عوارض كوو‌‌ید١٩ بر سلامت روان

نویسندگان: دکتر گلن پایل و گورکیران دوگا

مترجم: دکتر فائقه ابراهیمی

انزوای اجتماعی و تنهایی

دکتر بن اسمیت (Ben Smith) و میشل لیم (Michelle Lim) پیامدهای روانشناختی و اجتماعی كوو‌‌ید١٩و به طور كلی تأثیر پاندمی بر انزوای اجتماعی و تنهایی مرتبط با فاصله اجتماعی را مرور کردند^[١]. در یک نظرسنجی انجام‌شده توسط اداره آمار استرالیا، ٢٨٪ از زنان و ١٦٪ از مردان به دلیل پاندمی احساس تنهایی می‌کنند^[٢].

این بررسی همچنین نشان داد که تنهایی بیشترین عامل استرس‌زا مرتبط با پاندمی است^[٢]. علاوه بر این، یک بررسی دیگر نشان داد كوو‌‌ید١٩ میزان استرس و اضطراب را در ٤٧٪ از شرکت‌کنندگان افزایش داد و باعث شد ٢٤٪ از مردم احساس انزوا کنند^[٣]. جالب است که اگر چه این اعداد به طور کلی افزایش مشكلات سلامت روان را نشان‌ می‌دهند، نظرسنجی‌‌های قبلی نشان دادند که یک چهارم پاسخ‌دهندگان تنها هستند و ١٦٪ احساس انزوای اجتماعی‌ می‌کنند و ا‌‌ین نشان‌ می‌دهد که وجود مسائل سلامت روان قبل از‌‌ كوو‌‌ید١٩ غیر معمول نبود.

افزایش شیوع اضطراب و انزوای اجتماعی، نگران‌کننده است زیرا که این دو با افسردگی و زوال شناختی (کاگنتیو) مرتبط بوده‌اند. مسائل سلامت روان همچنین با افزایش میزان بیماری‌‌های قلبی عروقی و مرگ زودرس مرتبط بوده‌اند^[٤].

متاسفانه اطلاعات‌‌ کمی در مورد چگونگی درمان موثر انزوای اجتماعی وجود دارد. استراتژی‌‌های فعلی شامل برنامه‌‌های دوستی، گروه‌درمانی و برنامه‌‌های فعالیت مشترک مانند کلاس‌‌های ورزشی هستند اما ا‌‌ین استراتژ‌‌ی‌ها در مواقعی که انزوای فیزیکی ضروری است چالش برانگیز هستند. برا‌‌ی درمان مشکلات سلامت روانی در طی پاندمی، مطالعات بیشتری برای آزمایش روش‌‌های درمانی مبتنی بر حفظ قرنطینه با‌‌ید انجام شود.

سلامت روان در قرنطینه

پیامدهای سلامت روانی اقدامات قرنطینه‌ای منحصر به پاندمی كوو‌‌ید١٩ نیست. در یک مطالعه که در سال ٢٠١٣ منتشر شد، مشخص شد نمره استرس پس-از-تروما کودکانی که قرنطینه بودند، ٤ برابر بیشتر از کودکانی با سن مشابه بود که در قرنطینه نبوده‌اند^[٥]. این مطالعه همچنین نشان داد که اختلالات استرسی پس-از-تروما در والدینی که فرزندان آنها منزو‌‌ی هستند، به میزان مشابه‌ای افزایش یافت است^[٥].

به طور کلی مطالعات و تحقیقات در زمینه تأثیر قرنط‌‌ینه بر سلامت روانی، افزا‌‌یش وقوع علائم اختلال روانشناختی، روحیه پایین و زود رنجی را گزارش کرده اند^[٦]. نکته قابل توجه این است که شرایط روانی ضعیف‌تر مانند رفتارهای اجتنابی، عصبانیت و علائم استرس پس-از-تروما با‌‌ قرنطینه‌‌های طولانی‌تر مرتبط دانسته‌‌ شده‌اند^[٦].

‌‌یك پاندمی استرس

قرنطینه و انزوای اجتماعی تنها عوامل استرس‌زای ذهنی در طی این بیماری همه‌گیر نیستند، بلکه نگرانی از سلامت جسمانی به خاطر كوو‌‌ید١٩‌‌ خود می‌تواند بر سلامت روان تاثیر منفی بگذارد.

