بعد از صعود آناپورنا یکی از خطرناک‌ترین قله‌های جهان

با کوهنورد مونترالی، افشین اصغرزاده در دامنه هیمالیا

با کوهنورد مونترالی، افشین اصغرزاده در دامنه هیمالیا
کوهنورد از مونترال کانادا همین چند روز پیش، در تاریخ ۷ آوریل ۲۰۲۵ آناپورنا، این قله‌ی سرکش را به تسخیر درآورد. (این عکس‌ها از سفرهای قبلی افشین است)

گفت‌وگوی زیر با افشین اصغرزاده در هتلی در کاتماندو، نپال صورت گرفت، بعد از اینکه او آناپورنا را صعود کرده و در راه صعود ماکالو است. او در سال ۲۰۲۳ قله ماناسلو را صعود کرد، در سال ۲۰۲۴ اورست و لهوتسه را در یک سفر صعود کرد.

 

نویسنده: خسرو شمیرانی

 

آناپورنا را کوهنوردان به عنوان خطرناک‌ترین قله یا دست‌کم یکی از خطرناک‌ترین قله‌های جهان می‌شناسند. افشین اصغرزاده همین چند روز پیش، در تاریخ ۷ آوریل ۲۰۲۵ این قله‌ی سرکش را به تسخیر درآورد.

یازده ماه بعد از دومین سفر به هیمالیا، سفر سوم افشین اصغرزاده به این رشته‌کوه شکوهمند کلید خورد.

این کوهنور ایرانی ساکن مونترال روز ۱۸ مارس ۲۰۲۵ راهی نپال شد. تقریبا سه هفته زمان نیاز بود تا آماده‌سازی، هم‌هوایی و حرکت به سوی کمپ‌های بالاتر صورت بگیرد و صعود به  ارتفاع ۸۰۹۱ متری بر فراز قله‌ی آناپورنا مقدور شود.

کوهنوردان حرفه‌ای می‌‌گویند آناپورنا یکی از سخت‌ترین و خطرناک‌ترین قلل بالای هشت‌هزار متر است. شیب‌های پرخطر، ریزش بهمن، و تغییرات سریع جوی این کوه سرفراز و وحشی صعود آن را بسیار چالش‌برانگیز می‌کند.

صعود قله‌ی آناپورنا مرحله‌ی چهارم از پروژه‌ی ۱۴ صعود افشین اصغرزاده است. او در نظر دارد تمامی ۱۴ قله‌ی بالای ۸۰۰۰ متر را در جهان صعود کند.

 

پیش از این در سال گذشته، روز ۱۰ آوریل ۲۰۲۴ از فرودگاه مونترال به سمت کاتماندو در نپال پرواز کرد تا در مرحله‌ای دیگر از بزرگترین پروژه‌ی زندگیِ حرفه‌ای‌اش قله‌ی اورست را فتح کند و چنین کرد.

صعود ۱۴ قله هشت‌هزاری یکی از بزرگترین و دشوارترین‌ هدف‌هایی است که یک کوهنورد حرفه‌ای می‌تواند در برابر خود قرار دهد. در دشواری این هدف همین کافی که بعد از پایان راه، افشین اصغرزاده دومین ایرانی خواهد بود که آن را پشت سرگذاشته. پیش از او عظیم قیچی‌ساز، در سال ۱۳۹۶ خورشیدی به عنوان اولین ایرانی به عضویت باشگاه هشت‌هزار‌متری‌ها درآمد که در سراسر جهان کمتر از ۴۰ عضو دارد.

افشین اصغرزاده ۴۷ ساله و از سوادکوه مازندران است. ۲۰ سال از این ۴۸ سال را در حوزه سنگ‌نوردی، کوهنوردی و یخ‌نوردی مربیگری کرده و عضو تیم امداد نجات کوهستان بوده. حدود ۱۲ سال است که ساکن مونترال است. در اینجا مدیریت یک شرکت ساختمانی را به عهده دارد ولی این به آن معنا نیست که آرام گوشه‌ای نشسته، و کوه‌ و کوهنوردی را به حال خودشان گذاشته. او در مونترال یک تیم علاقه‌مند راه‌اندازی کرده که هر از گاهی باهم بلندی‌‌های کبک را درمی‌نوردند.

