تنظیم: خسرو شمیرانی
سال 2020 آغازی به شدت غم انگیز داشت برای ایرانیان و کانادایی‌ها. ترور قاسم سلیمانی با دستور مستقیم رئیس جمهور آمریکا، افزایش شدید تنش، انتقام رسمی ایران با شلیک موشک‌هایی به پایگاه محل استقرار ارتشیان آمریکان در عراق، سقوط هواپیمای اکراینی در تهران توسط پدافند سپاه پاسداران، و سوگوار شدن میلیون‌ها انسان.
دو کشورِ آمریکا و ایران در 40سالِ پرتنشی که پشت سر گذاشته‌اند شاید هیچ وقت تا این اندازه به جنگ رودررو نزدیک نشده بودند. جنگی که کمتر کسی در نتایج فاجعه‌بار آن برای منطقه و حتی جهان تردید دارد.
ترس از جنگی که برخی آن را آغاز جنگ جهانی سوم می‌شمارند مرزهای منطقه را پشت سرگذاشته و انسان‌های بسیاری را به واکنش واداشته است.
جنبش صلح ایالات متحده در این میان پرچمدارِ مخالفت با جنگ علیه ایران شده است. در پی‌درخواست «کد پینک» یکی از معروف‌ترین سازمان‌های جنبش صلح ایالات متحده شنبه 25 ژانویه 2020 به عنوان روز تلاش برای اعتراض به جنگ آمریکا علیه ایران اعلام شد. سازمان‌های صلح طلب کانادا به این درخواست پاسخ مثت دادند و صلح‌دوستان از جمله در مونترال برای اعتراض به جنگ افروزی و تنش انگیزی آمریکا به خیابان آمدند.
بیشترِ سخنرانانِ تظاهرات صلح در مونترال علاوه بر آمریکا، آقای ترودو و دولت کانادا را نیز هدف حملات و درخواست‌های خود قراردادند. آنها «پیروی کانادا از سیاست‌های جنگ‌افروزانه آمریکا» را نکوهش کردند.
ریموند لوگو یکی از فعالان جنبش صلح کبک که از آخرین سخنرانان در این تظاهرات بود سیاست‌های آمریکا و دنباله‌روی دولت کانادا از آن را به شدت مورد انتقاد قرار داد.
آقای ریموند لوگو Raymond Legault زحمت بسیار برای برپایی این تظاهرات کشیده بود. او همزمان ناگزیر بود با حاشیه‌هایی که بخشی از جامعه ایرانی برای این برنامه آفریده بودند دست و پنجه نرم کند. ریموند لوگو از طرف ائتلاف ضد جنگ Le Collectif Échec à la guerre یکی از آخرین سخنرانان مراسم بود.
ایالات متحده آمریکا به دنبال تغییر رژیم است، با ابزارهایی از جمله دروغ‌گویی، تخریبِ چهره و تحریم‌های اقتصادی؛ تحریم‌هایی که به طور گسترده مردم را تحت تأثیر قرار می‌دهند، و تحریکاتی از همه نوع و در نهایت جنگ.
به عنوان شهروندان کانادا، ما اینجاییم تا «نه» بگوییم به هرگونه مشارکت کانادا، نه تنها در این جنگ، بلکه در همه مقدمات آن، که کانادا در آنها مشارکت می‌کند. مانند هنگامی که کانادا نیز علیه ایران تحریم‌هایی وضع می‌کند که تأثیرات آن توسط هیچ نهاد عمومی بررسی نمی‌شود. مانند تحریم‌ها علیه ونزوئلا و نقشی که کانادا در پروژه تغییر رژیم در آنجا دارد. مانند تحریم‌های عراق به مدت 13 سال از 1990 تا 2003 که بیش از یک ملیون قربانی داشت و کانادا در آن به طور کامل با حضور در کمیته تحریم‌های شورای امنیت سازمان ملل ایفای نقش کرد.
