دوباره در ایران چوبه‌ی داری به‌پا می‌کنند. نوید افکاری را به دوبار اعدام محکوم کرده‌اند و دو برادر دیگرش را به ۵۴ سال و ۲۷ سال زندان و همچنین شلاق.
اتهام آنها «محاربه» است. نوید افکاری همچنین متهم شده که یک نیروی امنیتی را به قتل رسانده است.
فریاد نوید افکاری دوشنبه ۳۱ اوت در یک فایل ضبط شده در فضای اینترنت پیچید. او از شکنجه و فشار می‌گوید و از اعترافات اجباری. نوید جوان در این فایل چند دقیقه‌ای از نداشتن یک دادگاه منصفانه سخن می‌گوید.
شکنجه، فشار، اعتراف اجباری، غیبت قاضی بیطرف، نداشتن وکیل مدافعی با تمامی حقوق لازمه و …. عناصر آشنا و نسبتا ثابت در دادگاه‌‌هایِ انقلابِ ایران هستند. به گواه تاریخ چنین دادگاه‌هایی اساسا برای دستیابی به حقیقت و عدالت برپا نمی‌شوند؛ و اگر هم ادعای حقیقت و عدالت در میان باشد شیوه‌های برشمرده هرگز ره به سوی حقیقت نمی‌برند. رابطه‌ی این‌همانی حقیقت و مهر ادعایِ رسیدن به حقیقت با فشار و شکنجه و حذف حقوق را به مزاحی تلخ و بی‌معنی تبدیل می‌کند.
حتی اگر سه افکاری جوان کاری خلاف قانون انجام داده باشند حق دارند از روند دادرسی قانونی، دادگاه منصف، قاضی بیطرف و وکیلِ دارایِ حقوقِ کامل برخوردار باشند. اما تمامی اسناد و شواهد برآنند که این سه برادر که یکی به اعدام و دو نفر دیگر به مرگ تدریجی در زندان‌های طویل‌المدت محکوم شده‌اند، از هیچ‌یک از آنها برخوردار نبوده‌اند.
ایران چه برای مردمانش و چه برای حاکمانِ آن (خواه منتخب ملت و خواه تحمیل شده به آن) تنها روزی به ساحل آرامش می‌رسد که فضای مروت و مدارا و گفت‌وگو به جای خشونت و داغ و درفش بنشیند.
حکم اعدام نوید افکاری را لغو کنید و به این سه برادر در یک دادگاه صالح اجازه دفاع از خود بدهید این نه فقط عادلانه و انسانی، بلکه به نفع حاکمان است.
ارسال نظرات