شرایط عادی زودتر از “دو یا سه سال” به فرودگاه‌های کانادا بازنخواهد گشت

فعالیت فرودگاه‌های سرتاسر کانادا به علت شیوع ویروس کووید19 به شدت کاهش یافته است. دکتر مهران ابراهیمی مدیر گروه مطالعات مدیریت صنعت هوانوردی مدرسه علوم مدیریت دانشگاه کبک مونترال UQÀM معتقد است که بقای فرودگاه‌های کانادا بسته به حمایت‌های دولت است چرا که چند سال طول خواهد کشید تا وضعیت عادی پیش از بحران به فرودگاه‌ها بازگردد.

به گزارش هفته، به‌نقل از رادیو کانادا، در فرودگاه پیرسون تورنتو که پرترددترین فرودگاه کانادا محسوب می‌شود در شرایط عادی هر روز تقریبا ۱۳۰۰ هواپیما بلند می‌شود یا به زمین می‌نشیند. اما این پروازها در حال حاضر به تنها ۳۵۰ مورد رسیده است که یک چهارم شرایط عادی است.

ماری-کلود دزانگژه مشاور روابط عمومی فرودگاه‌های مونترال می‌گوید تردد در فرودگاه پییر-الیوت ترودو مونترال نیز به شدت کاهش یافته است. به گفته وی در شرایط عادی حدود ۵۰۰ پرواز در این فرودگاه ثبت می‌شود در حالی که روز جمعه ۱۰ آوریل تنها ۸۰ پرواز در این فرودگاه صورت گرفت که کاهش ۸۴ درصدی را نشان می‌دهد.

فرودگاه کلگری نیز با کاهش تقریبا ۹۹ درصدی شمار مسافران روبرو شده است. پیش‌بینی می‌شود شمار مسافران این فرودگاه در سال ۲۰۲۰ نسبت به سال گذشته به نصف کاهش یابد و میزان درآمدهای آن نیز امسال با کاهش ۴۰ تا ۵۰ درصدی روبرو شود.

دکتر مهران ابراهیمی می‌گوید: «باید بدانیم که در عرصه تدارکاتی و عملیاتی، فرودگاه‌ها از جمله پیچیده‌ترین موجودیت‌هایی هستند که در بحران فعلی بیشترین زیان‌های مالی را متحمل خواهند شد این در حالی است که هیچ دولتی حاضر نیست ببیند که مهم‌ترین فرودگاه‌هایش در مسیر ورشکستگی قرار گیرند. پیش‌بینی می‌شود که بازگشت بخش هوانوردی به شرایط عادی دو سال و نیم تا سه سال زمان خواهد برد.»

فعالیت فرودگاه‌های سرتاسر کانادا به علت شیوع ویروس کووید19 به شدت کاهش یافته است.

دکتر مهران ابراهیمی، مدیر گروه مطالعات مدیریت صنعت هوانوردی مدرسه علوم مدیریت دانشگاه کبک مونترال UQÀM  معتقد است که  بقای فرودگاه‌های کانادا بسته به حمایت‌های دولت است چرا که چند سال طول خواهد کشید تا وضعیت عادی پیش از بحران به فرودگاه‌ها بازگردد.

در فرودگاه پیرسون تورنتو که پرترددترین فرودگاه کانادا محسوب می‌شود در شرایط عادی هر روز تقریبا ۱۳۰۰ هواپیما بلند می‌شود یا به زمین می‌نشیند؛ اما این پروازها در حال حاضر به تنها ۳۵۰ مورد رسیده است که یک چهارم شرایط عادی است.

ماری-کلود دزانگژه، مشاور روابط عمومی فرودگاه‌های مونترال می‌گوید: «رفت و آمد مسافران و تردد هوایی در فرودگاه پییر-الیوت ترودو مونترال نیز به شدت کاهش یافته است.» او در ادامه گفت: «در شرایط عادی حدود ۵۰۰ پرواز در این فرودگاه ثبت می‌شود در حالی که روز جمعه ۱۰ آوریل تنها ۸۰ پرواز در این فرودگاه صورت گرفت که کاهش ۸۴ درصدی را نشان می‌دهد».