کانادا نیز با قراردادن ایران، و نه عربستانِ سعودی و دیگر کشورهای پترومونارکی، و نه اسرائیل و نه آمریکا، در لیست حمایتگران تروریست، به تخریب این کشور می‌پردازد. با ارائه یک قطعنامه به طور سالیانه از 2003 برای محکومیت وضعیت حقوق بشر در ایران؛ و نه محکومیتِ وضعیت حقوق بشر در عربستان سعودی، نه در فلسطین اشغالی توسط اسرائیل، نه در کلمبیا، نه در فیلیپین و نه در دیگر کشورهایی که حقوق بشر در آنها به طور روزانه زیر پا گذاشته می‌شود، کشورهایی که شرکت‌های معدن کانادا در آن حضور دارند.
مشخص است که ما نمی‌گوییم که وضعیت حقوق بشر در ایران نباید محکوم شود. باید محکوم شود. صحبت ما این است که کانادا، برخلاف صحبت‌های زیبا، به هیچ عنوان در هیچ جا در مورد حقوق بشر دغدغه ندارد. دفاع از حقوق بشر تنها ابزاری است برای سیاست‌های خارجی کانادا مانند همه کشورهای قدرتمند غربی. ابزاری که تنها علیه رقیب استفاده می‌شود. در بازی ژئوپولیتیک جهانی که کانادا در آن به عنوان یک هم‌پیمان اساسی آمریکا نقش بازی می‌کند.
ایران در طول چهل سال اخیر هدف آمریکا بوده است. شامل آرام شدن موقتی و جزیی در زمان برجام. بعد زا مدتی کوتاه آمریکا از برجام بیرون آمد، تحریم‌های شدید را از سر گرفت و دیگر اقداماتی که می‌دانیم. دولت ترودو از خارج شدن آمریکا از برجام اظهار تأسف کرد. اما به سرعت به جایگاه خود بازگشته و اظهار کرد که در مورد برنامه هسته‌ای ایران دغدغه دارد. مانند کشورهای اروپایی عضو برجام، فرانسه، آلمان، و انگلستان. اخیراً پس از ترور با پهباد توسط آمریکا، با وجود نقض واضح قوانین بین‌الملل، کانادا این عمل جنگی را محکوم نکرد و «همه طرف‌ها» را به خویشتنداری دعوت کرد. با اضافه کردن این مطلب که مدت زمان زیادی است که در مورد فعالیت‌های خشونت‌آمیز ایران در منطقه دغدغه دارد. در مقابل تهدید ترامپ مبنی بر تخریب 52 مکان در ایران، شامل مکان‌هایی دارای ارزش فرهنگی، حتی یک کلمه هم از کانادا نشنیدیم. و همین چند روز پیش کانادا از موضع فرانسه، آلمان و انگلستان مبنی بر اجبار ایران برای احترام کامل به مواد برجام استقبال کرد، احترام کامل به مواد برجام اما به تنهایی. قابل ذکر است که آمریکا، سه کشور فرانسه و آلمان و انگلستان را در صورت عدم اعمال فشار به ایران، به اعمال تعرفه 25 درصدی بر اتومبیل‌هایشان تهدید کرده بود. در این مورد هم یک کلمه از کانادا نشنیدیم.
