آیا کانادایی‌ها خواهان افزایش نقش بخش خصوصی در سیستم بهداشت و درمان‌ این کشورند؟ نظر شما چیست؟

به گزارش هفته و به نقل از «گلوبال نیوز»، در زمانی که برخی از استان‌های کانادا برای کاهش فشار بر سیستم بهداشت و درمان به بخش خصوصی روی آورده‌اند، این نظرسنجی مدعی است که کانادایی‌ها بیش از هر زمان دیگری به ارائه‌ی مراقبت‌های بهداشتی درمانی خصوصی روی خوش نشان داده‌اند.

نظرسنجی ایپسوس که بین ۱۹ تا ۲۳ ژانویه‌ی ۲۰۲۳ انجام شده، نشان می‌دهد که ۵۹ درصد از ۱۰۰۱ بزرگسال پاسخ‌دهنده از ارائه‌ی خدمات بهداشت و درمان خصوصی با بودجه‌ی دولتی حمایت می‌کنند.

۶۰ درصد از پاسخ‌دهندگان نیز خواهان ارئه‌ی مراقبت‌های بهداشتی درمانی به کسانی بودند که توانایی پرداخت هزینه‌های آن را دارند.

دارل بریکر، مدیر روابط عمومی ایپسوس، می‌گوید در این ۳۰ سالی که مشغول پژوهش و بررسی افکار عمومی در کانادا بوده، هرگز چنین تغییری را در حمایت از خصوصی‌سازی ندیده است.

او افزوده که این نخستین بار است که می‌بیند اکثر کانادایی‌ها آماده‌ی پذیرش خصوصی‌سازی‌اند.

گفتنی است که تا به امروز، حفظ سیستم مراقبت‌های بهداشتی عمومی کانادا سنگ بنای سیاست کانادا بوده و هرگونه اشاره به خصوصی‌سازی با مقاومت و دافعه‌ی شدید مواجه شده و ترس از حرکت به سمت یک سیستم دسترسی به سبک آمریکایی را برانگیخته است.

با این حال بریکر می‌گوید که نگرش نسبت به خصوصی‌سازی عوض شده است، چرا که بیشتر کانادایی‌ها مورد بررسی (۸۵ درصد) می‌گویند که ایجاد تغییرات گسترده در نظام سلامت برای برآوردن نیازهای جامعه نیاز است، چرا که شرایط چالش‌برانگیر کنونی آغوش مردم را برای پذیرش گزینه‌های دیگر باز کرده.

با این حال وقتی صحبت از پرداخت هزینه برای چنین تغییری در ارائه‌ی مراقبت‌های بهداشتی می‌شود، دیگر چنین اجماع گسترده‌ای وجود ندارد.

داده‌ها همچنین نشانگر آن‌اند که کبکی‌ها نسبت به دیگر مناطق به مراقبت‌های بهداشتی خصوصی خوشبین‌ترند و ۷۵ درصد از آنها از این ایده حمایت کرده‌اند.

این نتایج درست پیش از دیدار میان نخست‌وزیر و نخست‌وزیران استانی درباره‌ی بودجه‌ی بهداشتی منتشر شد. نخست‌وزیران از دولت فدرال خواسته‌اند تا سهمشان از هزینه‌های بهداشتی را از ۲۲ درصد فعلی به ۳۵ درصد افزایش دهد.

بر اساس این نظرسنجی، اکثر کانادایی‌ها معتقدند که استان‌ها می‌توانند پول بیشتری را به مراقبت‌های بهداشتی اختصاص دهند. سه چهارم (۷۳ درصد) پاسخ‌دهندگان گفته‌اند که سیستم مراقبت‌های بهداشتی به پول بیشتری نیاز دارد که باید دولت‌های استانی، با کاهش هزینه‌ها در جاهای دیگر، آن را تأمین کنند.

نتایج همچنین نشان می‌دهد که از ۱۰ پاسخگو، ۶ نفر (۵۹ درصد) بر این باورند که استان‌ها باید به دولت فدرال در زمینه‌ی چگونگی هزینه‌کرد بودجه‌ی دریافتی برای مراقبت‌های بهداشتی پاسخگو باشند، در حالی که ۴۱ درصد بر این باور بودند که استان‌ها باید خود در این زمینه تصمیم بگیرند.

علی رغم سطح بالای نگرانی در زمینه‌ی دسترسی به خدمات بهداشتی، تنها یک‌سوم از پاسخ‌دهندگان گفتند که در صورت نیاز به مراقبت‌های بهداشتی معمولی به آمریکا می‌روند و شمار کمتری هم (۲۹ درصد) گفتند که برای دریافت مراقبت‌های اضطراری به آمریکا سفر خواهند کرد.

با این حال، بیشتر کانادایی‌های جوان‌تر، در محدوده‌ی سنی ۱۸ تا ۳۴ سال، می‌گویند که به آمریکا سفر و برای دریافت مراقبت‌های بهداشتی درمانی در آمریکا هزینه می‌کنند و در کل کسانی که نسل زد شناخته می‌شوند، بیشتر از ایده سلامت خصوصی حمایت کرده‌اند.

بریکر خاطرنشان کرده در حالی که به روشنی جوان‌های کانادایی نسبت به خصوصی‌سازی بازتر هستند، پاسخ‌دهندگان مسن‌تر -به‌ویژه افراد بالای ۵۵ سال- کمتر از این ایده حمایت می‌کنند.

او می‌گوید که مسن‌ترها سرسخت‌تر به سیستمی که امروز داریم وابسته‌اند.

دکتر ریتا مک‌کراکن، پزشک خانواده و استادیار در دانشگاه بریتیش کلمبیا، می‌گوید که با توجه به کمبود پرستاران و پزشکان خانواده در سرتاسر کانادا از دیدن نتیجه‌ی این نظرسنجی شگفت‌زده نشده است. اما او می‌گوید این افرادی که بر این باورند خصوصی‌سازی می‌تواند مشکلات کنونی را مرتفع کند، ممکن است درکی از این موضوع نداشته باشند که برای بیمارستان‌ها و درمانگاه‌های خصوصی هم تعداد پزشکان و پرستاران نامحدود نخواهد بود.

او خاطرنشان کرده که اگر به سمت خصوصی‌سازی برویم، کسانی که توان پرداخت هزینه‌ها را دارند دسترسی بهتری به خدمات خواهند داشت. ولی کسانی که در دسترسی به خدمات دشواری دارند، مشکلشان بزرگ‌تر خواهد شد، چون که ما نمی‌توانیم بیمارستان‌های بیشتر و خدمات بهداشتی بیشتری فراهم کنیم.

مک‌کراکن همچنین بر نکته‌ی قابل توجهی انگشت گذاشته و آن این است که خصوصی‌سازی بیشتر، پزشکان را با این  معضل اخلاقی مواجه خواهد کرد که تصمیم بگیرند که در کدام سیستم کار کنند -در سیستم خصوصی که کار آسان‌تر خواهد بود کار کنند و دستمزد بیشتری احتمالا هم بگیرند و با بیماران سطح بالاتری سر و کار داشته باشند یا این که در سیستم دولتی به کارشان ادامه دهند.