نشست طیف گسترده‌ی مخالفان ج. ا. در تورنتو

محوریت اصلی این نشست و تمرکزش بر نقش «اپوزیسیون خارج از کشور» و «ضرورت گفت‌وگوهای سیستماتیک» بین آن‌ها بود. موردی که با شکل‌گیری جنبش انقلابی «زن زندگی آزادی» مورد نقد و تحلیل قرار گرفت و بسیاری را به این نقطه رساند که با وجود گستردگی طیف اپوزیسیون در خارج از ایران به دلیل اختلافات، عدم هماهنگی و برنامه ریزی و… این نیروی بزرگ نتوانست آن طور که شاید و باید و در زمان مناسب از ایرانیان داخل ایران حمایت و جنبش را همراهی کند.

بررسی نتایجی که گروه‌های اپوزیسیون مختلف تا به امروز به دست آورده‌اند، عدم تمایل نزدیک شدن برخی از گروه‌های فعال دموکراسی خواه به یکدیگر، نقش و ضرورت حضور زنان در اپوزیسیون که این جنبش به نام آن‌ها رقم خورده است و شناخت جایگاه واقعی زنان در راهبری جنبش و… از دیگر موضوعات مطرح شده در نشست تورنتو بود.

همچنین این نشست یک روزه علاوه بر جلسات سخنرانی و گفت‌وگو، بخش ویژه‌ای داشت که بیانگر حساسیت برگزارکنندگان برنامه برای گذر از بحث‌های تئوری صرف درباره ایجاد گفتمان در عین چالش اندیشه و آرا بود.

این بخش که تحت عنوان «کارگروه» برگزار شد به راه‌ها و روش‌های عملی همیاری و همآوازی نیروها و ایجاد یک شبکه گفت‌وگو می‌پرداخت اما نه از منظر تئوری که با ایجاد گروه‌های مختلفی که ابتدا در یک گروه‌های کوچک و بعد در گروهی بزرگتر به بحث و تبادل نظر می‌پرداختند.

رسانه «هفته» به طور کامل این نشست را به صورت نوشتاری و تصویری، پوشش داده است و در حاشیه نشست هم گفت‌وگوهای اختصاصی با برگزارکنندگان و شرکت‌کنندگان داشته است که در ادامه گزارش این نشست را می‌خوانید و ویدیوها را در تلگرام و وبسایت هفته، می‌بینید.

جزییات نشست چه بود؟

برنامه با خوشامدگویی «نازنین افشین جم»، فعال سیاسی و فعال حقوق بشری که از اعضای کمیته برگزاری هم بود، کلید خورد و در ادامه «دکتر رضا مریدی» چهره سیاسی آشنای جامعه ایرانیان کانادا به عنوان سخنران اول روی سن آمد.

بعد از این سخنرانی، پنل اول با عنوان «سیاست‌ها و الزامات عملی دوران گذار: ضرورت گفت‌وگوهای سیستماتیک همگامی و همیاری» برگزار شد. پنلیست‌های این بخش، ناهید بهمنی، زرین محی‌الدین، مهدیه گلرو، خالد عزیزی، حسن شریعتمداری، یدی قربانی و دامون گلریز بودند. مدیریت پنل را هم مهران براتی و منوچهر مقصودنیا عهده دار بودند.

موضوع پنل دوم نوبت صبح، «نقش زنان در اپوزیسیون: ضرورت حضور زنان در راهبری، همگامی و همیاری» بود. مدیریت این پنل با «نازنین انصاری» و شرکت کنندگان عبارت بودند از، ترانه آبروش، هایده روشن، سیمین صبری و لیلی پورزند.

با پایان گرفتن بخش صبح نشست تورنتو و یکی – دو ساعت زمان استراحت، بخش سوم که شامل سخنرانی نمایندگان تشکل‌های سیاسی مختلف می‌شد، آغاز شد. مدیریت این بخش با دکتر رضا مریدی بود، سیزده سخنران داشت که باید نظر خود را در مورد ضرورت گفت‌وگوی مستمر و هدفمند میان گروه‌های مختلف اپوزیسیون و چگونگی شکل دادن یک فوروم گفت‌وگو ارایه می‌دادند.

مریم سطوت، قاسم شعله سعدی، جمشید امیری، عبداله مهتدی، جلیل شرهانی، علی افشاری، ناصر بلیده ای، یوسف عزیزی بنی طرف، یوسف عزیزی صدرالاشرافی، بابک یزدی، پرویز نویدی، یونس شاملی و علی اشتری سخنرانان بودند.

بخش چهارم برنامه اما به شکل کارگاهی برگزار شد. افراد به گروه‌های کوچک تقسیم و در آن گروه‌ها به بحث و تبادل نظر می‌پرداختند. یک فرد از گروه، نتیجه صحبت‌ها را یادداشت و در نهایت گروه‌های کوچک دوباره بهم می‌پیوستند و تبادل نظر با هم داشتند.

سوال‌های مشخصی هم برای این بخش در نظر گرفته شده بود، از جمله این موارد: آیا موافق ادامه مستمر گفت‌وگوها هستید؟ برای ادامه گفت‌وگوها رعایت چه مواردی لازم است؟ موضوع گفت‌وگو چه مواردی باید باشد و…

اعضای کمیته برگزاری نشست تورنتو چه کسانی بودند؟

در پشت صحنه این نشست یک روزه که تخمین زده شد حدود ۱۰۰ چهره حضور داشتند، کمیته برگزارکننده‌ای شامل ۱۵ نفر بودند.

خانم ها: نازنین افشینجم، ناهید بهمنی، زرین محی‌الدین و آقایان: شهریار آهی، فریدون احمدی، مهران براتی، فواد پاشایی، مهرداد حریری، حسن شریعتمداری، رضا مریدی، منوچهر مقصودنیا، مسعود نقره کار، محمد مهدوی‌فر و عطا هودشتیان بودند.