گفت‌وگوی زیر با افشین اصغرزاده در هتلی در کاتماندو، نپال صورت گرفت، بعد از اینکه او آناپورنا را صعود کرده و در راه صعود ماکالو است.  او در سال ۲۰۲۳ قله ماناسلو را صعود کرد، در سال ۲۰۲۴ اورست و لهوتسه را  در یک سفر صعود کرد.

 

***

 

افشین اصغرزاده عزیز در حال حاضر دقیقاً کجا هستید؟

الان در شهر کاتماندو، پایتخت نپال در حال ریکاوری هستم. تازه چهار روز است که از صعود قله آناپورنا برگشته‌ام و برای صعود به ماکالو آماده می‌شوم و فردا عازم قله خواهم بود.

 

فکر می‌کنم در هتلی ساکن هستی که بیشتر میهمانان کوهنور هستند، درست است؟

البته مسافران عادی هم زیاد به نپال می‌آیند و طبیعتاً در هتل ما هم سکونت دارند. کوهنوردهای حرفه‌ای هم در اینجا سکونت دارند از جمله یک گروه ایرانی که من بسیار خوشحالم در کنارشان هستم و باعث افتخارم است. همانطور که می‌بینید بعضی دوستان مشغول بازی بیلیارد هستند و بعضی‌ها هم در حال استراحت به سر می‌برند الان ساعت اینجا ۹:۴۵ شب دقیقه است و گروهی از دوستان ایرانی فردا صبح زود عازم صعود به قله هستند.

 

کمی برایمان درباره سفرهایی که تا به حال داشتید توضیح دهید.

ما در کره زمین ۱۴ قله ۸۰۰۰ پایی داریم که هفت تا در کشور نپال، دو تا در چین و ۵ تا در پاکستان هستند.

قله ماناسلو اولین تجربه بالای ۸۰۰۰ متری من بود که در سال ۲۰۲۳ صعود کرد. خیلی برایم جالب و هیجان انگیز بود و واقعاً اولش سخت بود ولی وقتی برنامه‌ام ادامه پیدا کرد از پسش برآمدم.

بعد از ماناسلو تصمیم گرفتم به سمت اورست، بلندترین قله کره زمین بروم. در یک برنامه توانستم به دو قله اورست و لهوتسه در سال ۲۰۲۴ صعود کنم. این برنامه در کل چهل و دو سه روز طول کشید. شرایط جوی خیلی مناسب نبود و زمان زیادی از ما گرفت.

امسال قله بسیار خطرناک آناپورنا را هدف گرفتم. کوهنوردان می‌دانند این قله چقدر دشوار است. اینجا به قله «قاتل» معروف است.  آناپورنا به عنوان مرگبارترین قله کره زمین شناخته شده است.

در راه صعود مدام حس خطر بهمن و ریزش سنگ داشتیم. در بخشی از مسیر ناچار بودیم از دالانی رد شویم که از بالای آن بهمن‌های بسیار عظیم می‌آمد. روزی که ما صعود انجام دادیم، زمان برگشت دو تن از شرپاهای بسیار خوب و جوانمان که می‌خواستند با تیم هند صعود کنند طی یک بهمن بزرگ، در برف مفقود شدند و از دستشان دادیم. خیلی غم‌انگیز بود.

شکافی که ما از آن صعود کردیم تقریبا یک و نیم تا دو متر بود که از نردبان‌های مخصوص رد شدیم. برگشت ما  ۴ روز بعد از ریزش بهمن بود و عرض آن شکاف به نزدیک ۲۰ متر رسید. بهمن بسیار عظیمی بوده که توانسته آن یخچال‌ها را تکان دهد. چالش‌های مسیر خیلی زیاد بود.

 

در چنین مسیری که خودش استرس فراوان دارد از دست رفتن شرپاها و همراهان خیلی دردناک و طبیعتا فشار روانی مضاعف است....

دقیقاً همین‌طور است. برای من هم جالب بود، زمانی که این قله را انتخاب کردم وقتی به شرپای خودم که یک پسر جوان است گفتم می‌خواهم به آناپورنا بروم اول مایل نبود ولی بعد قبول کرد. اولین بارش بود که آن قله را صعود می‌کرد. واقعا آنقدر برایش سخت بود که وقتی من با یک دوست کوهنورد دیگر از او پرسیدیم آیا سال بعد حاضر است دوباره به این قله برگردد، پاسخ داد: هرگز دوست ندارم دیگر به آنجا برگردم!

