«روز مبارزه با سانسور» فقط یک روز نیست

«روز مبارزه با سانسور» فقط یک روز نیست

اشتباه نکنیم و حواسمان باشد که سانسور حکومتی فقط قلمرو ادبیات و هنر و فرهنگ را نشانه نگرفته، هر نوع حذفی و هر نوع نادیده انگاشتن حقوق مربوط به اقلیت‌های جنسی، مذهبی و قومی را می‌شود در همین حوزه‌ی سانسور بررسی کرد؛

 

 

کانون نویسندگان ایران در دهمین سالگرد فقدان محمد مختاری و محمد‌جعفر پوینده، دو اندیشمند و مترجم  که در آذر ماه سال ۱۳۷۷ به قتل رسیدند، روز سیزدهم آذر را  «روز مبارزه با سانسور» نام نهاده، مبارزه با هر چه که ناقض آزادی بیان و عقیده است.

اما اشتباه نکنیم و حواسمان باشد که سانسور حکومتی فقط قلمرو ادبیات و هنر و فرهنگ را نشانه نگرفته، هر نوع حذفی و هر نوع نادیده انگاشتن حقوق مربوط به اقلیت‌های جنسی، مذهبی و قومی را می‌شود در همین حوزه‌ی سانسور بررسی کرد؛ سانسور و حذف بابت عدم همسانی با جریان‌های مسلط و رایج که از سمت حکومت ایران تقلیل پیدا کرده به یک نگاه و یک جریان که ظاهرا اصول و فروعش توسط دین تعریف شده، اما در واقع سر نخ امور به دست قدرت‌طلبی روزافزون ریاکارانی است که دستاشان را از زیر قبای دینداری دراز کرده‌اند سمت زندگی و جان و مال مردم.

اتخاذ نگاهی وسیع‌تر به مسئله‌ی حذف حکومتی باعث خواهد شد تا گروه‌ها و گرایش‌های متنوع زیر چتر مبارزه با انحصارطلبی حکومت گرد بیایند تا ضمن کسب آگاهی کامل درباره‌ی حقوق خویش، تمرین کنند که چگونه می‌شود بدون خدشه‌وارد کردن به حریم‌ امن دیگری، حریم امن خود را بسازند.

طبیعی است که حتی مدعیان آزادی اندیشه و رنگارنگی جنسی و دینی هم به دلیل دهه‌ها زندگی در چنبره‌ی حکومتی استبدادی، راه و رسم مراوده با دیگری را فراموش کرده باشند و ناخوآگاه آزادی اندیشه را معادل میدان‌داری اندیشه و تفکر خود قلمداد کنند. برای پرهیز از افتادن به دام این اشتباه، گرد آمدن و مبادله‌ی افکار ضروری است. دیدن یکدیگر و تلاش برای درک جهان‌های ذهنی و دنیاهای رنگی هم، باعث خواهد شد تا کهن‌الگوی وجود یک و فقط یک حقیقتِ واحد رنگ‌ ببازد و باور کنیم که زیستن اندیشه‌ها و اعتقادات متنوع در کنار یکدیگر شدنی است.

«هفته‌ی فرهنگ و ادب» این داعیه را دارد که می‌خواهد محملی فراهم کند برای شنیده شدن صداهای مختلف، بخصوص صدای در حاشیه‌مانده‌ها و اقلیت‌ها. همنشینی رنگ‌های مختلف در کنار هم، ما مخالفان اعمال سانسور را قوی‌تر و یکپارچه‌تر می‌سازد تا در برابر تندباد تفکر یکه‌پرستِ استبدادی دوام بیاوریم.

سال ۲۰۲۳ رو به پایان است، در پنج ماهی که گذشت از «زن» گفتیم و از «زندگی» و «آزادی»، سه کلمه‌ای که می‌توانند سازه‌ی در هم تنیده‌ی چتر مبارزه با انحصارطلبی را ببافند. از «رقص» گفتیم و «آواز» که سال‌هاست سرزمینمان را از لطافتشان محروم کرده‌اند و به زودی از «موسیقی» خواهیم گفت و از همه‌ی چیزهایی که زیر چتر «هفته‌ی فرهنگ و ادب» پیوندمان را میسر می‌سازند.

ارسال نظرات