فرودگاه کلگری نیز با کاهش تقریبا ۹۹ درصدی شمار مسافران روبرو شده است. پیش‌بینی می‌شود شمار مسافران این فرودگاه در سال ۲۰۲۰ نسبت به سال گذشته به نصف کاهش یابد و میزان درآمدهای آن نیز امسال با کاهش ۴۰ تا ۵۰ درصدی روبرو شود. ارزیابی‌های مشابهی نیز درباره تاثیر بحران کووید19 بر فعالیت‌های فرودگاه ونکوور منتشر شده است.

دکتر مهران ابراهیمی می‌گوید: «باید بدانیم که در عرصه تدارکاتی و عملیاتی، فرودگاه‌ها از جمله پیچیده‌ترین موجودیت‌هایی هستند که در بحران فعلی بیشترین زیان‌های مالی را متحمل خواهند شد؛ این در حالی است که  هیچ دولتی حاضر نیست ببیند که مهم‌ترین فرودگاه‌هایش در مسیر ورشکستگی قرار گیرند. پیش‌بینی می‌شود که بازگشت بخش هوانوردی به شرایط عادی دو سال و نیم تا سه سال زمان ببرد».

بازتاب‌های متعدد

مسئولان فرودگاه کلگری با انتشار بیانیه‌ای اعلام کرده‌اند که با توجه به کاهش چشمگیر فعالیت‌های این فرودگاه تحت تاثیر پیامدهای بحران کووید19 پیش‌بینی می‌کنند که درآمدهای فرودگاه در سال ۲۰۲۰ بین چهل تا پنجاه درصد کاهش پیدا کند اما فرودگاه‌ها تنها مراکزی نیستند که فعالیت و درآمدشان تحت تاثیر بحران کروناویروس قرار گرفته است.

دکتر مهران ابراهیمی می‌گوید: «نمی‌توان انکار کرد که در عرصه تدارکاتی وعملیاتی فرودگاه‌های هر کشور از جمله پیچیده‌ترین مراکز محسوب می‌شوند. لازم است که در این جا دو چیز را از هم منفک کنیم: از یک طرف ساختار و سازمان‌دهی فرودگاه  و از طرف دیگر انبوه شرکت‌هایی که در فرودگاه کار می‌کنند».

تاثیر کاهش مشتری و کاهش فعالیت‌های هر فرودگاه پیش از هر چیز روی پرسنلی که در آنجا کار می‌کنند، ملموس خواهد بود. زمانی که دیگر هواپیمایی برای برخاستن یا نشستن در فرودگاه نباشد، عملا دیگر نیازی به پرسنل خدماتی که وظیفه نظافت داخل هواپیما را برعهده دارند نخواهد بود؛ دیگر نیازی به باربرها نخواهد بود؛ نیاز به افرادی که مسئولیت تهیه و توزیع غذا در هواپیماها را برعهده دارند از بین خواهد رفت و به همین ترتیب نیاز به حضور ماموران کنترل هوایی نیز کاهش خواهد یافت.

به گفته دکتر ابراهیمی، طبق محاسبات و بررسی‌های ناظران صنعت هوانوردی کشوری، فقط ضرر و زیان‌هایی که شرکتهای هواپیمایی جهان به علت پیامدهای شیوع ویروس کرونا خواهند دید، بین دویست تا سیصد میلیارد دلار برآورد می‌شود. درآمدهای فرودگاه‌ها نیز تا اندازه زیادی از طرف شرکت‌های هواپیمایی تامین می‌شود. بخش عمده درآمد فرودگاه‌ها در واقع حقوقی است که شرکت‌های هواپیمایی بابت استفاده از زیرساخت‌های فرودگاه‌ها و ورود و خروج هواپیماهایشان به فرودگاه‌ها پرداخت می‌کنند.