نمی‌خواهم غلوآمیز به نظر برسد اما واقعاً خود من در زمان صعود با شنیدن هر صدایی احساس می‌کردم یا بهمن است یا سنگ ریزش کرده. ما در محاصره کوه‌ها بودیم و هر پنج الی ۱۰ دقیقه یک ریزش داشتیم. حتی شب‌ها هم آرامش نداشتیم هر لحظه این احساس وجود داشت که بهمن ما را می‌برد.

 

غیر از دوره آماده شدن برای صعود، یعنی بخش نهایی آن که شما یکسره به بالا می‌روید و برمی‌گردید چقدر طول کشید؟

امسال خیلی خوش‌شانس بودیم و اولین بار بود که پنجره هوایی به خوبی همراهی کرد. ما در ۱۵ روز توانستیم روتیشن‌مان را تمام کنیم و بلافاصله سراغ صعود نهایی برویم. کلاً دو روز هوا خوب بود. الان تیم‌ها در منطقه هستند و منتظر هوای خوبن، تا بتوانند صعود کنند. حجم برف بسیار زیاد است. امیدوارم بدون هیچ حادثه و مشکلی بتوانند صعود کنند و سلامت برگردند.

 

شما می‌گویید فقط دو روز و من دارم فکر می‌کنم دو روز در آن شرایط واقعا هر ثانیه‌اش یک سال طول می‌کشد. به هر حال بابت این صعود به شما تبریک فراوان می‌گویم. شما الان در راه صعود به ماکالو هستید کمی در مورد این قله برایمان توضیح می‌دهید؟

قله ماکالو در رشته‌کوه هیمالیا، ۸۴۸۵ متر ارتفاع دارد. این یکی دیگر از قله‌های سخت است که پیش رو داریم. در  دامنه این کوه یک روستا هست که تقریبا ۹۰ درصد شرپاهای فعال در قله‌های ۸۰۰۰ متری از آنجا هستند.

این کوه به نوعی برایشان یک مکان مقدس است و اکثرشان وابستگی خاص به آن دارند.

 

یک نکته مهم که من در لایوهای قبلی هم به آن اشاره کردم و به نظرم مهم است مخاطبان مان بدانند هزینه‌های سفر است. ما می‌دانیم شما در مونترال مدیر یک شرکت تعمیرات ساختمان هستید. اما هزینه‌ی این فعالیت خیلی بالا است. این سفر شما تقریباً چقدر هزینه داشت؟

هزینه بلیط و بقیه‌ی هزینه‌های سفر و صعود چیزی نزدیک به ۳۰ هزار دلار می‌شود.

 

امیدوارم در این سفر یک اسپانسر قوی‌تر دارید؟

آقای شمیرانی من خیلی دوست دارم اسپانسر داشته باشم ولی متاسفانه هنوز پیدا نکردم. پیدا کردن اسپانسر مستلزم صرف وقت فراوان است. من هنوز موفق نشدم ولی امیدوارم بتوانم حداقل برای برنامه‌های بعدی اسپانسر پیدا کنم چراکه واقعاً پوشش هزینه‌ها خیلی دشوار است.

 

لطفا کمی درباره‌ی برنامه صعودهای بعدی بگویید. امیدوارم یکی از بینندگان یا خوانندگان این مصاحبه علاقه‌مند شود و حمایت کند؟

من هنوز دو قله دائولاگیری و کانچن چونگا را برای صعود در نپال دارم. پنج قله سخت هم در پاکستان هستند که باید برای آنها برنامه‌ریزی کنم و دو قله هم در چین. قله‌های چین کاغذبازی زیادی دارد و هزینه‌ صعودشان هم خیلی بیشتر از قله‌های نپال و پاکستان است.

بنابراین از حالا به بعد کمی سخت‌تر برایم پیش می‌رود ولی همه تلاشم را می‌کنم تا بتوانم این راه را که شروع کردم به سرانجام برسانم و امیدوارم موفق شوم. با هر صعود حس خوبی دارد و افتخارم این است که باعث خوشحالی دل مردم ایران می‌شوم.  امیدوارم وضعیت جوری پیش برود که ورزشکاران ساکن ایران که بسیار بهتر از من هستند بتوانند به آرزوهای ورزشی‌شان در هر رشته‌ای برسند و ناچار نباشند با پرچم دیگر کشورها افتخار آفرینی کنند.

 

افشین اصغرزاده عزیز از شما سپاسگزارم. موفق باشید.

ارسال نظرات