در انتها، در مورد تهدید جنگ علیه ایران، ما نباید گرایش‌های تأثیرگذار سیاست خارجی کانادا را فراموش کنیم. کانادا در طی سی سال گذشته در همه جنگ‌هایی که توسط آمریکا آغاز شده نقش داشته است. علیه عراق در 1991، در سومالی در 1993، علیه صربستان در 1999، علیه افغانستان در 2001، علیه لیبی در 2011. و هرچند ژان کرتین اعلام کرد که کانادا در جنگ علیه عراق در سال 2003 شرکت نخواهد کرد، کانادا در هر حال در این جنگ به روش‌های مختلفی شرکت کرد و تا امروز هم در آن نقش دارد. همه این جنگ‌ها برای کشورهایی که مورد حمله قرار گرفتند فاجعه به بار آوردند. میلیون‌ها کشته و زخمی، زیرساخت‌های نابود شده،… و هیچ پیشرفتی برای دموکراسی، و هیچ پیشرفتی برای حقوق بشر حاصل نشد. وقتی بمب‌ها فرومی‌ریزند به همراه‌شان فضاهای آزادی موجود، هر چند محدود، نیز نابود می‌گردند. وظیفه همبستگی ما در مقابل ملت ایران این است که تمام تلاش‌مان را برای جلوگیری از چنین فاجعه‌ای به‌کار بگیریم. این منظور از طریق محکومیت دورویی کانادا، همراهی این کشور در تخریب ایران و تحریم‌ها، و نیز محکومیت حضور نظامی کانادا در خاورمیانه به دست می‌آید.
نه به جنگ علیه ایران، نه به هرگونه مشارکت کانادا در چنین جنگی، خروج سربازان کانادایی از خاورمیانه.
سخنران سوم، خانم دکتر آرزو خدیر پیش از آغاز راهپیمایی دلائل و اهداف آکسیون ضدجنگ را اعلام کرد. آرزو خدیر همچنین در برابر کنسولگری آمریکا علیه جنگ با ایران و تحریم‌های آمریکا سخنرانی کرد.
در حمایت از مردم ایران دربرابر تهدید جنگی دیگر از سوی ایلات متحده، موجی جهانی برخاسته است. از صمیم قلب از اهالی استان کبک سپاسگزارم. همچنین از تمامی پاسخ‌دهندگان به فراخوان گروه‌های صلح‌طلب آمریکایی برای اعتراض به جنگ امپریالیستی علیه ایران سپاسگزارم.
لابی هواداران جنگ همان سناریو خالی از روح انسانی را در مورد ایرن ارائه می‌کنند که در مورد لیبی، عراق، افغانستان و یمن کردند.
وضعیت حاضر بسیار جدی ست، پس: به‌نام کرامت بشر باید بگوییم «نه به جنگ»، «نه به تحریم»، «نه به تخریب زندگی قریب به هشتاد میلیون انسان در خاور میانه»، «نه به مرگ، ویرانی، آسیب و عدم امنیت»
من با دولت ایران موافق نیستم اما صلح و ثبات از حقوق اساس هر مردمی است که بی آن نه هیچ دارند و نه هیچ می‌توانند بسازند. در طول تاریخ هیچگاه دموکراسی با هیچ ارتشی وارد نشده است. جنگ‌های امپریالیستی برای سلب حقوق طراحی شده‌اند نه برای دادن حقوق.
دموکراسی در فضایی سیاسی رشد خواهد کرد که در آن هیچ‌گونه تهدید نابودکننده از سوی قوی‌ترین ارتش تاریخ بشر وجود نداشته باشد. اشخاصی چون ترامپ درس دموکراسی را به هیچ فردی در این کره‌ی خاکی نخواهند آموخت.
در طول تاریخ، جنگ هموار مضمحل‌کننده‌ی بافت جوامع بشری بوده است و تحریم‌ها و ممنوعیت‌ها همواره ابزار جنگ بوده‌اند.
ما، جمعی از اعضای کنگره‌ی ایرانیان کانادا در مونترال، درکنار مردم ایران در مبارزه برای آزادی‌هایشان می‌ایستیم اما بر این باوریم که این مبارزه و طرفین آن در شکنجه‌ی جنگ به‌کلی محو خواهند شد.
ما حامی کاهش تنش‌ها و دیپلماسی فعال به عنوان تنها راه حل تنش‌ها هستیم. در همین راستا، از دولت کانادا می‌خواهیم از ماشین جنگی آمریکا فاصله گرفته و نقش خود را در ارتقاء صلح و دیپلماسی ایفا کند. درحمایت از قربانیان جنگ، تحریم و سرکوب، از دولت کانادا می‌خواهیم هرگونه اقدام به جنگ و تحریم علیه مردم ایران را محکوم کند.
