«محمدجواد شیرزاد» دبیر فیزیک ۴۶ ساله در مشهد زندگی می‌کند. او بعد از آن که دخترش «یسنا» را بر اثر یک خطای پزشکی از دست داد، به این فکر افتاد تا این غم بزرگ را به یک کار بزرگ تبدیل کند و از آن پویشی برای بهبود شرایط هم‌وطنانش بسازد؛ پویشی که مرزهای جغرافیایی را درنوردیده و تا کانادا هم رسیده است. او معتقد است بخشی از مشکلات ایران ناشی از عدم تحصیل نخبگان در رشته‌های علوم‌انسانی است. شیرزاد باتوجه‌به این باور خود، «کمپین والقلم» را راه‌اندازی کرده است که یکی از محورهای آن به رانندگی ایمن اختصاص دارد و موفق شده طی دو سال گذشته سفیران فرهنگی بسیاری را در داخل و خارج از ایران جذب کند. «سروش دباغ»، «مسعود خیابانی» و «مهرداد شاد» از جمله سفیران این پویش در کانادا هستند و آقای شیرزاد امید دارد تعداد این سفیران روزبه‌روز بیشتر شود. با ایشان پیرامون این پویش و برنامه‌های آینده‌ی آن به گفت‌وگو نشسته‌ایم که در ادامه از نظرتان می‌گذرد.
آقای محمدجواد شیرزاد گرامی لطفا کمی از فعالیت‌های خود برای خوانندگان «هفته» بگویید.
محمدجواد شیرزاد: من محمدجواد شیرزاد، دبیر فیزیک آموزش‌وپرورش در شهر مشهد با ۲۴ سال سابقه‌ی آموزش هستم. ۱۵ سال در حوزه‌ی آموزش رباتیک در استان خراسان و سطح ایران و کشور افغانستان فعالیت داشتم و شش سالی است به‌عنوان فعال اجتماعی و مروج فعالیت‌های فرهنگی تصمیم دارم با فرهنگ‌سازی رانندگی بین خطوط و با فاصله در کشور طی دو دوره هفت‌ساله که از ۱۳۹۸ شروع شده است، آمار کشته‌های جاده‌های ایران را از حدود ۱۸ هزار نفر به عدد صفر برسانم؛ چرا که قربانیان حوادث جاده‌ای را خانواده‌ی خودم می‌دانم.
سالانه حدود ۱۸ هزار نفر در جاده‌های کشور آسفالت‌ها را با خون خود رنگین می‌کنند و تبعات بسیاری را بر پیکر خانواده‌ها و درنهایت کشور باقی می‌گذارند. محاسبات نشان می‌دهد ازبین‌رفتن هر ایرانی بر اثر تصادف ۴۰ میلیارد تومان به اقتصاد ایران آسیب وارد می‌کند.
کمپین رانندگی ایمن (بین خطوط و با فاصله) چگونه شکل گرفت و اکنون در چه مرحله‌ای است؟
محمدجواد شیرزاد: یکی پویشی داریم به نام «کمپین والقلم» که دارای ۱۲ حوزه‌ی مختلف است، پویش «رانندگی ایمن» دومین حوزه‌ی آن است. جهانی کردن برج رادکان با نام دخترم یسنا هفتمین حوزه‌ی آن است. «پروژه‌ی جهانی سال سی» نهمین حوزه فعالیت پویش والقلم است که قرار است کتابی نوشته شود که در آن ۱۲ هزار نفر از تجربیات خود بنویسند. در نظر دارم این اثر طی سال‌های ۲۰۲۵ تا ۲۰۵۵ مکتوب شود؛ درست مانند فردوسی که سی‌سال زندگی‌اش را گذاشت و شاهنامه را به‌عنوان رد پا در این دنیا به یادگار گذاشت.
دومین حوزه‌ی پویش به پویش رانندگی ایمن با شعار «من بین خطوط و با فاصله می‌رانم» مرتبط است.
سالانه حدود ۱۸ هزار نفر در جاده‌های کشور آسفالت‌ها را با خون خود رنگین می‌کنند و تبعات بسیاری را بر پیکر خانواده‌ها و درنهایت کشور باقی می‌گذارند. محاسبات نشان می‌دهد ازبین‌رفتن هر ایرانی بر اثر تصادف ۴۰ میلیارد تومان به اقتصاد ایران آسیب وارد می‌کند.
ده گام برای رسیدن به هدف صفر شدن کشته‌ها در این ۱۴ سال تعیین شده است. اولین گام رساندن تعداد سفیران (حقیقی و حقوقی) کمپین به صدهزار نفر در داخل و ده‌هزار نفر در خارج از کشور است که با کمک این سفیران حداقل پنج میلیون نفر فعال فرهنگی در این زمینه داشته باشیم که با نصب برچسب پویش متعهد به رعایت رانندگی بین خطوط و با فاصله شوند. شایان‌ذکر است روی هر برچسب یک کد منحصربه‌فرد وجود دارد که به‌مرورزمان این کدها در حال افزایش است. تا امروز در حدود ۱۳۰ شهر کشور حدود ۱۲ هزار برچسب در اختیار مردم عزیز کشورمان قرار گرفته است و تعداد سفیران داخل کشور به ۱۰۰۰ سفیر خارج کشور هم به تعداد ۳۰ سفیر رسیده است. همچنین ۳۰ شرکت و مؤسسه حقوقی داخل کشور هم اعلام حمایت از پویش را داشته‌اند.
