در روز چهارشنبه پانزدهم آگوست عده‌ای از ایرانیان و دانشجویان در اعتراض به تاخیر فزاینده پرونده‌های مهاجرتی در مقابل دفتر نخست‌وزیر جاستین ترودو واقع در 1100 خیابان Cremazie تجمع کردند و با امضای یک تومار خواستار رسیدگی به درخواست‌شان از سوی وزیر مهاجرت کانادا شدند. افراد معترض که نزدیک به 100 نفر بودند تنها خواستار این بودند که نگاه تبعیض‌آمیز از ایرانیان برداشته شود و به موضوع مهاجرت آن‌ها فارغ از درگیری‌های سیاسی دو کشور رسیدگی شود.
امیر مسعود تکباش، که از اعضای اصلی این کمپین بود، در گفت‌وگو با هفته گفت: این حرکت حدود یک‌سال پیش از همین مونترال شروع شد وقتی چند نفر از دانشجوها شروع کردن به جمع‌کردن اطلاعات پرونده‌های تاخیری و کم‌کم دیدن تعداد خیلی زیادی از ایرانی‌ها به صرف ایرانی بودن زمان‌های انتظار خیلی بیشتری (بعضا تا سه برابر) رو نسبت به سایر ملیت‌ها تجربه می‌کنن. خلاصه، این کمپین الان در همه شهرهای اصلی کانادا فعاله و پیگیری‌های حقوقی و رسانه‌ای خیلی زیادی توی این مدت انجام داده و نتیجه‌ش این بوده که این مساله چندین بار در کمیسیون‌ها و صحن پارلمان کانادا مطرح شده و وزیر مهاجرت را مجبور به پاسخ‌گویی کرده است. غرض این‌که توی چند سالی که ساکن کانادا هستم این اولین‌بار هست که می‌بینم جامعه ایرانی کانادا به شکل فراگیر و جدی از راه‌های قانونی پیگیر مطالبات بوده و توفیقات ملموسی هم داشته است. اگر در سال‌های قبل چنین حرکاتی اثر موقت داشته شاید به این خاطر بوده که بدنه کامیونیتی هیچ‌وقت نسبت به حق‌خوری‌هایی که در حقش شده واکنش مدنی جدی نشان نداده است.
ما با برگزاری این تجمع خواستاریم که پرونده‌های ایرانی مانند سایر کشورها بررسی بشود و پرونده‌های ما نگه داشته نشود. انتظار ما این است در همان تاریخی که از طرف آی ار سی سی اعلام شده تکلیف ما مشخص شده و بتوانیم برای زندگی‌مان برنامه‌ریزی داشته باشیم.
امیر مسعود تکباش با اشاره به این که تاخیر در پرونده‌های مهاجرتی ایرانیان واقعا یک تاخیر سیستماتیک است، ادامه داد: دولت کانادا اعلام کرده که قادر به جمع‌آوری اطلاعات از سابقه افراد در پلیس ایران نیست و این هم تنها دلیلش نداشتن سفارت در تهران است. همین موضوع باعث تاخیر در رسیدگی به پرونده مهاجرتی ایرانیان است. ما همگی دانشجویان طراز اولی هستیم که با عدد و رقم سروکار داریم و به همین خاطر به سراغ وب‌سایت‌های خود اداره مهاجرت رفتیم و با استخراج داده‌های دست اول از اداره مهاجرت کانادا و رسم نمودار ساده متوجه شدیم که این ادعای اداره مهاجرت تنها یک بهانه است و زمان متوسط رسیدگی به پرونده‌های غیرایرانیان بین 300 تا 400 روز است در حالی که یک ایرانی بین 700 تا 800 روز باید منتظر بماند.
فعال کمپین در پایان با تاکید بر رفتار تبعیض آمیز اداره مهاجرت کانادا گفت: من به عنوان یک معترض تنها می‌خواهم تکلیفم معلوم باشد. به من بگویند سه سال دیگر پرونده‌ام رسیدگی می‌شود. من می‌روم و برنامه زندگی‌ام را بر روی سه سال دیگر می‌چینم. اما الان من نمی‌دانم که فردا پی.آرم می‌آید یا اصلا نمی‌آید مرا سردرگم کرده است. زمانی که بحث درباره کبک هم پیش می‌آید ماجرا کمی حساس‌تر می‌شود. جالب است بدانید که از می سال گذشته تا امروز که من با شما صحبت می‌کنم تنها شش نفر برای پی.آر از دانشجویان ایرانی تایید شده‌اند. یعنی فرایندی که باید ماهانه چندصد نفر واردش بشوند تنها شش نفر دانشجو بوده‌اند و تلخی ماجرا این جاست که هیچ کس هم پاسخگو نیست.
آریا دیگر دانشجوی فارسی‌زبان با گله از وضعیت پرونده مهاجرتش گفت: من سپتامبر 2012 وارد کانادا شدم و دانشجوی دکتری بودم. سال 2016 سی.اس.کی.یو گرفتم و نوامبر همان سال سکوریتی چک ما آمد. اما هنوز هیچ خبری از پرونده ما نیست. وقتی اعتراض کردیم منکر طولانی شدن پرونده‌مان می‌شوند. نکته اینجاست که هیچ پاسخ روشنی به ما نمی‌دهند .
تنها درخواست ما این است که ماجرا روشن باشد. ما آمدیم این جا و باورمان این است که دولت کانادا یک دولت شفاف است. هر مشکلی که هست می‌تواند گفته شود آن وقت است که خیلی‌ها درک می‌کنند.
نسرین که پرستار است و در حمایت از خواهرش در این اعتراض شرکت کرده گفت: من اینجا هستم برای این‌که خواهرم جزو اولین کسانی بود که پرونده‌اش را به صورت آنلاین برای اداره مهاجرت پر کرد اما تا الان هیچ خبری از مهاجرتش نیست. او در سال 2016 اقدام به مهاجرت کرده در حالی که ما می شنویم کشورهای دیگر مثل برزیل و اوکراین که در یک روز مشخص با خواهرم پرونده ارسال کرده‌اند در انتظار گرفتن ویزا هستند. ولی برای ایرانی‌ها هیچ جوابی نیست. نتایج امتحان فرانسه را هم کنسل کردند بدون این که هیچ پاسخی به درخواست‌کنندگان بدهند.
در کنار دانشجویان چهره آرزو خدیر و حضورش دلگرمی خاصی را به معترضان می‌دهد. او در گفت‌وگو با هفته دلیل حضورش را این گونه بیان کرد: دلیل حضورم این است که خیلی تحت تاثیر قرار گرفتم. این که خیلی از ایرانیان تهدید به این هستند که اقامت‌شان را از دست بدهند و یک وضعیت غیرقانونی پیدا کرده‌اند بسیار غم انگیز است. من به عنوان پزشک کسانی را که هیچ‌گونه پوشش بیمه‌ای نداشتند را زیاد دیدم و این ماجرا برایم خیلی دردناک بوده است که هموطنانم در چنین شرایطی قرار گیرند. این جا هستم تا از دولت کانادا بخواهیم طبق قانون به پرونده جوان‌ها و دانشجویان ایرانی رسیدگی کند.
ارسال نظرات