نرگس هاشمی
تلاش، پشتکار و احساس انسان‌دوستی صفات نیکی است که یک فرد را به جامعه و مردمش معرفی کرده و الگو قرار می‌دهد. فواد اکبری نیز یکی از این جمله افراد است. او سال‌ها برای رفاه و آرامی مردم و ملتش کار و فعالیت کرد و برای انسان‌دوستی زیست. آقای اکبری شخصیتی است که در تمام امور کاری توجه‌اش را بیشتر به قشر فقیر و آنانی که دسترسی به خدمات صحی و انکشافی ندارند مبذول داشت. این که فواد اکبری کیست و چه‌کارهای بشردوستانه و صحی را انجام داده از زبان خودش می‌دانیم:
فواد اکبری کیست چی وقت و در کجا به دنیا آمد و در کدام رشته تحصیل کرد؟
فواد اکبری: من فواد اکبری در سنبله ۱۳۵۹ (سپتامبر ۱۹۸۰) در شهر کابل در یک فامیل تحصیل‌کرده و متوسط به دنیا آمدم. تعلیمات ابتدایی را در مکاتب مختلف تکمیل نموده و از لیسه عالی امانی در شهر کابل فارغ شدم. تحصیلات عالی را در پوهنتون طبی کابل به پایان رساندم و دوره ماستری را در بخش صحت عامه بین‌المللی از پوهنتون لیورپول کشور انگلستان تکمیل کردم. برعلاوه، در رشته «رهبری نظام صحی» از کشور فرانسه و در بخش «مدیریت و رهبری بازسازی کشورهای پس از منازعه» از کشور جاپان دیپلم‌های جداگانه بدست آوردم.
پس از فراغت از پوهنتون طبی کابل به چه مشغول شدید؟
فواد اکبری: در اوایل پس از فراغت از پوهنتون طبی کابل، حدود دو سال در شفاخانه‌های مختلف منحیث داکتر داخله اطفال کار کردم. در عین زمان معاینه خانه شخصی نیز داشتم. ولی نظر به فشارهای اقتصادی مجبور شدم تا در جستجوی کاری شوم تا مکفای ضروریات مادی فامیلم باشد. در همین جریان کار در یکی از مؤسسات غیرانتفاعی خارجی در کابل به نام (میری ستوپس بین‌المللی) برایم پیدا شد که راه وردی‌ام در بخش صحت عامه و مدیریت صحی شد. برای نزدیک به چهار سال در پست‌های مختلف اداری و صحی در این مؤسسه کار کردم. در سال ۲۰۰۸ میلادی به شفاخانه بین‌المللی کیور رفتم و برای مدت شش ماه منحیث مدیر خدمات مریضان در آنجا ایفای وظیفه کردم. این شفاخانه یکی از بهترین شفاخانه‌های خدماتی و تدریسی در شهر کابل است که توسط دفتر مرکزی‌شان در ایالات متحده امریکا حمایت مالی و مسلکی می‌شود. در این مدت شش ماه به این نتیجه رسیدم که کار در یک شفاخانه برایم خیلی کوچک بوده و باعث ضیاع ظرفیت‌های فردی و ازدست‌رفتن فرصت‌های شغلی آینده برایم خواهد شد. بنابراین در اواخر سال ۲۰۰۸ میلادی به بنیاد آقاخان در افغانستان پیوستم و مسوولیت برنامه صحت آن موسسه را بدوش‌گرفتم. برای مدت شش سال در پست‌های متعدد بشمول معاون و سرپرست برنامه‌های این بنیاد فعالیت کردم که خوشبختانه توانستم تا مصدر خدمات چشم گیری برای بیشتر از سه میلیون هموطنم شوم.
جزئیات کارکردها و دست‌آورده‌هایم در این مدت از حوصله این مصاحبه بیرون است ولی می‌توانم با افتخار بگویم که این مدت بهترین و مؤثرترین دوره کاری‌ام بود.
چه زمانی به کانادا مهاجر شدید؟
فواد اکبری: در ماه اکتوبر ۲۰۱۳ میلادی به کشور کانادا مهاجرت کردم ولی مسئولیت کاری‌ام در بنیاد آقاخان افغانستان را از راه دور الی اواسط سال ۲۰۱۴ میلادی ادامه دادم و بعداً به بنیاد آقاخان در کانادا که در شهر اوتاوا موقعیت دارد؛ در پست مشاور برنامه‌های این مؤسسه انتقال کردم. بعد از مدت کوتاهی مدیر عمومی برنامه‌های صحت بین‌المللی و کمک‌های بشردوستانه این بنیاد شدم که شامل فعالیت‌های وسیع صحی در بیست و یک کشور جهان به شمول افغانستان بود که سالانه میلیون‌ها زن، مرد و طفل از خدمات صحی این برنامه مستفید می‌شوند.
