ما خود را محق می‌بینیم که یک گاو را تلقیح مصنوعی کنیم و شیر نوزادش را از او بدزدیم، حتی وقتی که گریه‌های او جایی برای تردید نمی‌گذارد که درد می‌کشد. بعد شیرش را که غذای نوزادش است می‌گیریم و با آن از قهوه و سریال خود لذت می‌بریم.
وقتی که علاقه‌مندان فعال و حاضر کم می‌شوند ناقوس مرگ به صدا درمی‌آید؛ اما وقتی هم که حلقه علاقه‌مندا...
یکشنبه پیشِ رو، 15 دسامبر، از ساعت 4 تا 6 غروب، کتابخانه نوروززمین محل رونمایی «فرهنگنامه تصوف و عرف...
آنچه می‌خوانید، حاصل هم‌سخنیِ ما با فعال فرهنگی شهر تورنتو محمود عظیمائی است. او فعالیت‌های فرهنگی م...
امروز قصه‌ی شهرزاد شهرمان غصه‌ی رفتن عزیزی‌ست که وقتی می‌رود بخشی از وجودت را با خود می‌برد. چراغی خ...
محمد ارژنگ، تقریباً سه سال است که در مونترال زندگی می‌کند. او فارغ‌التحصیل کارگردانی تلویزیون از دان...
آماده‌سازی پرونده‌ای برای بهروزِ بوچانی بدونِ سخن گفتن از و با آرش کمالی سروستانی (همگامِ اصلی بهروز...
چرا ما به این راحتی به دام «اخبار»ی که نه خبر بلکه شایعه‌ای بی پایه هستند می‌افتیم، آنها را به دوستا...
«سیمین خانم» عنوان نخستین قسمت از پادکست ادبی‌فرهنگی «جعبه» است. این پادکست که کار منصور ضابطیان است...
حدود هفده سال پیش در تلویزیون تهران برنامه‌یی با عنوان «هویت» پخش می‌شد که فقط اهانت به بزرگانی بود ...
