نوینسده: خسرو شمیرانی
بشار اسد، دیکتاتور تا بنِ دندان وابسته‌‌ی سوریه ربع قرن پیش حکومت یکی از باستانی‌ترین و فقیرترین کشورهای عربی را از پدر دیکتاتورش تحویل گرفت. حکومت او که در وابستگی کامل به ایران و روسیه برپا بود، پس از ۲۴ سال توسط ابو محمد الجولانی (احمد حسین الشرع) ۴۲ ساله به زیر کشیده شد.
به این ترتیب یک دیکتاتور دیگر هم به تاریخ پیوست. آنچه تا این لحظه می‌دانیم از هماهنگی کامل بیشتر نیروهای صاحب‌نفوذ در سوریه، برای جایگزینی اسد حکایت دارد، درحالیکه رژیم ایران دور زده شده است.
اما مردم سوریه چطور؟ آنها در کجای معالات قدرت‌های جهانی و منطقه‌ای قرار دارند؟
از کشورهای اروپایی خبر می‌رسد که مهاجران و پناهندگان سوری در حال نام‌نویسی برای بازگشت به کشور خود هستند. اما آیا این امید زنده شده پس مرگ دیکتاتوری قدیم، پایه‌ی واقعی هم دارد؟ آیا مردم این کشور بلازده می‌توانند می‌توانند منتظر روزهای بهتر و حکومتی با فساد و جنایت کمتر باشند؟
نگاهی به نیروهایی که قدرت را در سوریه به دست گرفته‌اند نشان از واهی بودن این امید دارد.
قبل از هر چیز باید بدانیم که نیروهای ضد بشار اسد کم و یابیش به اندازه‌ی دیکتاتور به قدرت‌های خارجی، منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای وابسته هستند. فاکتوری که در سمت و سوی آینده‌ی آنها به شدت تاثیرگذار خواهد بود.
دو نیرو بزرگ داخلی در براندازی رژیم اسد نقش داشتند:
۱. نیروهای دموکراتیک سوریه که به رهبری کردها طی ده‌های گذشته علیه دیکتاتوری سوریه جنگیده‌اند. کردها از یک سوی برای مبارزات خود علیه اسد به شدت به حمایت غرب وابسنه بودند در حالی ترکیه، اعضای ناتو با تمام توان برای محدود کردن آنها تلاش کرده است.
۲. نیروهای هیئت تحریر شام که در القاعده و داعش ریشه دارند. محمد الجولانی هم با ابوبکر بغدادی بیئت کرده بود و هم با الظواهری. گرچه بیئت خود را از ابوبکر بغدادی پس گرفت اما بیئت با الظواهری بازپس گرفته نشد.
محمدالجولانی از سالهای ۲۰۱۷ به بعد تلاش کرد به غرب نزدیک‌تر شود و به نظر می‌آید از همان دوران دست نیروهای امنیتی در غرب در همکاری با این تروریست و زندانی سابق در زندانی‌های آمریکایی بازتر شد.
ریزش دیکتاتوری اسد مرهون دو عامل اصلی بود:
- دوری روزافزون از مردم سوریه که به موازات افزایش وابستگی به ایران و روسیه روی می‌داد
- نزدیکی روزافزون تروریست‌های دیروز القاعده به پشت صحنه‌ی حکومت‌های غربی
در این میان از ترکیه نیز خبر می‌رسد که گروه بزرگی از جنگ‌زدگان به سوی مرز سوریه روانه‌شده‌اند تا به کشور خود بازگردند اما چگونگی عمل جنگجویان هیئت تحریر شام و سابقه‌ی آنها جای تردید بسیار باقی می‌گذارد که آیا مردم سوریه در آینده بتوانند به حداقلی از آرامش دست یابند.
آنچه روشن است مطابق معمول در پشت صحنه‌ی آلوده‌ی سیاست تبانی‌ها صورت می‌گیرد و مردم از همه‌جا بی‌خبر این‌بار در سوریه (و دوباره) قربانی خواهند شد، همانطور که مردم لیبی و افغانستان و.... در دهه‌های سال گذشته قربانیان تکراری سیاست‌های ضدمردمی سیاستمداران جهان بوده‌اند.
ارسال نظرات