الان، در شرق کانادا ساعت از شش غروب گذشته است. نزدیک به یک شبانه‌روز از اعدام، سعید، مجید و صالح می‌گذرد اما هنوز هیچ یک از نمایندگان ایرانی پارلمانهای انتاریو و فدرال نسبت به این موضوع واکنشی نشان نداده‌اند.
آخرین پست مایکل پارسا درباره رفتن به آبشار نیاگاراست که همین امروز منتشر کرده.
آخرین توییت علی احساسی درباره آتش‌سوزی جنگل‌های آلبرتا است.
آخرین توییت مجید جوهری، ریتوییت کردن پستی از ملانی ژولی درباره همدردی با نسل‌کشی تامیل است. قابل توجه اینکه یک پست بالاتر ملانی ژولی درباره ایران و اعدام جوانان توییت زده است.
گلدی قمری هم در آخرین پست صفحه توییترش به قانون جاشوا و لایحه اجباری کردن جلیقه نجات برای کودکان 12 سال و کمتر در انتاریو پرداخته است.
آقای علی احساسی در روزهای پرتاب و تاب‌تر انقلاب مهسا میدان‌دار بود و مدیریت پنل بحث با فعالان (حامد اسماعیلیون، شاهزاده رضا پهلوی، مسیح علینژاد، عبدالله مهتدی و...) را به عهده می‌گرفت اما امروز..... فقط جنگل‌های آلبرتا؟ طبیعتا دنبال کردن آتش‌سوزی آلبرتا مهم است اما آتش دل مادران چه می‌شود؟
باور کنید آتشی که در دلِ خانواده‌‌های سعید، مجید و صالح گر گرفته است داغ‌تر از آتش آلبرتاست.
آقای مجید جوهری، پست خانم ملانی ژولی درباره همدردی با نسل‌کشی تامیل را دیدید و بسیار ارزشمند است که آن را ریتوییت کردید اما جوان‌کشی‌های جمهوری اسلامی چه شد. خانم وزیر خارجه این را هم که توییت کرده است. فاصله بین این دو فقط شش توییت است.
جناب مایکل پارسا گرامی حتما سفر به نیاگارا مهم است و مردم انتاریو حق دارند از امکانات بهتر بهره ببرند اما همزمان امروز سه جوان ایرانی آخرین سفر زندگی‌شان رقم خورد به دست رژیم دژخیمی که شما آن را به خوبی می‌شناسید. راستی کجا هستید؟
خانم گلدی قمری گرامی سپاس برای توجه‌تان به قانون JoshuasLaw که امنیت کودکان و نوجوانان انتاریو را هنگام شنا افزایش می‌دهد.
عزیزان سیاستمدار ای کاش امروز هم درکنار مردم ایرانی می‌بودید.
ارسال نظرات