معرفی کتاب: سوپ جوجه برای روح پدران

توسط هفته ارسال در 2019/07/14 - 03:30

کتاب «سوپ جوجه برای روح پدران» نوشته «جک کانفیلد»، «مارک ویکنور‌هانسن» و «پتی‌هانسن» مجموعه‌ای است از داستان‌های کوتاه، بسیار زیبا و لطیف برگرفته از داستان‌های واقعی مردم معمولی که قلب‌ها را به روی روح پدران می‌گشاید.

نویسنده: مهسا محبی

پدربودن تصویر یک مرد با اراده و استوار، یک حامی، تامین کننده و حضور مطلق عقل و درایت را در ذهن ما به شکل خاصی ایجاد می‌کند. عشق پدر اگرچه قوی و حقیقی و حتی قابل لمس است ولی همیشه نمی‌توان عمق آن را درک کرد و به راحتی نمی‌توان آن را حس کرد، عشق او مثل عشق مادری به راحتی بیان نمی‌شود.

اغلب اوقات میان ارتباطات پدری و فرزندان سوتفاهم‌های بسیاری مشاهده می‌شود و فرزندان و پدران به راحتی نمی‌توانند ارتباطی که با مادرشان دارند با پدان داشته باشند.

کتاب حاوی داستان‌هایی است در خصوص احساسات یک‌پدر در مواقع مختلف زندگی. این داستان‌ها به نقل از پدران و یا فرزندان و نوادگان آن‌ها بازگو شده است. عناوین برخی از این داستان‌ها عبارت است از: لحظه‌ای که برای همیشه از دست رفت، چه‌طور شد که در یک فیلم بازی کردم؟، بوی علف، گذر سریع موفقیت‌های بزرگ، قضاوت کردن، دندان شیری، راز کادوی شب والنتین، اولین داستان ماهیگیری من، پدر در دریا، یک پدر ورزشکار، و بیش از یک دوست.

شاید بعضی از این داستان‌ها بتوانند به ما کمک کنند تا نقش خودمان را به عنوان یک پدر به خوبی اجرا کنیم و یا به کسانی که هنوز به عمق عشق و محبت یک پدر پی نبرده‌اند، کمک کند تا این عشق را حس کنند. شاید به ما کمک کند تا عقاید و ایده‌های تازه‌ای در روابط خانوادگی خود ایجاد کنیم و حتی شاید عده ای هم که تاکنون این عشق و محبت را در گوش‌های از قلبشان پنهان کرده بودند بتوانند به راحتی آن را به دیگران نشان دهند.

عنوان کتاب هوشمندانه انتخاب شده چون علاوه بر اینکه غذای روح است باید هر قاشقی که بر می‌داری(هر داستان) اول فوت کنی، مزه مزه کنی، مکث کنی، قورت بدی، صبر کنی، فرو دهی و بعد قاشق بعدی!

جک کانفیلد (متولد ۱۹ اوت 1944) نویسنده آمریکایی، سخنران انگیزشی، مربی کسب و کار و کارآفرین است. او مجموعه کتاب‌های سوپ جوجه برای روح و بیش از ۲۵۰ عنوان و چاپ ۵۰۰ میلیون نسخه در بیش از ۴۰ زبان دارد.

بخشی از کتاب:

هیچ‌کس نمی‌داند که من هنوز آن هدیه‌ی شب والنتین را نگاه داشته‌ام. هرچند وقت یک‌بار به سراغ کمدم می‌روم و آن را باز می‌کنم و به خاطرات خوش گذشته بازمی‌گردم. این چیزی است که می‌توانم آن را لمس کنم و باورش کنم. چرا که حالا دیگر از آن دست‌های کوچک که به گرمی دور گردنم حلقه می‌زد، خبری نیست…