آرش محبی
«روزبه فرهادی» کاندیدای ایرانی لیبرال انتخابات استان انتاریو باید در روز دوم ژوئن در حوزه انتخاباتی ریچموندهیل با رقیب چینی و محافظه‌کار خودش خانم «دیزی وای» دست‌وپنجه نرم کند. دیزی چهار سال پیش توانست با شکست دادن دکتر مریدی نه تنها رنگ این حوزه انتخاباتی را آبی کند که به ۱۱ سال برتری ایرانی‌ها در آن پایان دهد.
روزبه فرهادی اما امیدوار است با حمایت جامعه ایرانیان بتواند دوباره ریچموندهیل را صاحب یک نماینده ایرانی در پارلمان انتاریو کند.
فرهادی به سیاست‌های زیست محیطی و خانه‌سازی داگ فورد، نخست وزیز فعلی انتاریو انتقادهای جدی دارد. او در عین حال که معتقد است برای رفع مشکل مسکن در انتاریو باید خانه‌سازی انجام شود اما می‌گوید داگ فورد برای این کار توجهی به محیط زیست و عوامل انسانی و اجتماعی دیگر ندارد.
گفت‌وگوی ما را با روزبه فرهادی بخوانید:
به عنوان سوال اول کمی از خودتان برایمان گویید که در ایران چه کارهایی انجام می‌دادید و چطور شد که به کانادا مهاجرت کردید؟
روزبه فرهادی: من از سن ۱۳ سالگی و از سال ۱۹۹۷ با پدر و مادر و خواهر و برادرم به کانادا مهاجرت کردیم. من دوران دبیرستانم را در کانادا گذراندم و در دانشگاه یورک بیزینس خواندم و بلافاصله در بانک مشغول به کار شدم. از دانشگاه کویین هم فوق لیسانسم گرفتم. در این مدت مشغول فعالیت‌های مختلف بودم و تا جایی که می‌توانستم به کامیونیتی‌ها کمک کردم.
من در وبسایت شما خواندم که زرتشتی هستید.
روزبه فرهادی: بله ما یک خانواده زرتشتی هستیم که در ایران جزو اقلیت مذهبی به شمار می‌آییم. البته زمانی که به کشوری مانند کانادا و شهر تورنتو مهاجرت می‌کنیم آنقدر با جوامع مختلف هستیم که امیدوارم هیچ فردی در دنیااحساس اقلیت نداشته باشد. در این مدت متاسفانه دیده‌ایم فشارهایی روی کامیونیتی‌های مختلف هست. امیدوارم از کشور کانادا هم یاد بگیریم هم بتوانیم کاری کنیم که همه در کنار هم با هر دین و مذهب و هر کشوری که هستیم بتوانیم قدم‌های مثبتی برای همدیگر برداریم.
آیا این موضوع تاثیری روی مهاجرت شما از ایران به کانادا داشته است؟
روزبه فرهادی: تا حدودی تاثیر گذاشته است.
شما پس از درس و کار اکنون تصمیم گرفتید در انتخابات استانی انتاریو شرکت کنید. انگیزه اصلی‌تان برای حضور در انتخابات چیست؟
روزبه فرهادی: من در سال ۱۹۹۹ زمانی که سن کمی داشتم، به کمپین انتخاباتی خانمی در ویلودیل رفتم و از همان زمان فعالیت‌های مختلف داوطلبانه‌ای انجام دادم. این فعالیت‌ها کمک بسیاری به من کرد که با فضای انتخابات و سیاست آشنا شوم و یاد بگیرم. در سال ۲۰۱۲ نیز در ریچموندهیل فعالیت داشتم. در آن زمان دکتر مریدی نماینده بودند، من رایدینگ پرزیدنت ایشان بودم. وقتی دکتر مریدی اعلام کردند که در این دوره قرار نیست ثبت نام کنند، پیشنهاد دادند به عنوان یک جوان ایرانی قدم پیش بگذارم تا بتوانم تغییرات مثبتی را ارائه دهم. زمانی که من به عنوان یک جوان ایرانی به کانادا آمدم، ورود به دانشگاه و تحصیلات در کانادا به من کمک کرد که سریع‌تر وارد بازار کار شوم و فرد مثبتی برای جامعه کانادا باشم. متاسفانه در این چند سال مشکلات تحصیلی تحت حمایت دولت داگ فورد بیشتر شده است. حذف بودجه‌های تحصیلی از نظر من بسیار مضر است مخصوصا اینکه اختلاف طبقاتی را افزایش می‌دهد. دومین مساله این است که مراقبت از افراد مسن و سالخورده در میان ایرانی ها، چینی‌ها و کامیونیتی‌ها بسیار پراهمیت است اما متاسفانه در زمان پاندمی و در این چند سال اخیر این افراد به خانه سالمندان راه پیدا کردند و همانطور که می‌دانید ما از اینکه خانواده‌هایمان را به خانه سالمندان بفرستیم احساس رضایت نداریم. حزب لیبرال انتاریو یکی از موضوعات مهمی را که مدتی پیش اعلام کرد این است که کمک می‌کند به اینکه افراد بتوانند در خانه خودشان نگهداری شوند. به نظر من این یکی از موضوعات مهمی است که نه فقط جامعه ایرانیان کانادا بلکه تمامی مردم کانادا به آن نیاز دارند. ما به این طریق می‌توانیم از کسانی که کمک کردند تا انتاریو را بسازیم حمایت و نگهداری کنیم.
