زن مودارچینی میزش را جمع‌وجور می‌کند که برود. در اتاق را باز می‌کند، بوی خوش توتون می‌پیچد توی دماغ‌اش. مرد تکیه داده به پشتی و چشم‌ها را بسته.
همیشه مهاجرت برای قشر بزرگی از ما ایرانی‌ها، راهی یک‌طرفه بوده است. یک تصمیم چشم‌بسته و یک هندوانه س...
عالیه را که گفت صدایش لرزید، بغضش، ورم گلویش لرزید، یک لایه اشک جلوی چشمهایش لرزید و از پشت اشک‌ها م...
سه هفته از آمدن‌مان به ایران می‌گذشت. کم‌کم وقت رفتن رسیده بود، که یک شب از نیمه گذشته، مادر در اتاق...
چارقلعه کجاست؟ اینجا شکر دره است که چار قلعه ندارد و نداشته. قلب زن به پشت‌اش خورد. گلویش خشکی نمو...
همواره شاهد بازی بادها با زمانه‌ها هستم. گوشم به پشت در است به پشت شیشه‌های ارسی. باد با زبانی روان ...
میان قسمت و پوشیدن، فاصله افتاده. قد یک‌عمر. ته‌رنگِ زردی سایه انداخته روی گونه‌های صورتی هانیه. لبخ...
نریمان درحالی که به نگار نزدیک‌تر می‌شد جواب داد: «اون گورخر تنها نبود؛ تنها موند! وقتی گورخرهای دیگ...
عصازنان رسیدم نزدیک صندوقداری. آنتونی ایستاده بود وسط راهرو. آدم‌ها یا کنار راهرو می‌ایستند یا وسط ر...
وقتی نگار برای اولین‌بار وارد آموزشگاه شد، نریمان در اتاق انتظار سرگرم تماشای تلویزیون بود. نگار راه...
