نویسنده: دكتر گلن پایل Glen Pyle
مترجم: دکتر فائقه ابراهیمی
|
درباره نویسنده
|
این بررسی شامل متا-آنالیز داده‌های ۲۱ مطالعه با بیش از ۷۷۰۰۰ بیمار كوويد۱۹ بستری شده است [۱]. نویسندگان دریافتند که نزدیک به ۱۳٪ از شرکت‌کنندگان در مطالعه دارای تشخیص بیماری قلبی عروقی ازجمله فشار خون بالا، بیماری عروق کرونر قلبی و نارسایی قلبی، قبل از بستری شدن برای كوويد۱۹ می‌بوده‌اند. عوامل خطر برای ایجاد بیماری‌های قلبی عروقی ازجمله دیابت، چاقی و استعمال دخانیات نیز معمولاً در میان بیماران بستری گزارش شده است. كوويد۱۹ خطر وقایع (بیماری) قلبی را در بیماران بستری در بیمارستان افزایش می‌دهد. پس از بستری، بیش از ۱۰ درصد بیماران آسیب قلبی مستند از جمله آریتمی، آنژین قلبی یا حمله قلبی داشتند.
بیمارانی که قبل از ابتلا به كوويد۱۹ بیماری قلبی عروقی داشته‌اند یا از عوارض بيماری قلبی عروقی هنگام بستری شدن در بیمارستان به علت كوويد۱۹ رنج می‌بردند، درصد بالاتری از مرگ در بيمارستان را داشتند. از این متاآنالیز مشخص است که سلامت قلب در تعیین نتایج و بهبودی در بیماران كوويد۱۹ بسیار مهم است.
مسیر منتهی به آسيب
چگونه ویروسی که در درجه اول سیستم تنفسی را هدف قرار می‌دهد باعث آسیب به قلب می‌شود؟
سلول‌های عضلانی قلب پروتئین‌هایی را بیان می‌کنند که ممکن است باعث شود ویروس مستقیماً آن‌ها را آلوده کند. برخی شواهد نشان می‌دهد که SARS-CoV2 می‌تواند قلب بیماران كوويد۱۹ را آلوده کند [۲] اما اینکه آیا عفونت به سلول‌ها آسیب می‌رساند یا آن‌ها را از بین می‌برد ناشناخته است. ویروس‌هایی مانند SARS-CoV2 همچنین می‌توانند از طریق «طوفان‌های سیتوکین» به سیستم قلبی عروقی آسیب برسانند – مقادیر بیش از حد مولکول‌هایی که به‌طور معمول به هماهنگی پاسخ سیستم ایمنی بدن کمک می‌کنند اما می‌توانند باعث یک واکنش اغراق‌آمیز (شديد) شوند. این بیش فعالی سیستم ایمنی بدن می‌تواند باعث شود سلول‌های ذاتی بدن ازجمله سلول‌های قلب و عروق مورد حمله قرار بگیرند و درنتیجه آسیب بینند یا حتی بمیرند.
سلول‌های عضله قلب به‌طور معمول با سلول‌های جدید جایگزین نمی‌شوند، یعنی از دست دادن عضله دائمی است. اگر به‌اندازه کافی عضله از بین برود، قلب نمی‌تواند به‌درستی منقبض شود و شروع به نارسایی می‌کند.
برخی از دیدگاه‌ها
ارتباط بین بیماری‌های قلبی عروقی و عفونت ویروسی فقط مختص به كوويد۱۹ نیست. مطالعات متعددی آسیب‌های قلبی در افراد بستری شده به علت آنفلوانزا را هم گزارش کرده‌اند. در همه‌گیری آنفولانزا در سال ۲۰۰۹، یک مطالعه گزارش داد که ۵٪ از بیماران بستری شده علائم آسیب قلبی را نشان می‌دهند [۳]. از بیماران آنفولانزا بستری در ICU، تقریباً نیمی از آن‌ها دچار نوعی آسیب قلبی شدند [۴]. احتمال بستری مجدد بیماران مبتلا به بیماری‌های قلبی عروقی در مدت ۱ سال پس از بستری شدن به خاطر آنفولانزا بیشتر از سایر بیماران است [۵]. این مطالعات نشان می‌دهد که آسیب قلبی خطر شناخته‌شده برای مبتلا شدن به عفونت‌های ویروسی است و وجود سابقه بیماری قلبی عروقی نتایج و بهبودی را بدتر می‌کند.
چگونه ویروسی که در درجه اول سیستم تنفسی را هدف قرار می‌دهد باعث آسیب به قلب می‌شود؟
آنچه در مورد كوويد۱۹ نگران‌کننده است میزان بالای عفونت و ميزان بالای بستری شدن در بیمارستان نسبت به آنفولانزا است. در ایالات‌متحده تخمین زده شده که تقریباً ۱٪ از افراد مبتلا به آنفلوانزا به بستری شدن در بیمارستان نیاز دارند [۶]. در حالی که ۱۲ تا ۲۰ درصد بیمارانی که از نظر عفونت SARS-CoV2 مثبت هستند، در بیمارستان بستری می‌شوند [۷].
بسياری از بیماری‌های ویروسی شدید با افزایش میزان آسیب قلبی مرتبط هستند كه اين نشان می‌دهد عوارض طولانی‌مدت كوويد۱۹ بر روی قلب قابل‌توجه است.
در بلندمدت
یکی از موارد نگران‌کننده در مورد بیماران كوويد۱۹ و بیماری‌های قلبی عروقی میوکاردیت (myocarditis) است.
