یکی از اصلی‌ترین ضروریات برای زندگی در هر کشوری آشنایی با حقوق و آزادی‌های قانونی در آن کشور است. این امر به‌ویژه برای مهاجران در کانادا از اهمیتی اساسی برخوردار است و اطلاع داشتن از وظایف شهروندی، حقوق و آزادی‌های بنیادین در کانادا به آنها در موقعیت‌های مختلف و حل مشکلات کمک خواهد کرد.
به گزارش هفته به نقل از رادیو کانادا، بررسی‌ها نشان می‌دهد که تنها یک‌سوم کانادایی‌ها منشور حقوق و آزادی‌های کانادا را خوانده‌اند و از مفاد آن اطلاع نسبی دارند و نکته جالب و البته عجیب اینکه خیلی‌ها این سند را اعلامیه استقلال آمریکا می‌دانند. از بین کسانی هم که این منشور را خوانده‌اند، خیلی‌ها درباره حدود و اختیارات دولت در قبال این سند اطلاعات درستی ندارند.
جک جدواب، رئیس «انجمن مطالعات کانادایی» که با همکاری موسسه «متروپلیس» این نظرسنجی اینترنتی را با مشارکت بیش از ۱۵۰۰ کانادایی انجام داده است، می‌گوید خیلی از افراد که منشور را خوانده‌اند به‌اشتباه فکر می‌کنند که آن را می‌شناسند در حالی که واقعاً این‌طور نیست.
انجمن مطالعات کانادایی نتایج این تحقیق را هم‌زمان با هفتاد و پنجمین سالگرد تصویب اعلامیه جهانی حقوق بشر سازمان ملل متحد (دهم دسامبر ۱۹۴۸) منتشر کرد.
در این نظرسنجی که به‌صورت آنلاین صورت گرفت و بیش از ۱۵۰۰ فرد بالغ در آن شرکت کردند، از آنها پرسیده شد که آیا منشور حقوق و آزادی‌های کانادا را که در سال ۱۹۸۲ تصویب شد، خوانده‌اند یا خیر. فقط ۳۳ درصد افراد به این سؤال پاسخ مثبت دادند، پاسخ ۶۲ درصد منفی بود و ۵ درصد هم گفتند در این باره چیزی نمی‌دانند یا نظری ندارند.
همین بررسی نشان داد که کانادایی‌ها درباره مقدمه منشور که مسیر کل این سند مهم را ترسیم کرده و به‌موجب آن اصول بنیادین کانادا برتری خدا و حاکمیت قانون را به رسمیت می‌شناسد، اختلاف‌نظر دارند. ۳۸ درصد پاسخ‌دهندگان مقدمه منشور را قبول دارند و ۳۷ درصد مخالف آن هستند. یک‌چهارم آنها هم گفتند که در این باره چیزی نمی‌دانند یا ترجیح می‌دهند جواب ندهند.
به گفته آقای جدواب، در رابطه با این سؤال، پاسخ افرادی که گفتند واقعاً منشور را خوانده‌اند، قابل تأمل‌تر بود. فقط ۴۷ درصد آنها گفتند که جمله اول منشور را تائید می‌کنند.
اما دوسوم افرادی که منشور را نخوانده‌اند، گفتند که با جمله آغازین این سند مخالف‌اند.
آقای جدواب معتقد است که اختلاف‌نظر کانادایی‌ها درباره خط اول منشور را می‌توان ناشی از دیدگاه افراد در خصوص ارجاع به خدا دانست چراکه جامعه کانادایی خود را سکولار می‌داند.
در پاسخ به این سؤال که آیا همه ساکنان کانادا حق زندگی، آزادی و جستجوی خوشبختی دارند یا خیر، ۸۸ درصد پاسخ مثبت و ۹ درصد پاسخ منفی دادند و ۳ درصد هم پاسخی ندادند.
اکثر افراد نمی‌دانستند در منشور به عبارت «جستجوی خوشبختی» اشاره نشده و فقط بر حق زندگی، آزادی و امنیت افراد تأکید شده است.
خیلی از افراد برای این سؤال که آیا دولت فدرال می‌تواند حقوق و آزادی‌های آنها را محدود کند، پاسخ مطمئنی نداشتند. در میان آنها که منشور را خوانده‌اند، ۶۵ درصد پاسخ مثبت و ۲۴ درصد پاسخ منفی دادند و بقیه اظهار بی‌اطلاعی کردند. در میان آنها که سند را نخوانده‌اند، بیش از ۵۰ درصد گفتند دولت می‌تواند این کار را بکند اما چرا و چگونه آن را نمی‌دانستند.
طبق منشور، دولت می‌تواند در موارد استثنایی این کار را بکند. دولت‌های انتاریو، کبک و ساسکاچوان در سال‌های اخیر در اقدامی پیشگیرانه به این بند متوسل شده و با این کار بحث و جدل‌هایی را هم برانگیخته‌اند.
همچنین برای کانادایی‌ها حقوق فردی بیشترین اهمیت را دارد. ۱۷ درصد افراد آزادی بیان، ۱۴ درصد حریم خصوصی و ۱۳ درصد بر برابری جنسیتی تأکید کردند. ۵ درصد هم بر آزادی اجتماعات و مذهب و ۳ درصد هم حقوق اقلیت‌های زبانی را بر دیگر آزادی‌ها ترجیح دادند.
آقای جدواب تأکید کرد نتایج این بررسی نشان می‌دهد که بخش بزرگی از جامعه ما مفاد و جزییات مهم‌ترین سند مربوط به زندگی در کانادا را نمی‌دانند حتی اگر ادعا کنند که آن را خوانده‌اند؛ بنابراین لازم است که شهروندان برای شناخت صحیح مفاد این منشور بکوشند و البته مسئولان نیز برای آموزش بهتر آن برنامه‌ریزی کنند.
ارسال نظرات