متن اخطاریه‌ی حقوقی به صفحه‌ی تلگرامی مداد و طرح ادعای غرامت ۱۵هزار دلاری چند روز پیش عمومی شد. ماجرا از حمله کلامی به یکی از میهمانان جشن یلدا در مونترال در روز ۲۱ دسامبر شروع شد. بنا به گفته‌ی یکی از حاضران این حمله سبب اختلال در برنامه جشن یلدا شد. بعد از این رخداد صفحه‌ی تلگرامی مداد مطلب کامل فرد حمله‌کننده را منتشر کرد. این مطلب شامل ادعاهایی علیه دکتر آروز خدیر، پزشک و فعال سیاسی و اجتماعی در مونترال است.
دکتر آرزو (سعیده) خدیر معتقد است که رفتار «مداد» جانبدارانه و در نتیجه غیرحرفه‌ای بوده و ادامه حمله‌ی هتاکانه است.
در متن نامه‌ی اخطار حقوقی به «مداد» از جمله نوشته شده است:
«شما کپی متن آقای پژمان عسگری گهر را که قبلا در ایکس درج شده بود، منتشر کردید و بدین طریق به آن اعتبار غیرقابل‌قبولی دادید. رسانه‌ی شما گزاره‌های غلط، توهین‌آمیز و غیرقانونی آقای پژمان عسگری گهر را پذیرفته و درج کرده است.»
«هدف شما از این کار آسیب رساندن به اعتبار موکل ما بوده است. آقای گهر در اتهامات خود به ناحق موکل ما را متهم می‌کند که لابی‌‌یست حکومت ایران و سخنگوی تروریسم است.»
در ادامه این نامه آمده است: «شما می‌گویید موکل ما حق بیان نظر ندارد و دوران مصونیت تمام شده و موکل ما را تهدید می‌کنید که واکنشی قاطع به او نشان بدهید. اما در کبک جایی برای چنین رفتاری وجود ندارد.»
مطلب شما شامل تعدی کیفری است»
وکیل دکتر خدیر در این اخطاریه اعلام کرده که شکایتی رسمی علیه مداد در پلیس مونترال هم ثبت شده است.
آرزو خدیر متولد تهران و بزرگ‌شده در مونترال است. او از دانشکده پزشکی دانشگاه مونترال فارغ التحصیل شد و در سال ۱۹۹۸ تخصص خود را در رشته پزشکی خانواده کسب کرد.
دکتر آرزو خدیر از سال ۲۰۱۶ تاکنون با کنگره ایرانیان کانادا همکاری دارد. او در دسامبر ۲۰۲۰ به عنوان عضو هیئت مدیره آی.سی.سی انتخاب شد و در حال حاضر ریاست این سازمان را به عهده دارد.
مقاله‌ی مداد و طرح شکایت علیه مداد بهانه‌ی این گفت‌وگو به دکتر آرزو خدیر شد.
رسانه مداد و آقای شهرام یزدان‌پناه به درخواست هفته برای اعلام نظر درباره این خبر، تا لحظه‌ی انتشار پاسخی نداده‌اند.
***
خانم دکتر آروز خدیر گرامی چرا نامه‌ی اخطار حقوقی به مداد فرستاید؟
آرزو خدیر: اتفاقی که در جشن شب یلدا افتاد فقط یک توهین معمولی نبود؛ بلکه یک حمله هدفمند و توهین‌آمیز بود که قصد داشت به دلیل مسؤلیت‌ها و باورهایم، من را تحقیر کند. هیچکس بویژه یک رسانه‌ی حرفه‌ای نباید در یک محیط عمومی چنین رفتاری را تحمل کند، چه رسد به آنکه با بازنشر اتهامات به پخش جانبدارانه‌ی آنها کمک کند. شکایت من راهی برای دفاع از حقوقم است و پیامی است که چنین رفتاری غیرقابل قبول است. این فقط درباره آنچه برای من اتفاق افتاد نیست، بلکه درباره ایجاد محیطی امن تر و محترمانه تر برای همه افراد جامعه است.