میوکاردیت التهاب عضله قلب است که اغلب با عفونت‌های باکتریایی یا ویروسی همراه است. بیشتر بیماران مبتلا به میوکاردیت در بیمارستان با موفقیت درمان می‌شوند و عوارض طولانی‌مدت کمی را تجربه می‌کنند. بااین‌حال تا ۲۵٪ بیماران دچار آسیب دائمی به قلب می‌شوند [۸]. نارسایی قلبی ناشی از میوکاردیت مهم‌ترین دلیل پیوند قلب است [۹].
درمان‌های ارجح برای میوکاردیت داروهایی هستند که عامل عفونی را از بین می‌برند. بااین‌حال، بدون هیچ روش درمانی مؤثر برای از بین بردن SARS-CoV2، بیماران كوويد۱۹ که به میوکاردیت مبتلا می‌شوند فقط با روش‌های درمانی حمایتی از عملکرد قلب قابل درمان هستند.
داده‌های اولیه نشان می‌دهد که SARS-CoV2 ممکن است نسبت به بسياری از ویروس‌های ديگر آمار بالاتری از ابتلا به عفونت قلبی داشته باشد [۱۰]. این به همان اندازه نگران‌کننده است که میوکاردیت به‌طور معمول در جوانان (<۳۵ سال) سالم مشاهده می‌شود [۱۱]. میزان مرگ و میر این گروه جمعیتی به خاطر كوويد۱۹ نسبت به افرادی است که از قبل دارای سابقه بيماری یا بیماران مسن هستند بسيار كمتر است. نرخ پایین مرگ و میر در افراد جوان، در غیر این صورت افراد سالم باعث شده است که این گروه به‌عنوان گروه کم‌خطر طبقه‌بندی شود؛ اما همچنان امکان عواقب جدی و طولانی‌مدت كوويد۱۹ نگران‌کننده است.
سلول‌های عضلانی قلب پروتئین‌هایی را بیان می‌کنند که ممکن است باعث شود ویروس مستقیماً آن‌ها را آلوده کند. برخی شواهد نشان می‌دهد که SARS-CoV2 می‌تواند قلب بیماران كوويد۱۹ را آلوده کند [۲] اما اینکه آیا عفونت به سلول‌ها آسیب می‌رساند یا آن‌ها را از بین می‌برد ناشناخته است. ویروس‌هایی مانند SARS-CoV2 همچنین می‌توانند از طریق «طوفان‌های سیتوکین» به سیستم قلبی عروقی آسیب برسانند – مقادیر بیش از حد مولکول‌هایی که به‌طور معمول به هماهنگی پاسخ سیستم ایمنی بدن کمک می‌کنند اما می‌توانند باعث یک واکنش اغراق‌آمیز (شديد) شوند. این بیش فعالی سیستم ایمنی بدن می‌تواند باعث شود سلول‌های ذاتی بدن ازجمله سلول‌های قلب و عروق مورد حمله قرار بگیرند و درنتیجه آسیب بینند یا حتی بمیرند.
یک بخش که در آن آسیب قلبی به‌عنوان یک مشکل قابل‌توجه در حال ظهور است، جمعیت کودکان است. یک سری از مطالعات در مراکز درمانی سراسر جهان گزارش داده‌اند که تعداد موارد كوويد۱۹ در کودکانی که قلب آن‌ها حتی پس از نابودی ویروس آسیب دیده است، افزایش یافته است [۱۲]. این گزارش‌ها حاکی از آن است که حتی اگر كوويد۱۹ برای اکثر کودکان یک بیماری نسبتاً نه‌چندان مهم باشد، اما ممکن است عواقب طولانی‌مدت ناشی از آسیب قلبی را برای آن‌ها به همراه داشته باشد. همانند بسیاری از مسائل مربوط به كوويد۱۹، فقط زمان نشان خواهد داد که آیا این ترس منطقی است یا خیر.
تازگی و جدید بودن كوويد۱۹ منجر به عدم قطعیت‌های متعددی می‌شود. ارتباط قوی بین عواقب این بیماری و سیستم قلبی عروقی از زمان مطالعات اولیه تاکنون نگران‌کننده باقی مانده است.
اپیدمی جهانی بیماری‌های قلبی عروقی زمینه مناسبی را برای رشد SARS-CoV2 و آسیب جدی فراهم می‌کند. در عین حال، بیماری همه‌گیر كوويد۱۹ با حمله به قلب و رگ‌های خونی، ابتلا به بیماری قلبی عروقی را افزایش می‌دهد و آسیب پایدار به‌جا می‌گذارد.
کسی واقعاً نمی‌داند که اثرات درازمدت كوويد۱۹ به کجا ختم می‌شود، اما یک‌چیز مسلم و قطعي است، عواقب این بیماری دل‌خراش خواهد بود مگر اینکه آن را جدی بگیریم.
این مقاله نتیجه همکاری با تیم The COVID-19 resources Canada و برگرفته از سایت www.covid19resources.ca است. خوانندگان عزیز می‌توانند سؤالات خود را به آدرس publications@covid19resources.ca ایمیل کنند.
|
درباره مترجم
|
منابع:
1) https://journals.plos.org/plosone/article?id=10.1371/journal.pone.0237131
2) https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC7314493/
3) https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2862401/
4) https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0883944111002188
5) https://academic.oup.com/jid/article-abstract/222/4/583/5808013
6) https://www.cdc.gov/flu/about/burden/preliminary-in-season-estimates.htm
8) https://www.tandfonline.com/doi/abs/10.1080/14779072.2017.1262764?journalCode=ierk20
9) https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0735109711052004
10) https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC7314493/
11) https://www.ahajournals.org/doi/10.1161/CIRCRESAHA.115.306573
12) https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC7376531/
|
در اینباره بیشتر بخوانید:
|
ارسال نظرات