خسرو عزیز تو رفتی و منِ اسیرِ فراموشی ماندم
قرنطینه و فاصلهگیری اجتماعی دیواری شد میان ما که بیرونیم و خسرو که در بیمارستان بود.
سوگ و یاد ثریا قزلایاغ؛ بزرگزنی در سکوت
داوران گروههای تخصصی داستان، شعر، غیرداستان و ترجمه تشکیل داده بودند و هر یک به فراخور در یک یا چند گروه قرار گرفته بود. خانم قزلایاغ در گروههای تخصصی جزو موثرترین افراد بود. بحث دربارهی کتاب نبود، بلکه دربارهی کارنامهی هر فرد بود و او شاید تنها کسی بود که از هر نویسنده و مترجمی بخش عمدهی کتابهایش را خوانده بود و این برایم رشکبرانگیز بود. او یک عمر کتابهای نویسندگان را خوانده بود و مسیر تحول آنان را پیگیری کرده بود.