ما همچنین با مردم ایران در مبارزه برای دستیابی به آزادی و عدالت اجتماعی متحدیم. راهِ راستین رسیدن به دموکراسی از برقراری صلح و ثبات در منطقه می‌گذرد.
سخنران بعدی خانم سوده قاسمی، رئیس کنگره ایرانیان کانادا بود.
من سوده قاسمی رئیس کنگره ایرانیان کانادا هستم. امروز من و چند تن دیگر از اعضای کنگره از تورنتو به اینجا آمده‌ایم تا به شما ملحق شویم. خبر خوب اینکه اعضای دیگر تیم ما به راهپیمایی تورنتو مقابل کنسولگری ایالات متحده رفته‌اند تا به ترامپ بگویند: «نه به جنگ با ایران». و از ترودو بخواهند که برای کاهش تنش‌ها در خاورمیانه تلاش کند.
در حالیکه اینجا جمع شده‌ایم تا مخالفت خود را با جنگ و خشونت اعلام کنیم، باید از 176 نفری یاد کنیم که در پرواز 752 جان باختند. و 57 نفر آنها کانادایی بودند. تراژدی تلخی بود که تمام کانادایی‌ها و به ویژه جامعه ایرانیان را سوگوار کرد. اگرچه دولت و مقامات حکومت ایران، مسئولیت کامل حمله موشکی را بر عهده دارند، اما اینکه ما عواقب و هزینه‌های افزایش تنش را از یاد نبریم اهمیت دارد. همانطور که نخست وزیر ترودو گفت، اگر تنش‌ها و تنش‌زایی‌های اخیر در خاورمیانه نبود، سرنشینان پرواز 752 الان در خانه نزد خانواده و عزیزان‌شان بودند.
مشاهده وضعیت معترضانِ برحق و خانواده‌هایِ قربانیان که از یک طرف توسط حکومت ایران سرکوب می‌شوند و از طرف دیگر هدف تحریم‌های کشنده ایالات متحده قرار گرفته و تهدید به جنگ می‌شوند، از این نیز غم انگیزتر است. مردم ایران میان صخره و سنگ گیر افتاده اند، میان سرکوب و تحریم.
ما امروز اینجا هستیم تا به نخست وزیر ترودو و تمامی سیاستمداران کانادایی بگوییم که ترور، درگیری نظامی و جنگ تنها اوضاع را وخیم تر می‌کند. زیرا می‌دانیم که بهای جنگ با جان انسان‌ها پرداخت می‌شود. ما می‌دانیم که دنیای ما امن‌تر می‌شود اگر ما تفنگ‌هایمان را زمین بگذاریم و با یکدیگر صحبت کنیم.
ما همچنین اینجا هستیم تا به ترودو و رهبران سیاسی خود بگوییم که کانادا می‌بایست با تحریم و جنگ مخالفت کند، نه تنها به این دلیل که جان میلیون‌ها انسان در خطر است، بلکه به این دلیل که بهترین راهی که می‌توان از مردم ایران حمایت کرد تا بتوانند آینده سیاسی خود را رقم بزنند، اطمینان از این است که تروریسم اقتصادی به آنها آسیبی نمی‌رساند و خطر جنگ زندگی‌شان را مختل نمی‌کند. به این خاطر است که ما امروز دور هم جمع شده‌ایم و به همین خاطر است که من و ما از این نمایش همبستگی سپاسگزاریم.
امیدوارم که این دورهم جمع شدن‌ها ادامه‌دار باشد. امیدوارم که این گردهمایی به عنوان لحظه‌ای که ما در کنار هم خواستار صلح و عزت برای همه شدیم، ثبت شود. قلب‌های ما همچنان برای عراق، سوریه، یمن و دیگر نقاط دنیا که قربانی جنگ هستند می‌شکند. ما همچنین خواستار تنش‌زدایی و صلح در منطقه خواهیم بود. ممنون از همه.
ارسال نظرات