در یک نظرسنجی که توسط وانگ و همکارانش انجام شد، ٧٥٪ از شرکت‌کنندگان نگران بودند که خانواده‌هایشان مبتلا به كوو‌‌ید١٩ شوند و ٥٤٪‌‌ تأثیر روانی شیوع را متوسط تا شدید ارزیابی کردند^[٧]. اضطراب متوسط یا شدید در ٢٩٪ از پاسخ‌دهندگان گزارش شده است و ١٧٪ علائم افسردگی متوسط تا شدید داشتند^[٧]. در پاندمی‌‌های قبلی نیز تاثیرات منفی بر سلامت روان دیده شده است از جمله‌‌ در زمان شیوع ویروس H1N1‌‌ درسال ٢٠٠٩ که در آن بیش از ١٠٪ از شرکت‌کنندگان در یک مطالعه حس پانیك و ترس، افسردگی شدید و یا آشفتگی احساسی را گزارش کردند^[٨].

فشارهای اقتصادی ناشی از پاندمی كوو‌‌ید١٩ نیز‌ می‌تواند بر سلامت روان تاثیر منفی بگذارد^[٩]. خسارات مالی‌ می‌تواند منجر به کاهش آرامش ذهنی و روانی، میزان بالاتر اختلالات روانی و افزایش رفتارهای منجر به خودکشی شود^[٩]. مطالعاتی که سلامت روانی ضعیف را مرتبط با چالش‌‌های اقتصادی دانسته‌اند همچنین پیشنهاد می‌کنند پاندمی فعلی برای مدتی بر سلامت روان افراد در سراسر جهان تاثیر منفی خواهد داشت.

جوانان ایمن نیستند

گروه‌‌هایی که ممکن است هنگام فکر در مورد سلامت روان در طی پاندمی نادیده گرفته شوند، کودکان و بزرگسالان جوان هستند. میزان مرگ و میر نسبتاً کم در این گروه‌ها ممکن است این تصور را ایجاد کند که آنها تا حد زیادی از عواقب كوو‌‌ید١٩ ایمن هستند. اما مطالعات اولیه حاکی از آن است که جوانان از نظر سلامت روانی ممکن است به اندازه افراد مسن آسیب‌پذیر باشند. از دست دادن تماس و ارتباط با همسالان‌ می‌تواند بر سلامت کودک تاثیر منفی بگذارد^[٩]. علاوه بر این، یک مطالعه مقدماتی روی کودکان ٣ تا ١٨ ساله نشان داد که بیشترین مشکلاتی که آنها تجربه کرده‌اند به عبارتی وابستگی بیش از حد، زودرنجی، حواس‌پرتی و ترس از طرح سوال در مورد پاندمی کنونی بوده است^[١٠]. علاوه بر این، یک نظرسنجی از دانشجویان دانشگاه نشان داد که تقریباً یک چهارم دانشجو‌‌یان در نتیجه پاندمی كوو‌‌ید١٩ از اضطراب رنج‌ می‌برند^[١١]. در جوانان میزان اضطراب با ترس از پیامدهای اقتصادی پاندمی و همچنین تأثیر كوو‌‌ید١٩ در زندگی روزمره ارتباط دارد^[١١].

سلامتی‌ روان کاركنان بخش سلامت

یکی از گروه‌‌های نگران‌کننده در مورد مسائل سلامت روان همانا کارکنان بخش مراقبت‌‌های بهداشتی هستند زیرا که آنها در خط مقدم پاندمی هستند. كاركنان بخش بهداشت و درمان نگران آلوده كردن خانواده‌ها‌‌ی خود‌ است و همچنین استرس زیادی را هنگام برخورد با بیماران بدحال تجربه می‌کنند^[١٢]. در نتیجه کارکنان بخش مراقبت‌‌های بهداشتی فشار روانی بالایی را تجربه‌ می‌کنند و در معرض خطر ابتلا به مشکلات سلامت روانی هستند^[١٢].

اختلالات اضطرابی و استرسی از جمله شرایط سلامت روان‌‌ است که در بین کارکنان بخش مراقبت‌‌های بهداشتی افزایش‌ می‌یابد. یک نظرسنجی از ١٢٥٧ کارمند بخش مراقبت‌‌های بهداشتی در چین در اوایل فوریه نشان داد که ٧٢٪ از كاركنان علائم پریشانی را گزارش کردند، ٤٥٪ علائم افسردگی داشتند و یک سوم آنها بی‌خوابی را تجربه کردند^[١٣].

جدای استرس ناشی از مراقبت مستقیم از بیمار، کارکنان بخش سلامت ممکن است افکار منفی داشته باشند زیرا آنها‌ می‌دانند که‌ می‌توانستند اقدامات بیشتری برای درمان بیماران انجام بدهند اگر منابع کافی وجود می‌داشت^[١٤]. این احساس به عنوان «آسیب اخلاقی» شناخته‌ می‌شود و با شرایط سلامت روانی مانند افسردگی و اختلال استرس پس از سانحه مرتبط است^[١٤]. ارائه گزارش‌‌هایی از میزان ناکافی تجهیزات پزشکی و محافظت شخصی توسط کارکنان خط مقدم در طی پاندمی كوو‌‌ید١٩ منجر به ایجاد شرایط ایده‌آل برای رشد احساس گناه در بین کارکنان بخش سلامت شده است که خود ممکن است منجر به آسیب اخلاقی و افزایش نرخ بیماری‌‌های روانی شود.

