ترجمه: پگاه نیاکی
این آهنگ در خیلی از پست‌های رسانه‌های اجتماعی مربوط به اعتراضات هم استفاده و به نمونه‌ای از قدرت موسیقی در جنبش‌های اجتماعی تبدیل شده است. موسیقی که توانایی متحدکردن مردم را برای یک هدف دارد.
شروین حاجی‌پور، خواننده ایرانی این آهنگ را در تاریخ ۲۸ سپتامبر در حساب اینستاگرام خود منتشر کرد. متن ترانه متشکل از ده‌ها توییتی است که توسط ایرانیان ارسال‌شده و دلایل اعتراض آن‌ها به شرایط موجود را بیان می‌کند و هرکدام از این توییت‌ها با کلمه و هشتگ «برای» شروع می‌شود.
نسیم نیک‌نفس، دانشیار دانشگاه موسیقی در دانشگاه تورنتو که متخصص رابطه آموزش موسیقی و عدالت اجتماعی است، می‌گوید: «حاجی‌پور رنج‌های روزمره مردم را وارد موسیقی‌اش کرد. بخشی از طنین قدرتمند ترانه در میزان احساساتی است که در آن وجود دارد. این یک تجربه دور از ذهن برایش نبوده، او هم هرروز در حال تجربه کردن تمام این وقایع بوده است و حالا این تجربه، منبع الهامش در موسیقی شده است. بند اول این ترانه می‌گوید: برای هر وقت که ترسیدیم/ برای کسانی که دوست داریم در خیابان‌ها ببوسیم و… که اشاره به محدودیت‌های دارد که در فضای اجتماعی ایران حاکم است و یا جمله دختری که آرزو داشت پسر باشد و اشاره به محدودیت‌های جامعه ال‌جی‌بی‌تی‌کیو دارد.»
او توضیح می‌دهد: «تولید موسیقی بخشی جدانشدنی از زندگی مردم در ایران است و با اینکه پس از انقلاب ۱۹۷۹ که نهادهای رسمی اجازه نداشتند موسیقی کلاسیک غربی یا موسیقی عامه‌پسند مانند جاز، راک، متال و… داشته باشند، ساخت موسیقی و ترانه جربان داشت.»
سحر گلشنی، پادکستر و اکتیویست ایرانی‌تبار کانادا که به برگزاری اعتراض‌ها در کانادا کمک می‌کند، می‌گوید: «یک نفر در زمانی که ایرانی‌ها دارند همین شرایط را تجربه می‌کنند آهنگش را ساخته و خوانده؛ به همین دلیل است که در قلب افراد زیادی رسوخ کرده است. این آهنگ همه ایرانی‌ها را در هر جایی که هستند به هم وصل می‌کند.»
سحر که هیچ‌وقت در ایران زندگی نکرده و خانواده‌اش ایران را قبل از اینکه او به دنیا بیاید ترک کرده‌اند، می‌گوید: «من با ایران احساس پیوستگی دارم؛ چراکه همیشه خانواده‌ام از سختی‌هایی که در ایران متحمل شده‌اند تعریف می‌کنند و بعضی اوقات کار به‌جایی می‌رسد که با خودم می‌گویم، باید کاری در مورد ایران انجام بدهم و این آهنگ برای من تداعی همان لحظه تصمیم‌گیری را دارد…»
برخلاف انقلاب قبلی در ایران، این جنبش با کشته‌شدن، مهسا امینی تبدیل به جنبشی زنانه شده است. سال ۲۰۲۰ حدود ۳۷ درصد از جمعیت ایران، زیر ۲۵ سال سن داشتند و به عبارتی تعداد قابل‌توجهی از این شهروندان در جریان انقلاب ۱۹۷۹ ایران یا حتی جنگ ایران و عراق از ۱۹۸۰ تا ۱۹۸۸ هنوز متولد نشده بودند؛ اما آن‌ها امروز منتقد این رژیم هستند.
شیوا بلاغی، مورخ فرهنگی خاورمیانه در دانشگاه کالیفرنیا سانتا باربارا درباره این ترانه می‌گوید: «این آهنگ برای بسیاری از ایرانیان پرمفهوم است زیرا به طرز شاعرانه‌ای طیفی از موضوعاتی را که به همه ما انسان‌ها مربوط می‌شود؛ در آن می‌شنوی و حس می‌کنی.»
او درباره این نسل معترض هم توضیح می‌دهد: «این نسل ساده‌لوح نیست. آن‌ها به خطرهایی که به جان خود می‌خرند آگاه‌اند اما برای ایجاد یک تغییر اساسی همدیگر را تقویت و مصمم‌تر می‌کنند.»
نسیم نیک‌نفس هم موافق این موضوع است و تأکید می‌کند: «آهنگ «برای» گواهی بر آرزوهای جوانان امروز است. آن‌ها امیدوار به زندگی بهتر هستند و این موضوع در موسیقی‌شان هم منعکس شده است. آن‌ها امید دارند…»
منبع: وب‌سایت شبکه خبری رادیو کانادا
بیشتر بخوانید:
ارسال نظرات