مهاجرت پس از بازنشستگی و زندگی در کشوری گرم‌تر و ارزان‌تر، رویایی جذاب برای بسیاری است. اما تحقیقات جدید نشان می‌دهد که بازنشستگان مهاجر با چالشی پنهان روبه‌رو هستند: تنهایی. مطالعه‌ای که توسط انجمن روان‌شناسی آمریکا منتشر شده است، نشان می‌دهد که این افراد به دلیل دوری از خانواده و دوستان، بیش از سایرین در معرض احساس تنهایی قرار دارند.
این پژوهش که روی حدود ۵۰۰۰ بازنشسته هلندی مقیم خارج و بیش از ۱۳۰۰ بازنشسته ساکن هلند انجام شده، به دو نوع تنهایی پرداخته است: اجتماعی و احساسی. نتایج نشان می‌دهد که مهاجران بازنشسته از نظر اجتماعی احساس تنهایی بیشتری دارند، اما به دلیل همراهی با همسر یا شریک زندگی، از نظر احساسی تفاوت چندانی با افراد مانده در کشور خود ندارند.
برای مقابله با این تنهایی، پژوهشگران بر اهمیت حفظ روابط خانوادگی تأکید می‌کنند. تماس‌های تلفنی، پیام‌های ویدیویی و حتی نامه‌نگاری، می‌تواند پیوند عاطفی بازنشستگان مهاجر را با عزیزانشان حفظ کند و از شدت احساس تنهایی بکاهد.
همچنین، ایجاد روابط جدید در کشور مقصد نقش مهمی در کاهش تنهایی اجتماعی دارد. شرکت در گروه‌های محلی، فعالیت‌های داوطلبانه و آشنایی با همسایگان، از جمله راه‌هایی است که می‌تواند حس تعلق را تقویت کند. پژوهشگران دریافتند که بازنشستگانی که ارتباط بیشتری با همسایگان خود دارند، احساس تنهایی کمتری را تجربه می‌کنند.
در نهایت، آشنایی با فرهنگ و زبان کشور مقصد و مشارکت در فعالیت‌های اجتماعی، از دیگر راهکارهایی است که می‌تواند احساس تنهایی را کاهش دهد. به نظر می‌رسد که کلید یک مهاجرت بازنشستگی موفق، نه‌تنها آب‌وهوای بهتر و هزینه‌های کمتر، بلکه داشتن یک شبکه اجتماعی قوی و حس تعلق به جامعه جدید است.
ارسال نظرات