آیا به نظر شما مخالفت با انتشار آن مطب علیه آزادی بیان مداد نیست؟
آرزو خدیر: آزادی بیان یک حق مهم است، اما با مسئولیت‌‌ها و محدودیت‌هایی همراه است. آزادی بیان به هیچ وجه مطلق نیست. این آزادی به هیچکس، از جمله روزنامه‌‌نگاران، اجازه نمی‌‌دهد اطلاعات نادرست یا گمراه‌کننده منتشر کنند که به اعتبار فردی آسیب برساند. گزارش مداد فقط یک نظر یا انتقاد منصفانه نبود؛ بلکه تلاشی هدفمند برای بی‌‌اعتبار کردن من از طریق بزرگ‌‌نمایی یک واقعه‌ی زشت و چند دقیقه‌ای در یک برنامه ۵ ساعته بود. این تحریف واقعیت بود. در استان کبک، قانون هم از آزادی بیان و هم از حق کرامت و حیثیت افراد حمایت می‌کند. وقتی آزادی بیان برای انتشار مطالب آسیب‌رسان یا افترا‌آمیز استفاده شود، از مرزهای قانونی و اخلاقی عبور کرده و به همین دلیل است که من اقدام کرده‌ام تا آن رسانه را پاسخگو کنم.
آن ماجرای حاشیه‌ای در جشن یلدا چه بود؟
آرزو خدیر: من همیشه به شرکت در رویدادهای جامعه ایرانی در مونترال علاقهمند بوده‌ام. این علاقه به دوران کودکی‌ام برمی‌گردد، به زمانی که پدر و مادرم چنین برنامه‌هایی برای کامیونیتی برگزار می‌کردند. در روز ۲۱ دسامبر، کمی پس از اینکه همراه با مادر و پدر و دوستم به جشن یلدای فرهنگی در یک کامیونیتی سنتر وارد شدم فردی که در آن لحظه او را نمی‌شناختم با رفتار تهاجمی به من نزدیک شد. او شروع به توهین و تهدید من در جمع کرد و اتهامات و دروغ‌های نادرستی را مطرح کرد. او به طور مکرر فریاد میزد و به من اتهام میزد و این جشن ملی و مجلس وزین را بر هم‌می‌زد. من کاملاً شوکه شده بودم و لحظاتی نتوانستم فکر کنم یا پاسخ دهم. رفتار غیرعادی او، جو این رویداد فرهنگی را مختل کرد و باعث شد حاضرین احساس ناراحتی کنند. از آنجا که در محل هیچ نگهبانی وجود نداشت، افراد حاضر شروع به تماس با پلیس کردند. اما قبل از رسیدن پلیس آن فرد صحنه را ترک کرد، گویی که تجربه‌ای در ایجاد چنین مزاحمت‌هایی داشت.
به نظر شما چرا برخی از ایرانیان برای بیان نظر خود از ابزار توهین و فحاشی و افترا استفاده می‌کنند؟
آرزو خدیر: به نظرم هر فردی که با پرچم درفش کاویان، با هدف بر هم زدن گردهم‌آیی‌های ایرانیان کانادا، پرخاشگری را دامن می‌زند، نه از فرهنگ کاوه آهنگر در دفاع از ایران بهره برده و نه از فرهنگ دمکراتیک کانادا درسی آموخته. ایشان نه از فرهنگ و ادب و نه از نحوه زندگی اجتماعی ایرانیان چیزی می‌دانند و نه برای زن ارزشی قایل هستند و نه حدود آزادی را می‌دانند.
