من مسئولم؛ پس هستم
از سال ۲۰۰۳ میلادی، دهم اکتبر هر سال از سوی سازمان ملل متحد به نام «روز جهانی مبارزه با اعدام» نام‌گذاری شده است؛ روزی که قرار است نویددهنده پایانِ این سخت‌ترین مجازات بشری باشد. برخی اعدام را «قتل عمد قانونی» یا «قتلِ با برنامه توسط حکومت» نام نهاده‌اند و آمران به اعدام را مصادیق «مجرمان علیه بشریت» می‌دانند. نگارنده نیز بر این باور است که آمران اعدام را تحت هیچ شرایطی نمی‌توان بی‌گناه دانست و با استدلال اجرای قانون، از آنان سلب مسئولیت کرد اما نکته‌ای مهم‌تر در این میان وجود دارد؛ آیا این تمام ماجراست؟ سهم جامعه مدنی و مردم در قبال مبارزه با این مجازات غیرانسانی چیست؟ به عبارت بهتر، جامعه‌ای که از افراد با دلایل مختلف اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، یک محکوم به اعدام تولید می‌کند، هیچ نقشی در این میان ندارد؟
