الهام گرامی، دکترای روانشناسی|
انواع گوناگونی از روان‌درمانی همچون روانکاوی، درمان‌های وجودی، درمان‌های شناختی - رفتاری و واقعیت درمانی وجود دارد که هر یک رویکرد و شیوه‌های خاصی در تغییر و درمان افراد دارند. رویکرد درمانی مناسب هر شخص باتوجه‌به وضعیت او انتخاب می‌شود.
انواع اختلالات اضطرابی مانند انواع وسواس‌ها، انواع فوبیاها، حملات پنیک، اختلال استرس پس از حادثه، همچنین انواع اعتیادها همچون اعتیاد به مواد مخدر، الکل، اعتیاد به اینترنت و بازی‌های کامپیوتری و یا اختلالات خلقی مثل افسردگی و دوقطبی و نیز انواع اختلالات شخصیت با انواع مختلف رویکردهای روان‌درمانی قابل تغییر، کنترل و درمان می‌باشند. مراجعه و اقدام برای روان‌درمانی یا مشاوره لزوماً به معنای این نیست که فرد دچار بیماری یا اختلال خاصی باشد، بلکه گاهی انواع استرس‌ها، مشکلات شغلی و یا تعارضات بین‌فردی و زناشویی باعث می‌شود لزوم به رفتن نزد یک مشاور یا روان‌درمانگر ایجاد شود.
یافتن روان‌درمانگر مناسب و حرفهای، برنامه‌ریزی مالی برای هزینه‌های روان‌درمانی، بررسی مشکلات و مسائلی که لازم است با روان‌درمانگر و مشاور در میان بگذارید، داشتن تمایل و انرژی و گذاشتن وقت و زمان مناسب برای یک دوره درمان و صداقت داشتن از الزامات شروع یک روان‌درمانی خوب می‌باشد.
مراجع می‌تواند از هر سن و جنسیتی باشد، بنابراین برای کودکان و بزرگسالان قابل اجراست. جلسات درمانی به‌صورت فردی، گروهی، زوج‌درمانی و یا خانواده‌درمانی برگزار می‌شوند. تعداد دفعات مراجعه به روان‌درمانگر معمولاً هفته‌ای یک‌بار و هر جلسه نیز ۴۵ تا ۶۰ دقیقه طول می‌کشد. زوج‌درمانی می‌تواند تا یک ساعت و نیم هم ادامه یابد.
در انواع روان‌درمانی، روان‌درمانگر می‌کوشد و فرد را تشویق می‌کند تا از احساسات و افکارش بگوید و از چیزی که آزارش می‌دهد صحبت کند. در روان‌درمانی به دلیل اینکه فرد با افکار و احساسات و مسائل ناخوشایندش مواجه می‌شود، کاملاً طبیعی است که متلاطم شود، گاهی گریه کند، مضطرب و یا حتی عصبانی شود. گاهی روان‌درمانگر بر اساس موضوعات و محتوای هر جلسه، تمریناتی برای فرد در نظر می‌گیرد و یا راهکارهایی به او می‌دهد و همیشه در شرایط دشوار در کنار درمان‌جو می‌ماند و به او کمک می‌کند با گذشته و احساسات و افکارش کنار آمده، مهارت‌های لازم را به دست آورده و در مواجهه و حل مشکلات تواناتر عمل کند.
روان‌درمانی به جز موارد نادری که خطری درمان‌جو و یا اطرافیانش را تهدید می‌کند، همیشه محرمانه باقی می‌ماند. رازداری یک اصل مهم در ایجاد اعتماد بین درمانگر و درمان‌جو می‌باشد.
روان‌درمانی نمی‌تواند به‌طورکلی مشکل افراد را درمان و ریشه‌کن کند، اما می‌تواند به افراد کمک کند تا شیوه رویارویی با مشکلات را به صورتی صحیح‌وسالم بیاموزند و احساس بهتر و واقع‌بینانه‌تری نسبت به خود، اطرافیان و زندگی‌شان داشته باشند.
فرق مشاوره و روان‌درمانی در این است که مشاوره به درمان کوتاه‌مدتی اطلاق می‌شود که بیشتر روی رفتار، علائم و یا موقعیت مشکل‌زا تمرکز می‌کند و شامل توصیه و پیشنهاداتی برای حل مشکل می‌شود، اما روان‌درمانی، درمان بلندمدت‌تری است که به رسیدن به دیدگاه‌های بهتر و سالم‌تر نسبت به مشکل عاطفی و روحی مزمن توجه می‌کند. تمرکز روان‌درمانی بیشتر بر روند فکری بیمار است و نه فقط مشکل خاص او.
افراد گاهی ممکن است از برخورد مستقیم با درمانگر هراس داشته باشند و یا بیان احساسات و عواطف به‌صورت چهره‌به‌چهره برایشان سخت باشد. هم چنین گاهی ممکن است وقت کافی برای رفت‌وآمد نداشته و یا نوع مشکلشان طوری باشد که بیرون آمدن از منزل برایشان دشوار باشد، در این صورت گزینه آنلاین و یا تلفنی موارد خوبی هستند که بتوان به انواع مشاوره‌ها دسترسی آسان‌تری پیدا کرد.
یکی از بزرگ‌ترین مزیت‌های صحبت‌کردن با روان‌درمانگر این است که می‌توانید تقریباً در مورد همه چیز با او صحبت کنید، بدون این که خود را سانسور کرده و یا ترس از قضاوت شدن داشته باشید. روان‌درمانگر هنگام گوش‌کردن به حرفهای شما همیشه شما را تأیید نمی‌کند، بلکه گاهی نظرات، افکار و احساسات شما را به چالش می‌کشد تا بتوانید به واقعیت نزدیک‌تر شوید. شما در روان‌درمانی هزینه می‌پردازید، پس نیازی نیست که بابت وقت و حمایتی که از درمانگر می‌گیرید معذب باشید و در نهایت و از همه مهم‌تر یک متخصص روان‌درمانی به دلیل آموزش‌هایی که در این زمینه دیده، این توانایی را دارد که از رفتار، گفتار و احساسات شما بینشی به شما بدهد که به رشدتان در مسیری که به‌تنهایی از پس آن برنمی‌آیید کمک کند.
الهام گرامی دکترای روانشناسی، مشاور و مدرس مهارت‌های زندگی در حوزه کودک، نوجوان و خانواده است. |
ارسال نظرات