این روزها در کانادا بحث افزایش قیمت مسکن هم داغ است. در یک نظرسنجی خواندم ۶۳ درصد افرادی که خواهان خرید مسکن بودند از خرید خانه منصرف شدند. با توجه به اینکه شما در حوزه بانکی هم فعالیت دارید، فکر می‌کنید که آیا رای مردم در انتخابات استانی می‌تواند منجر به این شود که رویای از دست رفته خانه دار شدن احیا شود؟
روزبه فرهادی: من حدود ۱۵ سال است که در سیستم برخی از بانک‌های کانادا فعال هستم و در این ۱۵ سال پستی و بلندی‌های بسیاری را دیدم. ما در این مدت توانستیم با کاهش بهره از مشکلات بانکی خارج شویم. مسأله قیمت خانه و صاحب خانه شدن جواب یک طرفه ندارد که بگوییم اگر این کار را انجام دهیم همه چیز به روال عادی بازمی گردد. این مسأله را باید از طریق بخش‌های مختلف اصلاح کرد. اول اینکه باید به اندازه کافی خانه‌سازی انجام شود و به گونه‌ای خانه‌سازی شود که افراد بتوانند در جایی که زندگی می‌کنند، سال‌ها زندگی کنند.
شما از یک طرف می‌گویید که ساختمان‌سازی به اندازه کافی انجام نشده و از طرفی دیگر شما منتقد طرح‌های ساختمان‌سازی آقای داگ فورد در ریچموندهیل هم هستید آیا این دو با هم تناقضی ندارد؟
روزبه فرهادی: شما ببینید طبقات مختلف دولت باید با یکدیگر کار کنند. حدود دو هفته پیش داگ فورد اعلام کرد برنامه‌ای که منطقه یورک برای خانه‌سازی داشته خوب نیست و آن را کنار گذاشته و برنامه خودش را آورد است. قبلا قرار بود که در آن منطقه ساختمان‌سازی انجام شود و نزدیک ۴۰ هزار نفر در آن منطقه زندگی کنند. حالا قرار است در ۶۷ ساختمان و در تعدادی از این ساختمان‌ها تا ۸۰ طبقه ساخته شود. ما نمی‌گوییم خانه‌سازی نیاز نداریم اما شیوه‌ای که قرار است این کار انجام می‌شود مهم است. زمانی که وزیر می‌گوید تمام آزمایش و برنامه‌های محیط زیستی که انجام شده اشتباه است و ما بهتر می‌دانیم به عقیده من یک جای کار اشتباه است.
در عین حال به موضوع اشتغال هم باید توجه شود. اگر ما فضاهایی را بسازیم چندمنظوره باشد که مردم هم بتوانند در آنجا کار کنند و هم بخواهند زمان بیشتری در آنجا زندگی کنند. اگر ما این فضا را ایجاد نکنیم و مردم مجبور باشند از طریق سیستم حمل و نقل جا به جا شوند تا به کارشان برسند، این موضوع، ترافیک بسیاری ایجاد می‌کند و به محیط زیست آسیب وارد می‌شود. ما تصمیم داریم نوع نگاه کردن به این موضوع را تغییر دهیم.
