در آستانه انتخابات فدرال، کاهش مالیات به یکی از پررنگترین محورهای رقابت میان مارک کارنی و پیر پالیو تبدیل شده است. هر دو نامزد با وعدههایی وسوسهانگیز به میدان آمدهاند تا رأیدهندگان را با چشمانداز جیبهای پرتر به سوی خود جذب کنند.
مارک کارنی، نامزد لیبرالها، پیشنهاد داده است که نرخ مالیات برای طبقه درآمدی پایین از ۱۵ درصد به ۱۴ درصد کاهش یابد؛ اقدامی که به گفتهی او میتواند به بیش از ۲۲ میلیون کانادایی کمک کرده و برای یک خانواده با دو منبع درآمد، سالانه تا ۸۲۵ دلار صرفهجویی ایجاد کند. هدف کارنی، تمرکز بر طبقه متوسط و کاستن از فشار هزینههای روزمره همچون مسکن، خوراک و حملونقل است.
در سوی دیگر، پیر پالیو، رهبر محافظهکاران، طرحی جسورانهتر ارائه کرده است: کاهش نرخ مالیاتی به ۱۲.۷۵ درصد در مدت دو سال. او همچنین وعده داده که بازنشستگان میتوانند تا سقف ۳۴ هزار دلار بدون پرداخت مالیات درآمد داشته باشند؛ ده هزار دلار بیش از حد فعلی.
اما تفاوتها فقط در مالیات بر درآمد نیست. در حوزه مالیاتهای مصرفی، مسیر دو نامزد کاملاً از هم جدا میشود. کارنی وعده داده که مالیات کربن برای مصرفکنندگان حذف شده و در عوض، مشوقهایی برای استفاده از انرژیهای پاک در نظر گرفته شود؛ از کمکهزینه برای خرید لوازم خانگی کممصرف تا یارانه خرید خودروهای برقی.
پالیو اما سیاستی رادیکالتر پیش گرفته و قصد دارد کل نظام مالیات کربن — چه برای مصرفکنندگان و چه برای صنایع — را حذف کند. او همچنین وعده داده که GST را برای خانههای نوساز تا ۱.۳ میلیون دلار و خودروهای ساخت کانادا کاملاً حذف کند.
هرچند این وعدهها روی کاغذ جذاباند، اما کارشناسان هشدار میدهند که بدون کاهش همزمان در هزینههای دولتی، این کاهشها میتواند کسری بودجه را افزایش داده و پایداری مالی دولت را به خطر اندازد.
در نهایت، اینکه کدام وعده به واقعیت میپیوندد، به نتیجه رأی مردم و تصمیمات پس از انتخابات بستگی دارد.
ارسال نظرات