به گزارش هفته و به نقل از «سیبیسی»، بر اساس آمار کانادا، شریعتی یکی از حدود ۹۰ هزار ایرانی است که در تورنتوی بزرگ زندگی میکند. در بیرون از ایران، این تنها لسآنجلس است که شمار ایرانیانش نسبت به تورنتو بیشتر است.
برای باهمستان ایرانیان برون از میهن، این روزها روزهای نگرانی و خشم است، چراکه شاهد این هستند که جمهوری اسلامی در میهنشان هممیهنانشان را به خاک و خون میکشد.
شریعتی میگوید که در ایران تحت سیطره جمهوری اسلامی یکی از نگرانیهای مدام ما این بود که رنگ پیراهنی که به تن میکنیم تا چه اندازه روشن است، یا این که آیا انگشتان پایمان با کفش روباز مشخص میشود، یا موهایمان تا چه اندازه بیرون از روسری است! این نسل ولی میگوید که دیگر بس است!
شریعتی که نگران امنیت دوستان و خانوادهاش در ایران است، از این که در امنیتی نسبی زندگی میکند احساس گناه میکند.
او میگوید که برخی از دوستانم دستگیر شدهاند و هیچ خبری ازشان نداریم. برخی دیگر هم مجروح شدهاند. در خوابگاههای دانشجویی گازهای اشکآور زیادی شلیک کردهاند. من وقتی در پردیس دانشگاه قدم میزنم مدام به این فکر میکنم که زندگی در این جا چقدر عادی است و من در امنیت هستم، در حالی که آنها باید مدام به این فکر کنند که آیا فردایی خواهند داشت یا نه؟!
شریعتی همه هم و غمش جلب کردن توجه کاناداییها و دولت کانادا به اعتراضات ایران است و در این راستا یکی از کوشندگان سازماندهی سه تظاهرات اعتراضی در کانادا بوده است.
او میگوید که اگر به ایران بروم حتما در فرودگاه دستگیرم خواهند کرد. من و خانوادهام این را به خوبی میدانیم. آن چه فکرم را مشغول خود کرده این است که چه کردهام که باید مستحق چنین عقوبتی باشم؟!
ایرانی سکوتش را شکسته است
اعظم جنگروی یکی از ایرانی-کاناداییهایی است که بهای ایستادگی در برابر جمهوری اسلامی را پرداخت کرده است.
این مادر جوان در سال ۲۰۱۸ روسری از سر برگرفت و بلافاصله هم دستگیر شد.
او به همراه دخترش به ترکیه گریخت و اکنون در کانادا زندگی میکند. دیدن آن چه در ایران میگذرد او را سرشار از بیم و امید کرده است.
میگوید که میدانید که من سکوتم را شکستم. این کلید است. اکنون هر ایرانی سکوتش را شکسته است. آنان بسیار دلیرند، چون میدانند که ممکن است کشته شوند، ولی باز به خیابان میآیند.
جنگروی هم در برقراری ارتباط با دوستانش در ایران مشکل دارد. او میگوید که وقتی نمیتوانم با خانواده یا دوستانم ارتباط بگیرم، نومیدی مرا فرامیگیرد. نگران میشوم و میگریم. مردم حتی زمانی هم که میتوانند با عزیزانشان در ایران حرف بزنند، میدانند که صحبت کردن میتواند چندان امن نباشد.
حال هیچ کس خوب نیست
سام فیاض در خواربارفروشی ایرانیِ «خوراک» که معمولا پر از مشتری است، میگوید که در صحبت کردن با ایران باید محتاط بود، چراکه این احتمال وجود دارد که جمهوری اسلامی گفتوگوی شما را شنود کند.
فیاض میافزاید که به مشتریان نگاه کنید که همه اندوهگیناند. درست است که همه چیز آرام است، ولی ما خودمان نیستیم. هیچکس نمیخواهد بیرون برود و جشن بگیرد. هیچکس نمیخواهد به کنسرت برود. بسیاری از رویدادها لغو شدهاند، زیرا آن چه در ایران میگذرد ذهن همه ما را درگیر خود کرده است.
پوستری روی در فروشگاه آویزان شده که روی آن نوشته شده است: «زن، زندگی، آزادی» و «صدای مردم ایران باشید». فیاض در حمایت از معترضان هیچ گونه تردید به خود راه نداده است.
او میگوید که هر چه بیشتر در این زمینه بگوییم این احتمال بیشتر میشود که دول خارجی مانند کانادا یا آمریکا تحریمهای بیشتر علیه رژیم برای تغییر اعمال کنند.
نیازمند اقدامات قویتری هستیم
در حالی که از آسمان تورنتو برف میبارد، شریعتی به این میاندیشد که کانادا و جهان چه کاری برای کمک به معترضان ایرانی از دستشان برمیآید.
او میگوید: «کانادا کارهای زیادی انجام داده است، خیلی بیشتر از بسیاری از کشورهای اروپایی. خیلی بیشتر از آمریکا، اما به گمانم باز هم میتواند کارهای بیشتر بکند. کانادا میتواند بیش از کشورهای دیگر موثر باشد، چراکه در این زمینه صدای قدرتمندی دارد.»
گفتنی است که پس از اعتراضات، کانادا چند تحریم علیه مقامات جمهوری اسلامی اعمال کرده است.
شریعتی میگوید که میتوان تحریمهای هدفمندتری علیه رهبرای جمهوری اسلامی اعمال کرد و همچنین سپاه را در فهرست گروههای تروریستی جای داد.
او همچنین خواهان ایفای نقش بیشتر یونیسف و سازمان ملل است.
او میگوید که ما نیازمند اقدامات قویتری هستیم.
ارسال نظرات