|
درباره پرویز عظیمی پرویز عظیمی متولد ۱۳۷۴ در افغانستان است. او از هیجده سالگی تاکنون به‌صورت جدی به تدریس مهارت‌های زندگی و سخنرانی‌های انگیزشی پرداخته است. او در سازمان‌های مردم نهاد مختلفی تدریس کرده است. این جوان مهاجر تلاش می‌کند که به همه خدمت کند و با مهارتی که دارد گامی برای بهتر شدن زندگی انسان‌ها بردارد. |
معمولا اعتیاد پدر یا مادر تأثیرات را بر تک‌تک اعضای خانواده می‌گذارد. پرویز عظیمی یکی از کودکانی است که پدرش اعتیاد داشته و بارها شاهد کتک زدن مادر توسط پدرش بوده است. اعتیاد پدرش باعث می‌شود که او در نوجوانی سرپرستی خانواده را بر عهده بگیرد. با تلاش‌ها و پیگیرهای او مادرش موفق می‌شود طلاق بگیرد. اجبار به کار در کودکی علاوه بر محدودیت‌هایی عمومی زندگی مهاجرت باعث نشد او تسلیم شود. او با عزم جدی توانست تبدیل به یکی از اولین استادان انگیزشی و مهارت‌های زندگی در بین مهاجران افغان شود. او به آینده جوانان مهاجر امید روشنی دارد.
آقای پرویز عظیمی گرامی چه شد که به سراغ تدریس رفتید؟
پرویز عظیمی: آشنایی من با انجمن حمایت از کودکان کار باعث شد در کنار انسان‌هایی قرار بگیرم که باعث تغییر نگرش من شوند. با الگو گرفتن از آن‌ها توانستم زندگی خود را تغییر دهم. همچنین آن‌ها با رفتار فوق‌العاده‌ای که داشتند بیشترین تأثیر را روی من گذاشتند و این موضوع باعث شد که در مسیر روشنی قدم بگذارم.
شما در سن خیلی پایین، در کودکی کار می‌کردید، آن زمان چه احساسی داشتید؟
پرویز عظیمی: وقتی که مسئولیت خانواده برشانه من افتاد سن کمی داشتم و درک این مسئله که بخواهم سرپرست یک خانواده باشم برایم سخت بود. فکر می‌کردم اگر بتوانم سه چهار هزار تومان بیشتر کار کنم، می‌توانم به شرایط خانواده‌ام کمک بیشتری کنم و برای همین مجبور بودم زمان بیشتری را برای کار کردن صرف کنم. در آن زمان هیچ‌کس از من و خانواده‌ام که جزء خانواده‌های بد سرپرست بودیم، حمایتی نمی‌کرد.
چه شد که از بین رشته‌های دیگر مهارت‌های زندگی را برای تدریس انتخاب کردید؟
پرویز عظیمی: من از کودکی عاشق خدمت کردن به دیگران بودم و کمک کردن به دیگران برایم دغدغه بود. همچنین به دلیل شرایط زندگی که داشتم، توانستم به‌خوبی آن را پشت سر بگذارم و انگیزه‌ام برای بهتر شدن زندگی بسیار قوی شده بود. این موضوع باعث شد که متوجه شوم با تدریس کردن در این زمینه می‌توانم به انسان‌هایی که مثل من هستند، بخصوص قشر مهاجران کمک کنم.
از چه سنی تدریس را شروع کردید؟
پرویز عظیمی: به‌صورت رسمی از سن هیجده سالگی تا به امروز در حوزه تدریس مهارت‌های زندگی و خودشناسی فعالیت می‌کنم.
مهاجرت چه تأثیری در زندگی شما گذاشته است؟
پرویز عظیمی: مهاجرت تأثیر بسیار فوق‌العاده‌ای در زندگی من گذاشت و چالش‌های زیادی را برای من ایجاد کرد. ما می‌دانیم که زغال‌سنگ تا زمانی که تحت‌فشار قرار نگیرد تبدیل به الماس نمی‌شود. مهاجرت به سبب تفاوت فرهنگی که با خود دارد باعث شد که من نسبت به زندگی نگاه متفاوتی پیدا کنم و درنتیجه زندگی بهتری برای خود و دیگران بسازم.