زنده ماندن از كوو‌‌ید١٩

بیمارانی که از كوو‌‌ید١٩ جان سالم به در می‌برند در معرض افزایش خطر ابتلا به مشكلات سلامت روان هستند. داده‌‌های قبلی از شیوع SARS و MERS همراه با داده‌‌های اولیه بیماران كوو‌‌ید١٩ نشان می‌‌دهد که بیماران آلوده به ویروس کرونا ممکن است دچار هذیان، گیجی، تحریک و تغییر هوشیاری شوند^[١٥]. ٩٦٪؜ بیماران مبتلا شده به كوو‌‌ید١٩ به طور خیره کننده‌ای علائم استرس پس-از-تروما را نشان دادند و تقریباً یک سوم افسردگی داشتند^[١٦]. بیمارانی که از قبل مشكلات روانی داشتند، وخیم شدن سلامت روان خود با كوو‌‌ید١٩ گزارش کردند^[١٦].

با توجه به جد‌‌ید بودن پاندمی كوو‌‌ید١٩،‌‌ حداقل اطلاعات در مورد اثرات طولانی‌مدت كوو‌‌ید١٩ بر سلامت روان وجود دارد.

با این حال در اپیدمی‌‌های قبلی مانند SARS بیماران پس از بیماری با اضطراب، اختلال استرس پس-از-تروما و بی‌خوابی روبرو می‌شدند^[١٥].‌‌ بنابراین احتمالا بیماران كوو‌‌ید١٩ حتی پس از بهبودی از عفونت ممکن است از بیماری‌‌های روانی رنج ببرند. این احتمال برای آنهایی که به شدت بیمار بودند بیشتر‌ است^[١٥].

راه‌حل‌ها

این سوال همچنان باقی است که با توجه به افزایش احتمالی بیماری‌های روانی در ماه‌ها و سال‌های بعدی جامعه چگونه با مسائل بهداشت روان مرتبط با كوو‌‌ید١٩ برخورد‌ می‌کند؟

یکی از راهکارهایی که هم اکنون موجود است همان پزشکی و روانپزشکی از راه دور است که به بیماران اجازه‌ می‌دهد بدون نیاز به خطر انداختن سلامت خود کمک‌‌های لازم را دریافت کنند^[٩]. در چین رهنمودهایی برای كمك‌ها‌‌ی فور‌‌ی به بحران‌های روانی بازماندگان كوو‌‌ید١٩ ایجاد شده است^[١٧]. فراهم کردن خدمات سلامت روان قابل دسترس و همچنین خدمات اورژانسی به مشکلات روانی برای پیشگیری از اثرات طولانی مدت بر سلامت روان حتی بعد از اتمام پاندمی حیاتی خواهد بود^[٩].

گرچه خدمات پزشکی از راه دور و افزایش خدمات پشتیبانی سلامت روان برنامه‌‌هایی قابل توجه هستند، اما اقدامات کوچکی وجود دارد‌‌ که‌ می‌توانند‌‌ در این بحران کمک کند.‌‌ یکی از این اقدامات تماس با دوستان و اعضای خانواده‌ای که در معرض خطر هستند.

و یادآوری حمایت به آنها‌‌ که در زمان بحران است^[١٧]. علاوه بر این تماس با کسانی که به نظر‌ می‌رسد به طور ناگهانی از دیگران اجتناب‌ می‌کنند بسیار حیاتی است، زیرا اجتناب از علائم ضربه روحی و شوك عاطفی است^[١٤]. در حالی که ممکن است تماس چهره به چهره در بعضی مناطق به دلیل دستورالعمل‌های فاصله فیزیکی محدود شده باشد، تلفن‌ها و سیستم‌‌های و‌‌یدئو كنفرانسی ابزاری برای تعاملات اجتماعی که برای حفظ سلامت روان بسیار مهم است فراهم می‌كنند.

چه کار باید کرد

در حال حاضر اطلاعات محدودی در مورد تاثیر طولانی‌مدت‌‌ كوو‌‌ید١٩ بر سلامت روان بیماران، کارکنان بخش مراقبت‌‌های بهداشتی و عموم مردم وجود دارد. برای جمع‌آوری اطلاعات بیشتر باید مطالعاتی در آینده برای تعیین شیوع اختلالات سلامت روان ناشی از خود بیماری یا‌‌ بخاطر فاصله جسمی و قرنطینه و همچنین‌‌ برای شناسایی روش‌های موثر برای درمان این شرایط صورت گیرد^[٩]. آموزش و منابع لازم نیز باید در اختیار مردم قرار بگیرد تا آنها‌‌ بتوانند مسائل بهداشت روانی را شناسایی و با آن کنار بیایند، چرا که تقاضای زیادی برای خدمات سلامت روان وجود خواهد داشت.