ده گام برای رسیدن به هدف صفر شدن کشته‌ها در این ۱۴ سال تعیین شده است. اولین گام رساندن تعداد سفیران (حقیقی و حقوقی) کمپین به صدهزار نفر در داخل و ده‌هزار نفر در خارج از کشور است.
چه برنامه‌هایی برای آینده در نظر دارید؟
محمدجواد شیرزاد: در مرحله‌ی بعد این پویش برای موتورسیکلت‌سواران طراحی خواهد شد و در ادامه، تلاش برای گسترش کمپین به کشورهای همسایه است. البته در حال حاضر از کشورهایی نظیر اندونزی، سوئد و دانمارک نروژ متقاضی داریم که با زبان‌های مختلف این برچسب‌ها تولید و به این کشورها ارسال خواهد شد. در گام‌های بعدی تصمیم داریم این خواسته را به یک خواسته‌ی ملی تبدیل کنیم و از صنایع خودروسازی کشور بخواهیم استانداردهای بیشتری را برای خودروها در نظر بگیرند و از مجلس هم خواهیم خواست جرایم رانندگی و اعمال قانون‌ها را متناسب با نوع جرایم تغییر دهند. از راه‌سازی و شهرداری‌های کشور هم خواهیم خواست که امکانات ایمنی جاده‌های کشور را بهینه کنند.
هدف نهایی شما از ایجاد این فعالیت‌ها چیست؟
محمدجواد شیرزاد: هدف نهایی من این است که نشان دهم جان انسان‌ها مهم است. اگر دخترم از دنیا نرفته بود اکنون چهار سالش بود و شاید در آینده‌ای نه‌چندان دور یکی از چهره‌های شاخص می‌شد ولی با یک تب، جان شیرینش را از دست داد و من و مادرش را داغدار کرد. هنوز هم دختران و پسران زیادی هستند که در سراسر جهان بر اثر جهل از دنیا می‌روند. من با خودم عهد بستم برای این که لبخند را روی لبان کودکان دنیا بیاورم. اسم یسنا را با جهانی کردن برج رادکان در دنیا پرآوازه کنم و به همه‌ی بزرگان جهان اعلام کنم که جنگ بس است، نادانی و جهالت بس است. بیاییم تمام تلاشمان را برای آوردن لبخند رضایت روی لبان تمامی کودکان دنیا کنیم.
تا امروز در حدود ۱۳۰ شهر کشور حدود ۱۲ هزار برچسب در اختیار مردم عزیز کشورمان قرار گرفته است و تعداد سفیران داخل کشور به ۱۰۰۰ سفیر خارج کشور هم به تعداد ۳۰ سفیر رسیده است. همچنین ۳۰ شرکت و مؤسسه حقوقی داخل کشور هم اعلام حمایت از پویش را داشته‌اند.
افراد چگونه می‌توانند حامی این پویش باشند؟
محمدجواد شیرزاد: حمایت شما هم‌وطنانم در هر کجای دنیا که هستید به ما کمک می‌کند تا با انجام کارهای زیر به هدف پویش که کاهش آمار مرگ‌ومیر جاده‌ای و رساندن تعداد کشته‌ها به عدد صفر است، برسیم.
۱) وب‌سایت پویش را راه‌اندازی کنیم.
۲) برچسب بیشتری تولید کنیم.
۳) سفیر بیشتری جذب کنیم.
۴) تیزرهای آموزشی تولید و طراحی کنیم.
۵) نیروی انسانی بیشتری جذب کنیم. با زیادشدن تعداد سفیران در کشور و خارج کشور نیروی انسانی بیشتری هم نیاز داریم.
۶) نیاز به تیم تحقیقات و پژوهش داریم تا کلیه‌ی نقاط حادثه‌خیز کشور را از طریق سفیران و تحقیقات شناسایی کنیم.
۷) نیاز به برگزاری همایش و سمینار داریم تا فعالیت‌های پویش را گسترش دهیم.
۸) به توسعه‌ی تیم و کار گروهی باور داریم تا بتوانیم بیشتر و مؤثرتر روی ذهن رانندگان اثر بگذاریم تا سبک رانندگی خود را تغییر دهند.
و سخن پایانی؟
محمدجواد شیرزاد: در پایان از همه‌ی هم‌میهنان عزیزم در سراسر دنیا می‌خواهم که ایران را مادر خود بدانند و تلاش کنند تا حال این مادر خوب شود و روزی برسد که همه‌ی فرزندان خود را کنار خود داشته باشد و تمام فرزندانش نیز مانند مادر، حالشان خوب باشد. به امید ایرانی پر از عشق و مهربانی و لبخند.
ارسال نظرات