با توجه به اینکه مهاجران در فضاهای رسمی دولتی نمی‌توانند فعالیت کنند، شما در چه جاهایی فعالیت داشته‌اید؟
پرویز عظیمی: بخشی از فعالیت‌هایی که تاکنون داشته‌ام در انجمن حمایت از کودکان کار است. همچنین با انجمن‌های دیگری مثل «خانه مهر» و «الیا» و دیگر سازمان‌های مردم‌نهاد فعالیت داشته‌ام. اداره اتباع مهاجرین و کمیساریای عالی سازمان ملل در امور پناهندگان از دیگر ارگان‌هایی هستند که با آن‌ها همکاری داشته‌ام.
به نظر شما بزرگ‌ترین چالش که جوانان مهاجر دارند چیست؟
پرویز عظیمی: به نظر من بزرگ‌ترین چالش آن‌ها عدم داشتن مهارت‌های زندگی است. هدف از مهارت‌های زندگی این است که انسان‌ها بتوانند به بهترین شکل ممکن با مسائل و چالش‌ها و مشکلات خود روبه‌رو شوند. اگر فردی به مهارت‌های زندگی دست پیدا کند و رسالت خود را بشناسد و به خودشناسی و صلح درونی برسد صلح بیرونی ایجاد می‌شود.
چه محدودیت‌های برای برگزاری کلاس دارید؟
پرویز عظیمی: موانع و محدودیت‌های زیادی برای مهاجران وجود دارد و این را هم نباید فراموش کنیم که اقدامات فوق‌العاده‌ای برای مهاجران صورت گرفته است اما متأسفانه کافی نیست. هنوز این دیدگاه وجود دارد که مهاجر یک معضل است اما این از حقیقت دور است. اگر فرصت برای مهاجران فراهم باشد می‌توانند باعث ارتقاء جامعه میزبان باشد. شما تصور کنید که امروز استعدادها و شخصیت‌های زیادی در مورد مهاجران وجود دارند که می‌توانند برای جامعه و جامعه میزبان در همه ابعاد اثرگذار باشند.
چه شد که دانشگاه نرفتید؟
پرویز عظیمی: علاقه زیادی به ادامه تحصیل داشتم، اما متأسفانه به دلیل مسائل اقتصادی نتوانستم به دانشگاه بروم.
چه برنامه‌هایی برای آینده دارید؟
پرویز عظیمی: تلاش دارم که بتوانم فعالیت خود را در ابعاد گسترده‌تری به تدریس مهارت‌های زندگی و خودشناسی برای مهاجران در ایران و مردم افغانستان و همچنین در سطح بین‌المللی بپردازم. بتوانم به آن‌ها کمک کنم تا بتوانند مهارت‌های خودشناسی را یاد بگیرند و رسالت خود را پیدا کنند و زندگی خود و دیگران را زیبا کنند. انسان‌ها باید توانا باشند و توانگر شوند.
برگزاری این کلاس‌ها چقدر می‌تواند به جوانان کمک کند؟
پرویز عظیمی: این کلاس‌ها به‌صورت عملی به اشخاص کمک می‌کند تا بتوانند مهارت زندگی را یاد بگیرند و مأموریت خود را در این دنیا پیدا کنند و به برند سازی خود بپردازند و در نهایت از رهگذرش به تمام دست آورد زندگی خود برسند.
چه پیشنهادی برای جوانان مهاجر دارید؟
پرویز عظیمی: برای کسانی که می‌خواهند آینده متفاوتی را برای خود رقم بزنند، فراگرفتن مهارت‌های زندگی از نان شب هم واجب‌تر است.
آقای پرویز عظیمی گرامی از شما سپاسگزاریم.
ارسال نظرات