منابع:

1. Smith, B. J., & Lim, M. H. (2020). How the COVID-19 pandemic is focusing attention on loneliness and social isolation. Public Health Research & Practice. 30(2), 3022008. DOI: 10.17061/phrp3022008
2. Australian Bureau of Statistics (2020). Household Impacts of COVID-19 Survey. Link here
3. Marlay B., Attenborough, J., & Kutcher, V (2020). “Living in limbo”: the views and experiences of young people in Australia at the start of the COVID-19 pandemic and national response. UNICEF. https://www.unicef.org.au/Upload/UNICEF/Media/Documents/UNICEF-COVID-19-Living-in-Limbo-2020.pdf
4. American Heart Association. Mental Health and Well-Being. Link here
5. Sprang G, Silman M. (2013). Posttraumatic stress disorder in parents and youth after health-related disasters. Disaster Med Public Health Prep. 7(1), 105-110. DOI:10.1017/dmp.2013.22
6. Brooks SK, Webster RK, Smith LE, et al. (2020). The psychological impact of quarantine and how to reduce it: rapid review of the evidence. Lancet. 395(10227), 912-920. DOI:10.1016/S0140-6736(20)30460-8
7. Wang C, Pan R, Wan X, et al. (2020). Immediate Psychological Responses and Associated Factors during the Initial Stage of the 2019 Coronavirus Disease (COVID-19) Epidemic among the General Population in China. Int J Environ Res Public Health. 17(5), 1729. DOI:10.3390/ijerph17051729
8. Gu J, Zhong Y, Hao Y, et al. (2015). Preventive behaviors and mental distress in response to H1N1 among university students in Guangzhou, China. Asia Pac J Public Health. 27(2), NP1867-NP1879. DOI:10.1177/1010539512443699
9. Fegert, J. M., Vitiello, B., Plener, P. L., & Clemens, V. (2020). Challenges and burden of the Coronavirus 2019 (COVID-19) pandemic for child and adolescent mental health: a narrative review to highlight clinical and research needs in the acute phase and the long return to normality. Child and Adolescent Psychiatry and Mental Health. 14, 20. DOI: 10.1186/s13034-020-00329-3
10. Jiao WY, Wang LN, Liu J, et al. (2020). Behavioral and Emotional Disorders in Children during the COVID-19 Epidemic. J Pediatr. 221, 264-266.e1. DOI:10.1016/j.jpeds.2020.03.013
11. Cao W, Fang Z, Hou G, et al. (2020). The psychological impact of the COVID-19 epidemic on college students in China. Psychiatry Res. 287, 112934. DOI:10.1016/j.psychres.2020.112934
12. Chen Q, Liang M, Li Y, et al. (2020). Mental health care for medical staff in China during the COVID-19 outbreak. Lancet Psychiatry. 7(4), E15-E16. DOI: 10.1016/S2215-0366(20)30078-X
13. Lai, J., Ma, S., Wang, Y., Cai, Z., et al. (2020). Factors Associated with Mental Health Outcomes Among Health Care Workers Exposed to Coronavirus Disease 2019. JAMA Netw Open. 3(3), e203976. DOI:10.1001/jamanetworkopen.2020.3976
14. Greenberg, N., Docherty, M., Gnanapragasam, S., & Wessely, S. (2020). Managing mental health challenges faced by healthcare workers during COVID-19 pandemic. BMJ. 368, m1211. DOI: 10.1136/bmj.m1211
15. Rogers, J. P., Chesney, E., Oliver, D., Pollak, T. A., McGuire, P., Fusar-Poli, P., Zandi, M. S., Lewis, G., & David, A. S. (2020). Psychiatric and neuropsychiatric presentations associated with severe coronavirus infections: a systematic review and meta-analysis with comparison to the COVID-19 pandemic. Lancet Psychiatry. 7(7):611-627. DOI: 10.1016/S2215-0366(20)30203-0
16. Vindegaard, N., & Benros, M. E. (2020). COVID-19 pandemic and mental health consequences: Systematic review of the current evidence. Brain Behav Immun. S0889-1591(20), 30954-5. DOI: 10.1016/j.bbi.2020.05.048
17. Spoorthy, M. S., Pratapa, S. K., & Mahant, S. (2020). Mental health problems faced by healthcare workers due to the COVID-19 pandemic-A review. Asian J Psychiatr. 51, 102119. DOI: 10.1016/j.ajp.2020.102119