از اوایل سال ۲۰۲۱ میلادی به این‌طرف مسئولیت جدیدم را منحیث معاون حوزوی تمام برنامه‌های این بنیاد در کانادا و ایالات متحده امریکا آغاز کردم. در این پست برعلاوه سکتور صحت و همکاری‌های کشور کانادا، برنامه‌های دیگر مانند معارف، مصونیت غذایی، زراعت و مالداری، انکشاف امور زنان و دختران، رشد و انکشاف اطفال، اقدامات تطابق اقلیمی و چندین برنامه دیگر، و نیز هماهنگی کمک‌های این بنیاد در کشور امریکا را نیز مشمول است. در این پست نیز افتخار دارم تا به شکل وسیع‌تر در خدمت هم‌وطنان خودم در افغانستان باشم که برایم مایه سکون و خرسندی است. برعلاوه بر کارم در بنیاد آقاخان کانادا، پس از اسکانم در کانادا، در مؤسساتی متعدد دیگری به شکل رضاکار منحیث عضو هیئت‌مدیره در خدمت مردم بوده‌ام. در چند سال اخیر مشخصاً عضو هیئت‌مدیره مؤسسه «زنان کانادایی برای زنان افغان» که در بخش تعلیم و تربیه دختران در افغانستان کار می‌کنند
و «انجمن کارمندان صحی افغان-کانادایی» که در بخش افزایش کیفیت خدمات صحی در افغانستان فعالیت دارند مصدر خدمت به انسانیت هستم. در چند ماه اخیر پس از اشغال کشور توسط طالبان، با همکاری چندین تن از افغان‌های دلسوز در کانادا، امریکا و اروپا مصروف جمع‌آوری منابع مالی و ارسال مستقیم کمک‌های نقدی برای هم‌وطنان ما که به کمک فوری نیاز دارند نیز هستم. در پهلوی این فعالیت‌ها به لطف خداوند، در سال ۲۰۲۱ توانستم منحیث استاد در فاکولته طب پوهنتون اوتاوای کانادا شمولیت حاصل کنم و داشته‌های عملی خویش را در خدمت رهبران آینده صحت قرار دهم. در مدت بیشتر از ۱۶ سال خدمتم چندین مقاله تحقیقی و علمی‌ام در ژورنال‌های بین‌المللی به چاپ رسیده‌اند که سهم ناچیز من در انکشاف علمی صحت جهانی شمرده می‌شود.
قسمی که از تجارب‌تان معلوم می‌شود بیشتر به کارهای بشردوستانه و سلامت افراد متضرر پرداخته‌اید چگونه افراد ضروزتمند را شناسایی می‌کنید؟
فواد اکبری: من از سال ۱۳۸۴ شمسی برابر به سال ۲۰۰۵ میلادی به این‌سو به کارهای انکشافی و بشردوستانه رو آورده‌ام. قسمت اعظم کارم در بخش صحت بوده است ولی چون من به این عقیده‌ام که برای تغییر پایدار وضعیت صحی یک جامعه ضرورت به همکاری نزدیک بین سکتورهای مختلف است، در بخش‌های دیگر انکشافی و بشردوستانه نیز فعالیت داشته‌ام. در تمام امور کاری‌ام توجه‌ام به قشر فقیر و آنانی که دسترسی‌شان به خدمات صحی و انکشافی کمتر است. خوشبختانه در مؤسساتی که کارکرده‌ام نیز این روش را ترویج و تطبیق می‌کردند که خود زمینه را برایم مساعد کرد تا این برنامه را در عمل پیاده کنم.
آیا از امکانات کانادا برای بلند بردن مدارج ترقی‌تان استفاده کرده‌اید یعنی امکانات اینجا به شما فرصت داد و یا از فرصت‌های داخل کشور بهره برده‌اید؟
فواد اکبری: کانادا منحیث خانه دومم، برایم پناه داده و فرصت داد تا بتوانم خود را بازیابی کنم. کانادا کشور کثیرالملیتی است که هرکسی که خود تلاش کند می‌تواند فرهنگ، دانش و تجربه‌ای را که از زادگاه‌اش آورده است منحیث یک سرمایه در ارتقاء مادی و معنوی خود از آن استفاده کند. من هم هویت افغانیم را قوتم ساخته آموخته‌ها و تجاربم را در خدمت انسانیت قرار دادم. در ضمن، کانادا یکی از بزرگ‌ترین حمایت‌کنندگان مالی، تحقیقی و علمی در بخش صحت جهانی است که خود یک فرصت چشمگیر برایم است تا آموخته‌های عملی‌ام از افغانستان را به شکل وسیع‌تر در کشورهای دیگر پیاده کنم.