کمک دولت فدرال

دکتر مهران ابراهیمی در عین حال تاکید کرد که با توجه به اهمیت حیاتی فرودگاه‌ها در هر کشور، قطعا هیچ دولتی اجازه نخواهد داد که فرودگاه‌های اصلی اش از تکاپو و فعالیت بایستند یا این که در مسیر ورشکستگی قرار گیرند.

به گفته دکتر ابراهیمی  آنچه می‌تواند مشکل آفرین باشد شرکت‌های مقاطعه کار فرعی فعال در فرودگاه‌ها هستند. این شرکت‌ها مستقل هستند و در اداره امور خود از آزادی عمل برخوردار هستند. اگر فعالیت‌های این شرکت‌ها بنا به هر دلیلی از جمله یک بحران بهداشتی مثل شیوع کووید-19 متوقف شود و به علت کمبود درآمدهای خود مجبور شوند عذر ۹۰ درصد از پرسنل خود را بخواهند، با پایان یافتن بحران دیگر تضمینی وجود ندارد که بتوانند دوباره به نیروهای قبلی خود دسترسی داشته باشند و از مهارت‌ها و توانمندی‌های آنها استفاده کنند. با این حال به گفته دکتر ابراهیمی، دولت فدرال به منظور جلوگیری از این شرایط، تدابیری حمایتی برای کل صنعت هوانوردی کشور پیش بینی کرده است.

طرح یارانه دستمزد که اولین بار بیل مورنو وزیر دارایی کانادا از آن خبر داد، می‌تواند در شرایط بحرانی کنونی فشارهای مالی موجود بر شرکت‌های صنعت هوانوردی را کاهش دهد. ایرکانادا اعلام کرده است که اگر طرح یارانه دستمزد دولت فدرال در پارلمان به تصویب برسد (که پس از گفتگوهای فراوان شنبه شب به تصویب رسید)،شانزده هزار و پانصد کارمند خود را دوباره استخدام خواهد کرد.

یکی از سخنگویان وزارت حمل و نقل کانادا نیز با ارسال نامه‌ای الکترونیکی به رادیو کانادا اعلام کرد: «کلیه تدابیر جدیدی که دولت فدرال در حمایت از شرکت‌های حاضر در بخش حمل و نقل اتخاذ کرده است، در زمان مناسب به اطلاع عموم خواهد رسید».

دکتر مهران ابراهیمی در پاسخ به سوالی درباره احتمال ملی شدن یکی از فرودگاه‌های بزرگ کشور، تاکید کرد که احتمال چنین اتفاقی بسیار کم است.

صنعت هوانوردی به مدت دو یا سه سال با آشفتگی و تلاطم روبرو خواهد بود

به گفته دکتر ابراهیمی، بحران کووید19 و پیامدهای اقتصادی آن که کانادا را تحت تاثیر قرار داده، به اندازه ای جدی و بی سابقه است که پیش بینی اتفاقات آتی واقعا دشوار و حتی غیرممکن است. آثار اقتصادی بحران همه گیری کروناویروس به حدی گسترده است که نمی توان آن را با چیزی قیاس کرد.

دکتر ابراهیمی افزود: «تردیدی نیست که بحران در صنعت هوانوردی از ژوئیه و اوت آینده فراتر خواهد رفت. برای این که فعالیت‌های این بخش بار دیگر به حالت عادی بازگردد لازم است که کشورهای متعددی برون رفتن خود را از بحران اعلام کنند».

اما به گفته این کارشناس، ماجرا به همین‌جا ختم نخواهد شد؛ چرا که حتی پس از پایان بحران نیز مشکلات مالی و ترس و نگرانی مردم ادامه خواهد یافت و ماه‌ها طول خواهد کشید که استفاده از سفرهای هوایی به سطح پیش از بحران بازگردد. هضم همه این مشکلات برای صنعت هوانوردی، البته با فرض این که مشکل و بحران دیگری برای این بخش پیش نیاید، دو سال و نیم تا سه سال زمان خواهد برد.