ما در همین منطقه ریچموندهیل به خانه‌سازی نیاز داریم اما باید این افرادی که می‌خواهند در این خانه‌ها زندگی کنند به مدرسه، بیمارستان و سیستم حمل و نقل دسترسی داشته باشند. در عین حال باید به جوان‌ها کمک کنیم که خانه دار شوند و به ویژه اگر برای اولین بار خانه‌ای را خریداری می‌کنند بودجه‌ای داشته باشند. اینها موضوعاتی است که باید از جنبه‌های مختلف و با همراهی و همکاری بخش‌های مختلف دولت شهری و کشوری بررسی شود اما دولت داگ فورد با گروه‌های مختلف از جمله شهرداری‌ها خوب کار نکرده است. داگ فورد از ابتدای ورود، شهرداری تورنتو را تحت فشار قرار داد. به نظر من استان انتاریو موقعی خوب پیش خواهد رفت که افراد با سطح‌های مختلف چه شهرداری چه استانداری و چه کشورداری با یکدیگر کار می‌کنند. مهم نیست که‌ای مجموعه‌ها از چه حزبی هستند. مهم این است که برای حل کردن مسائل باید دور هم جمع شوند.
از سال ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۸ دکتر رضا مریدی به عنوان یک ایرانی نماینده ریچموندهیل بود اما در انتخابات سال ۲۰۱۸ خانم دیزی وی پیروز شد. از نظر شما چه اتفاقی افتاد که بعد از ۱۱ سال یک غیر ایرانی توانست در ریچموندهیل پیروز شود؟
روزبه فرهادی: ریچموندهیل تعداد زیادی ایرانی، چینی و گروه‌های مختلف دارد. همانطور که گفتید دکتر مریدی حدود ۱۱ سال به عنوان NPP و وزیر دولت فعال بودند و خدمات بسیار زیادی را به ایرانیان ریچموندهیل و انتاریو انجام داد. انتخابات سال ۲۰۱۸ انتخابات تغییر بود و من فکر نمی‌کنم که رأی منفی برای دکتر مریدی یا رأی مثبتی برای دیزی وی باعث تغییر نتیجه شد. به هرحال اکنون و پس از ۴ سال می‌بینیم در دولت داگ فوردو در نوع تصمیم گیری، آن اعتماد به نفسی که ما نیاز داریم وجود ندارد. بنابراین در حال حاضر مردم در انتاریو و ریچموندهیل و مناطق مختلف دیگر در حال بررسی و کندو کاو هستند که ببینند بهترین افرادی که قرار است انتخاب کنند چه کسانی هستند. استیون دل دوکا حزب لیبرال در این مدت تلاش کرده است کاندیداهای بسیاری را از بخش‌های مختلف وارد انتخابات کند. ما اکنون دو نفر دکتر، ۵ پرستار و معلم و البته کسانی از شهرداری را در لیست خود داریم. این افراد با اطلاعاتی که دارند می‌توانند خدماتی ارائه کنند که استان انتاریو نیاز دارد. بنابراین وقتی نگاهی به انتخابات دوم ژوئن بیندازیم می‌بینیم کاندیداهایی وجود دارد که مردم می‌توانند بگویند آن‌ها تصمیمات خوبی برای ما خواهند گرفت.
جامعه ایرانیان کانادا با رفتن روزبه فرهادی به پارلمان انتاریو چه چیزهایی را به دست می‌آورد؟
روزبه فرهادی: من می‌توانم و می‌خواهم صدای خوبی برای جامعه ایرانیان در پارلمان باشم. به عنوان یک جوانی که در ایران به دنیا آمده و در کانادا بزرگ شده است هم مسائل جوان‌ها و هم مسائل سالمندان را می‌دانم و می‌توانم صدایی در انتاریو و در کویینز پارک داشته باشم و برای بهبود شرایط در ریچموندهیل و انتاریو فعالیت کنم.
حرف آخر شما؟
روزبه فرهادی: از کسانی که انتخابات را پیگیری می‌کنند تشکر و قدردانی می‌کنم و امیدوارم فراموش نکنید دوم ژوئن روز انتخابات است و به کسانی که می‌شناسید و در ریچموندهیل زندگی می‌کنند اطلاع بدهید تا در انتخابات شرکت کنند. امیدوارم بتوانم روی رأی‌شان حساب کنم.
ارسال نظرات