طبقه متوسط در کانادا، که در دوران‌های مختلف توجه سیاستمداران را به خود جلب کرده، این روزها معنای جدیدی به خود گرفته است. در حالی که پیش از این، داشتن خانه‌ای شخصی، تعطیلات سالانه و زندگی راحت از ویژگی‌های آن بود، اکنون بسیاری از جوانان کانادایی این امکان‌ها را از دست رفته می‌بینند. معیشت برای بسیاری از جوانان دیگر به معنای امنیت اقتصادی و زندگی بی‌دغدغه نیست.
طبق تعریف جدید سازمان همکاری اقتصادی و توسعه (OECD)، کسانی که درآمد سالانه‌شان بین ۷۵ تا ۲۰۰ درصد از درآمد متوسط خانوارها است، جزو طبقه متوسط به حساب می‌آیند. برای مثال، کسانی که درآمدی بین ۵۲,۸۷۵ دلار تا ۱۴۱,۰۰۰ دلار دارند، به عنوان اعضای طبقه متوسط شناخته می‌شوند. اما آیا این تعریف واقعاً بازتاب‌دهنده وضعیت واقعی جوانان کانادایی است؟
برای بسیاری از افراد جوان، رسیدن به این درآمدها به سادگی امکان‌پذیر نیست. زندگی در مناطقی که اجاره‌بها و هزینه‌های زندگی به شدت افزایش یافته‌اند، بسیاری را از داشتن حتی یک خانه یا پس‌انداز برای آینده باز می‌دارد. برخی از جوانان در حال حاضر فقط تلاش می‌کنند که بدون اضطراب از اجاره خانه و خرید مایحتاج روزانه، به زندگی خود ادامه دهند. بسیاری از آن‌ها دیگر حتی به داشتن خانه‌ای شخصی فکر نمی‌کنند، بلکه تنها هدفشان گذران زندگی به شیوه‌ای است که از لحاظ مالی فشار کمتری را تحمل کنند.
این تغییرات اقتصادی و اجتماعی باعث شده است که تعریف طبقه متوسط برای نسل‌های جدید دیگر مانند گذشته نباشد. در گذشته، داشتن یک شغل ثابت و یک خانه برای بسیاری از مردم به عنوان ویژگی‌های طبقه متوسط شناخته می‌شد، اما امروز حتی برای افرادی که مشاغل پردرآمد دارند، رسیدن به امنیت مالی و داشتن خانه‌ای شخصی به چالشی بزرگ تبدیل شده است.
این تغییرات، پرسش‌های جدیدی را برای سیاستمداران و اقتصاددانان به وجود آورده است. آیا سیستم مالیاتی و سیاست‌های اقتصادی کنونی می‌توانند به جوانان کمک کنند تا به طبقه متوسط دست یابند؟ یا شاید زمان آن رسیده که ساختار اقتصادی کشور تغییر کند تا فرصت‌های بهتری برای نسل‌های جدید فراهم گردد؟
ارسال نظرات