برای من نقاشی مراقبه است

خانواده نقش بسیار برجسته‌‌ای در آینده فرزندان دارد و به نوعی خانواده با فراهم کردن بستر مناسب فضای رشد و ترقی را پیش رو فرزندان خود می‌گذارند. محمد مهدی میرزایی هنرمند خطاط و خوش‌نویس و شکیلا عالمی هنرمند تذهیب‌کار پدر و مادر این جوان مهاجر هستند. فاطمه هنرمند بودن خود را وامدار حمایت‌های پدر و مادرش می‌داند. او می‌خواهد که به کشورهای مختلف جهان سفر کند تا از این طریق آثار مختلف را از نزدیک مشاهده کند تابتواند هنر خویش را تقویت کند.

خانم فاطمه میرزایی گرامی چه انگیزه‌‌ای سبب شد که به سوی هنر بروید؟

فاطمه میرزایی: احساس می‌كنم كه از هنر همیشه در وجود من قرار داشته و همیشه می‌دانستم قرار است‌‌ این راه را انتخاب کنم. داشتن خانواده هنرمند و نیز‌‌ فضای هنری كه در آن رشد كردم هم بی‌تاثیر نبوده است. از كودكی در كنار مادر و پدرم با اساتید به نام و هنرمندان بزرگ نشست و برخواست داشتم و همیشه در خانه و نمایشگاه‌ها، آثار هنری جلوی چشمانم بود و همین‌ها باعث شد ناخودآگاهِ من در دنیای هنر سیر كند و مرا به همان سو بكشاند.

از چه سنی به صورت جدی تصمیم گرفتید که به هنر نقاشی پپردازید؟

فاطمه میرزایی: از حدود ٧-٨ سالگی، تقریبا همزمان با شروع مدرسه، پدر و مادرم من را در كلاس‌های نقاشی به صورت حرفه‌‌ای ثبت نام ‌كردند و بخاطر شناختی كه داشتند همیشه افتخار شاگردی در نزد اساتید بزرگ را داشتم. با علاقه زیاد كلاس‌هایم را شركت می‌كردم و درك زیبایی‌های هنر سبب شد كه از همان دوران در رویاهایم خود را نقاش ببینم.

فکر می‌کنید درس خواندن در این رشته چقدر می‌تواند به شما کمک کند؟

فاطمه میرزایی: رشته معماری رشته‌‌ای است كه از دنیای هنر دور نیست. از فاصله‌ها و ابعاد و جنسیت‌ها گرفته تا رنگ‌ها و چیدمان و نورپردازی و غیره، چیزهایی هستند كه من به عنوان هنرمند نقاش، آنها را درك كرده‌ام، پس رابطه دوسویه‌‌ای بوجود می‌آید كه باعث می‌شود هم هنر نقاشی من به مهارت‌های معماری‌ام كمك كند و هم‌‌ بلعكس آن اتقاق می‌افتد.

چقدر از وقت خود را صرف خلق آثار هنری می‌کنید؟

فاطمه میرزایی: در خانه ما همیشه اثری از وسایل نقاشی و هنر است. در اتاق شخصی من هم میز كارم همیشه آماده نقاشی و سه پایه‌ی نقاشی‌ام در كنار رنگ‌‌هایم همواره ایستاده. بخاطر همین من برای چیدن و جمع كردن وسایل كارم وقت زیادی صرف نمی‌كنم و بیشتر وقتم را روی كار می‌گذارم. به همین خاطر بیشتر وقتم روزانه صرف نقاشی و طراحی و مطالعه هنر می‌گذرد.

چقدر از ایده و کارهای دیگران در طرح‌های خود استفاده می‌کنید؟

فاطمه میرزایی: كسی كه به دنبال یاد گرفتن هنر است (مخصوصا هنر نقاشی)، نخستین كاری كه باید انجام دهد، خوب نگاه كردن است. پس خوب نگاه كردن و مطالعه‌‌‌ی آثار هنری، هنرمند‌های بزرگ تاریخ و كپی كردن از آثار آنها از مفید‌ترین كارهایی است كه یك هنرمند نقاش می‌تواند انجام دهد.

تولید یک اثر برای شما چگونه اتفاق می‌افتد؟

فاطمه میرزایی: ابتدا به چیزی كه می‌خواهم بكشم و چیزی كه می‌تواند به من یاد بدهد فكر می‌كنم و بعد به دنبال سوژه‌‌ای كه به درد من بخورد می‌گردم. سپس هنگام اجرا، احساسی كه نسبت به كل ایده و سوژه دارم را با قلم و رنگ به تصویر می‌كشم.

