ادبیات ایران 341 خبر

شاهنامه، جولانگاه سیمرغ و جای شهرناز، سودابه و گردآفرید

رستمی می‌گوید: فردوسی یک فرق اساسی با سایر شعرایی دارد که داستان‌هایی به شعر سروده‌اند. شاعرانی مانند نظامی داستان‌پرداز بوده‌اند؛ به این معنا که داستانی معمولا عاشقانه از خود و بدون توجه به تاریخ می‌ساختند و آن را به صورت منظوم بیان می‌کردند. فردوسی داستان‌سرا است؛ یعنی بر اساس منابع تاریخی، داستانی مستند را بدون آن که در بنیاد و محتوای آن تغییری بدهد، آرایش و پیرایش می‌نموده و متن منثور آن‌ها را به صورت منظوم روایت می‌کرده است.