«بولی»گری و نارسیسیزم و خودبرحق‌پنداری چنین افرادی باعث می‌شود که حرکاتی شرم‌آور و پایین‌تر از شان ایرانیان انجام دهند. ما در کلاب هاوس کنگره ایرانیان کانادا جلسات متعددی در مورد راه‌های حرکت جامعه ایرانی به سمت گفت و شنید دمکراتیک برگزار کردیم و من هم همواره در دل جامعه ایرانی حضور دارم ولی این افراد نه تنها به گفتگو علاقه‌ای ندارند بلکه از آن گریزانند. چون استدلالی ندارند ناچارند با ترور و ایجاد وحشت نظرات خود را به دیگران تحمیل کنند
به تحلیل شما چرا چنین برخوردهایی با شما می‌شود؟
آرزو خدیر: به نظر من این احتمال وجود دارد که چنین برخوردهایی ریشه در دخالت دولت‌های خارجی در میان کامیونیتی‌های مهاجران در کانادا دارد. می‌دانید که موارد متعددی از آنها مشخص شده و تحت بررسی آر.سی.ام.پی است. همانطور که مطلع هستید کنگره ایرانیان کانادا همکاری وسیعی با کمیسیون بررسی دخالت خارجی در کانادا داشته است و اکثر مدارک ارایه شده از سوی کنگره مورد استقبال کمیسر محترم منسوب از سوی دولت کانادا قرار گرفته است. ما از کمیسیون تحقیق خواستیم تا دخالت خارجی در بین کامیونیتی‌های مهاجر را جدی بگیرند و از سازمانهای مسول درخواست کردیم که جریان پول‌های خرج شده در کانادا را با جدیت دنبال کنند. قابل تامل است که علی رقم استقلال کامل کنگره ایرانیان کانادا و تلاش‌های آن برای جلوگیری از دخالت خارجی در کانادا، بلافاصله پس از آشکار شدن همکاری ما و دولت کانادا، هجوم این افراد به ما بصورت کاملا بی اساس ناگهان افزایش پیدا کرده است.
به گمان من دولت‌ها و گروه‌های سیاسی گوناگونی وجود دارند که هر یک بنابر اغراض و دلایل گوناگونی مایل نیستند روابط ایران و غرب به‌صورت صلح‌آمیز و بدون جنگ حل و فصل شود.
خانم دکتر آرزو خدیر از شما سپاسگزاریم.
درباره آرزو (سعیده) خدیر
سعیده (آرزو) خدیر در سال ۱۹۷۰ در تهران متولد شد. در سن پنج سالگی، در سال ۱۹۷۵ خانواده او به مونترال مهاجرت کرد. او تحصیلات ابتدایی و متوسطه خود را در آنجا گذراند. از دانشکده پزشکی دانشگاه مونترال فارغ التحصیل شد و در سال ۱۹۹۸ تخصص خود را در رشته پزشکی خانواده کسب کرد.
آرزو خدیر از دوران دانشگاه به مسائل اجتماعی و سیاسی علاقهمند بود. در دوران تحصیل برای کمک به جوانان بی‌خانمان و محروم مدتی را در بولیوی گذراند. پس از پایان تحصیل او یکی از اعضای هیئت موسس پزشکان کبک برای مدیکر (MQRP) و یکی از اعضای هیئت مدیره پزشکان کانادایی برای مدیکر شد. فعالیت این دو سازمان بر دفاع از سیستم پوشش درمانی همگانی در کبک و کانادا تمرکز دارد. او همچنین فعالانه درگیر فعالیت‌های اجتماعی و سیاسی متعددی بوده و در سازمانهای مختلفی مانند پزشکان برای بقای جهانی PGS، «ائتلاف علیه جنگ» Collectif Échec à la guerre و «جنبش کبک برای صلح» Mouvement Québécois pour la Paix عفال بوده است. در حوزه‌ی فعالیت حرفه‌ای به عنوان پزشک، دکتر آرزو خدیر در سال ۲۰۰۹ توسط کانون پزشکان کبک تقدیر شد.
آغاز فعالیت‌های اجتماعی آرزو خدیر در جامعه ایرانی به سال ۱۹۹۸ برمی‌گردد که او به عضویت فعال مرکز همکاری های فرهنگی و اجتماعی ایران درآمد. در سال ۲۰۱۶، او یکی از بنیانگذاران «کتابخانه‌ی نوروززمین» بود. ارایه خدمات گسترده فرهنگی به جامعه ایرانی مونترال بخش مهمی از فعالیت‌های این مرکز بود اما علاوه بر آن تلاش برای گسترش فرهنگ صلح و همکاری بین کشورهای حوزه‌ی فرهنگی-جغرافیایی نوروز از اهداف آن بود.
آرزو خدیر از سال ۲۰۱۶ تاکنون با کنگره ایرانیان کانادا همکاری داشته است. آرزو خدیر در دسامبر ۲۰۲۰ به عنوان عضو هیئت مدیره آی.سی.سی انتخاب شد و در حال حاضر ریاست این سازمان را به عهده دارد.
ارسال نظرات