به عنوان یک جوان مهاجر افغان چه چالش‌هایی را در پیش رو داشته یا دارید؟

فاطمه میرزایی: بزرگترین چالشی که دارم، ادامه تحصیل و نیز تداوم فعالیت هنری است. به عنوان كسی كه راه هنر را برگزیده احساس می‌كنم كه نیاز دارم به موزه‌های خوب دنیا سر بزنم و آثار هنرمندان تاریخ را از نزدیك مطالعه كنم. كارگاه‌های اساتید خارجی را شركت كنم و از آنها بیشتر بیاموزم. همیشه رویا داشتم در دانشگاه‌های هنرهای تجسمی اروپا و مخصوصا فرانسه تحصیل كنم و حتی به دنبال همین رویا زبان انگلیسی و فرانسوی خود را تقویت كردم.

هدف شما از نقاشی چیست؟

فاطمه میرزایی: بهتر دیدن و بیشتر درك كردن خلقت خداوند و شناخت بیشتر آن. نقاشی یك مراقبه است، دوست دارم با این روش هم دنیای اطرافم را بهتر بشناسم و هم با به تصویر كشیدن‌شان، به شناساندن آنها به مردم بپردازم.

از کدام سبک هنری پیروی می‌کنید؟ چرا؟

فاطمه میرزایی: در سال‌های گذشته من به سبك رئالیسم كار می‌كردم. اما در چند سال اخیر با سبك امپرسیونیسم آشنا شدم. با درك كردن هیجانی كه امپرسیونیسم می‌تواند در انسان ایجاد كند، علاقه‌مند به این سبك شدم و در حال حاضر به سبك امپرسیونیسم-رئالیسم كار می‌كنم.

تا به حال چیزی باعث دلسردی شما از نقاشی شده یا خیر؟

فاطمه میرزایی: گاهی اوقات متریال خوب نقاشی، كمیاب است. با توجه به شرایط، خرید وسایل مورد نیازم مثل رنگ و قلم و غیره هزینه‌های زیادی می‌طلبد. این مسائل گاهی نگرانم می‌كند، اما دلسرد خیر.

شما در کنار نقاشی چه کارهای دیگری انجام می‌دهید؟

فاطمه میرزایی: در كنار نقاشی مطالعه می‌كنم. هم كتاب‌های نویسنده‌های معروف و سبك‌های فانتزی و تخیلی را خیلی می‌پسندم و هم داستان‌های فلسفی كه مرا وادار به یافتن پاسخ می‌كنند. كتاب‌های مربوط به هنر و تاریخ هنر نیز از علاقه‌مندی‌‌هایم هستند. اوقات دیگرم را صرف ورزش كردن و نوشتن می‌كنم.

تا به حال در چه نمایشگاه‌هایی شرکت کردید؟

فاطمه میرزایی: نمایشگاه‌های مربوط به مناسبت‌های خاص مثل روز پناهنده در برج میلاد، روز دانشجو در دانشگاه تهران، هفته فرهنگی ملل در فرهنگسرای ملل، نمایشگاه قلم‌های لاجورد در ساختمان اسناد ملی، جشنواره بین‌المللی هنر برای صلح به مناسبت افتتاح كمیته صلح و هنر در دانشگاه خوارزمی از نمایشگاه‌هایی هستند که در آن شرکت داشته‌ام.

برای هنرمندانی که می‌خواهند وارد عرصه هنر شوند چه توصیه دارید؟

فاطمه میرزایی: هنر، غذای روح و آرامش ذهن است. آشنا شدن با هنر برای همه ضروری است. اما اگر می‌خواهند به طور جدی وارد این عرصه شوند، نیازمند پشتكار هستند. هنر بسیار سنگین و دیریاب است و نیاز به از خودگذشتگی و زمان گذاشتن دارد و كار یكی دو روز و یكی دو سال نیست! پس عشق و علاقه اولین شرط ورود به این دریاست.

فضا و مسیر هنری از زمان کودکی برای شما فراهم بوده است، این موضوع چقدر توانسته در هنر شما تاثیر بگذارد؟

فاطمه میرزایی: پدر من هنرمند خطاط و مادرم تذهیب كار و نقاش هستند. از وقتی چشم گشوده‌ام، كاغذ و مقوا و قلم اسباب رشد من بوده‌اند. با اساتید هنرمند رفت و آمد داشته‌ایم و ذهن همگی‌مان به سوی هنر حركت می‌كند. پس هم با انواع متریال‌هایی كه مورد نیازم است از كودكی آشنا بودم و هم حس و حال هنر در خانه‌‌‌ی ما وجود داشته است. وقتی احساس كردم، می‌خواهم هنر را به طور جدی دنبال كنم و به عنوان آینده‌ام به آن بنگرم، خانواده‌ام حمایتم كردند و هر آنچه که نیاز داشتم از جمله استاد خوب، متریال را در اختیارم قرار دادند. از آنها تشكر می‌كنم و دستشان را می‌بوسم.

چه برنامه‌هایی برای آینده دارید؟

فاطمه میرزایی: قصد دارم که تحصیلات خود را ادامه دهم. تلاش می‌کنم که بتوانم در کارم پیشرفت کنم و از این طریق به دیگران و هم‌وطنانم کمک کنم.

خانم فاطمه میرزایی گرامی از شما سپاسگزارم.