در زمانه‌ای که در ایران استعدادها یکی پس از دیگری به خاک می‌افتند و جایگزینی هم ندارند، باید قدر استعدادهای زنده و فعال و درعین‌حال فراموش‌شده یا قدرنادیده را دانست. یکی از آن استعدادهای درخشان حوزه‌ی ادب و هنر، «مروا نبیلی« است (۱۳۲۰ تهران)، شاعر، بازیگر سینما و تئاتر، کارگردان، مستندساز و بالرین.
دیدن نمایشی از آتول فوگارد (۱۹۳۲- سفیدپوستی از آفریقای جنوبی) به‌تنهایی جذاب است. نمایشنامه‌نویس، رم...
نگاه تفسیری و هنرمنوتیکی به نمایش هیدن (نوشته‌ی مشترک کورش شاهونه و ریحانه رضی،کارگردانی کورش شاهونه...
«همه چیز داره روزبه‌روز سیاه‌تر و بدتر می‌شه. دیگه هیچ امنیتی نداریم. این بردارزاده‌ی قرتی من، هنوز ...
همسر یک کارگردان مطرح سینمای ایران، مورد تعرض یک قاتل اجیرشده قرار می‌گیرد. زنِ وحشت‌زده، مورد را در...
اگر از رودکی، خیام و مولوی تا عطار، سعدی، حافظ و پیروان معاصر آن‌ها را «نقطه‌‌عطف اول» شعر ایران بدا...
ضرر فکری و سینمایی این جنایت سازمان‌یافته، یک طرف، اهانت به اندیشه، هنر و جنبش نوین مدنیت ایران حاصل...
سنت ایرانی قرن‌ها است در اسارت ذهن بسته قرار دارد. اگر آخرین تجربه‌ی ذهن باز ایرانی را ابن‌سینا در ق...
«فهم جایگاه گلستان در ادبیات، هنر و فرهنگ فکری، رفتاري ایران» را نباید با تقدیس گلستان اشتباه گرفت (...
به ندرت می‌توان در تاریخ سینمای ایران فیلمی یافت که در آن «زن و زنانگی» وضعیتی «مدرن» داشته باشد. وض...
