بودن و شدن، جدالی جاودانه در «قسمتِ» ساشار ظریف

ظریف در روی صحنه‌‌های تورنتو و مونترال به کودکی خود و داستان‌های مادربزرگ نقب می‌زند و برای مخاطبش به زبان ترکی داستان‌های آن پیرزن باکویی‌ای را تعریف می‌کند، نه از این جهت که خود را داستان‌سرا می‌بیند بلکه از این رو که صحنه برایش محل زندگی است و او خود داستانِ زندگی. او با کمک رقصنده‌های هنرمندش در روی صحنه تبلوری می‌شود از بودن و شدن.