جنید در این توجیه، تلویحاً دو تشبیهِ مُضمَر دارد؛ یکی آنکه صدایِ خوانندگان و نوازندگان را به صدایِ خدا تشبیه میکند و دیگر اینکه رقص و وجد و حالتِ شنوندهی یک قطعهی موسیقی را به حرکتِ مخلوق، بهویژه «اشرفِ مخلوقات» در اثنایِ آفرینش تشبیه میکند.
از نظر تاریخی، مطالعات تاریخ آموزش مدرن در ایران عمدتاً بر موضوعاتی مانند نوسازی نظام آموزشی و پیامد...
فرانسیس آمده بود دیدن برادرش فرانک، به تسلا. فرانک دلشکسته و در عشق سرخورده بود. کیک میوهای که فرا...
این روایت، روایت محمد محمدعلی از مشاهداتش از روزهای آغازین اردیبهشت سال پنجاهونه از ضلع جنوبی دانش...
راشل ترامبلی نویسنده، نقاش و آهنگساز است و برای نمایش کارهایش در نمایشگاههای گروهی و در گالریهای م...
سیمین، در طول بیست سال رفاقت این اولین بار است که نشستهایم و راجع به کارهای تو صحبت میکنیم. گرچه ن...
همسر یک کارگردان مطرح سینمای ایران، مورد تعرض یک قاتل اجیرشده قرار میگیرد. زنِ وحشتزده، مورد را در...
بدنهای به حرف درآمده، عنوان مطلبی درباره زبان رقص، تن و اندام در مستند «پینا»، ساختهی ویم وندرس اس...
همانگونه که نیکوس کازانتزاکیس نویسندهی یونانی در شاهکار بینظیر خود، زوربای یونانی در قالب الکسیس ...
مروری بر «آخرین اغواگری زمین: پناه بردن به هنر، شعر و کلمه» عنوان مطلبی است که به قلم سعید رضادوست، ...