در باره کار و فعالیت افغان‌های کانادایی چه گفتنی دارید و چگونه از عملکرد آن‌ها می‌توان یادآور شد؟
فواد اکبری: یکی از مهم‌ترین اهدافم از بدو اقامتم در کانادا این بود تا به جامعه افغان‌های مقیم کانادا ارتباط برقرار کنم. درک نسبی که از ارتباطم با جامعه افغان‌های کانادایی دارم این است که با وصف داشتن سرمایه‌های بزرگ مادی و معنوی در بین ما، بازدهی این منابع در خدمت به هم‌وطنان ما در کانادا و افغانستان خیلی ناچیز است. من امیدوارم و در حد توان خود تلاش می‌کنم که جامعه افغان‌های کانادایی بتوانند هماهنگی بیشتر پیدا کنند و هم‌وطنان ما که تازه از افغانستان می‌رسند را در قسمت جابه‌جایی، اسکان و کاریابی‌شان کمک کنیم.
از عالم مهاجرت بگویید که بالمقابل چی را از دست داده‌اید و به چه‌ها رسیده‌اید؟
فواد اکبری: مهاجرت در ذات خود توأم با تغییرات بنیادی در زندگی انسان‌هاست. من هم مانند بقیه هم‌وطنان مهاجرم تمام داشته‌های مادی و قسمت بزرگ از داشته‌های معنوی‌ام را با مهاجرت به کانادا از دست دادم. بزرگ‌ترین ضایعه معنوی‌ام جدایی از والدین خودم که هنوز هم در افغانستان زندگی می‌کنند و دوری از وطنم که ارزش مادر را برایم دارد است. اینها ارزش‌های هستند که نمی‌توان به هیچ قیمت جبران کرد. دست‌آوردهایم در کانادا را در پاسخ به سوال‌های قبلی‌تان توضیح دادم. برعلاوه در اینجا فرصت خوب تعلیمی وتحصیلی برای فرزندان مساعد شده است.
در شرایط فعلی که اکثریت افغان‌ها در وضعیت بد اقتصادی قرار دارند به نظر شما چگونه می‌توان مردم را کمک کرد. آیا ارسال پول به مردم ضرورتمند کارگر خواهد افتاد و یا ایجاد فابریکه‌های صنعتی و خودکفایی؟
فواد اکبری: مشکلات افغانستان و ضرورت‌های افغان‌های داخل کشور در شرایط فعلی بی‌اندازه زیاد است. از فقر کلی تا نبود کار، قحطی، ظلم طالبان، مشکلات وسیعی در بخش‌های معارف و صحت و ده‌ها مشکلات دیگر. حل اکثریت این مشکلات زمانگیر بوده و ایجاب برنامه‌ریزی و منابع وسیعی را می‌کند. ولی در زمان فعلی مهم‌ترین کمک فوری برای هم‌وطنان ما در افغانستان فرستادن مستقیم کمک نقدی است. این کمک‌ها می‌توانند به شکل فردی به دوستان ما و یا از طریق گروپ‌های معتبر در کانادا که این کمک‌ها را جمع‌آوری کرده به مستحقین توزیع می‌کنند باشد. چنانچه قبلاً گفتم، خودم با چندین تن از دوستان دیگر هم‌وطن ما یکی از این گروپ‌های هستیم که پول نقد را جمع‌آوری کرده و بدون کدام مصارف اداری در کانادا، صد فیصد پول را به شکل نقدی به مستحقین در ولایات مختلف توزیع می‌کنیم. ما رضاکاران در کابل داریم منحیث «امین» یا امانت‌دار عمل کرده افراد مستحق را دریافت می‌کنند و پول نقد را برای‌شان می‌رسانند. یک قسمت زیاد این کمک‌های مادی به شکل سرمایه برای افرادی که توان کار را دارند استفاده می‌شود تا از وابستگی ایشان کاسته شده و زمینه خودکفایی‌شان فراهم شود. خانم‌های بیوه و تازه بیکار شده و اطفال یتیم کمک بدون قیدوشرط به دست می‌آورند.
در درازمدت کمک‌ها باید به شکل سرمایه تولیدی، کاریابی، خدماتی و بازسازی استفاده شود تا مردم به‌طرف خودکفایی بروند. ولی اینها وابسته به شرایط عمومی سیاسی، نظامی و اقتصادی کشور در ماه‌ها و سال‌های آینده دارد.
با ابراز امتنان از آقای فواد اکبری جوان پرتلاش و پرافتخار کشور
ارسال نظرات