نویده احمدی|
به تازگی با هفته آشنا شده‌ام. برایم جذاب است که مجله‌ای فارسی زبان در آن سوی دنیا نشر می‌شود و دردهای مهاجرت و مهاجران را به گوش می‌رساند. ازکودکی در ایران زندگی می‌کنم. مهاجرت بخشی از هویت من است؛ هویتی دوگانه که چالش‌های متنوعی را سر راهم گذاشته. حس دوگانگی در وجودم مهمترین چالش من است. از کودکی دوستان ایرانی زیادی داشتم و بیشترین ارتباطات من با دوستان ایرانی‌ام است اما خیلی وقت‌ها نمی‌توانم خودم را هم سطح آنها ببینم. حس بالا بودن و بهتربودن ایرانی‌ها بخشی از من است. هرچند می‌دانم که این حس ناسالم است. متاسفانه وجود قوانین ناقص و فکرنشده و تاریخ گذشته از یک طرف، و وجود کلیشه‌های تحقیرآمیز در میان جامعه از سوی دیگر، سبب تقویت این حس ناسالم می‌شود. اسف‌بارتر اینکه رسانه‌های اصلی نه تنها با این جهل غالب مقابله نمی‌کنند بلکه خود به عنوان بخشی از این جهل، به نشر آن می‌پردازند.
وقتی هفته را برای اولین بار خواندم خود را در میان ایرانی‌هایی دیدم که با من هم‌درد هستند و حرف‌های مرا درک می‌کنند. بخش آریانا در هفته خوشحالی مرا چندین برابر کرد و این باعث شد که به طور جدی با هفته کار کنم. حس خوبی دارم از کار با رسانه‌ای که دریچه‌ای برای بیان ناشنیده‌های مهاجران است، بویژه مهاجران افغان ساکن ایران.
ارسال نظرات