روایت «دوریان هو»، طراح مد برگزیده ایرانی مقیم کانادا از پیشینه آیین گیسوبران

به گزارش هفته، این هنرمند ایرانی مقیم کانادا درباره پیشینه آیین گیسوبران می‌گوید: «مو به‌عنوان رسانه و حامل پیام اعتراض زنان ایرانی تبدیل شده است. مو برای ما نمادی قدرتمند است. کوتاه کردن مو یا همان آیین گیسوبران، ریشه‌ای قوی و تاریخی در فرهنگ ایرانی دارد و بخشی از مراسم سوگ و عزاداری ما به‌حساب می‌آید. فردوسی، شاعر بزرگ ایرانی در کتاب شاهنامه، اشعار حماسی گفته است که قدمت آن به هزار سال قبل برمی‌گردد. درس‌ها و تمثیل‌های به‌کاررفته در شاهنامه، برای ایرانیان امروزی هم آشناست و هنوز به‌عنوان بخشی از فرهنگ ایران باقی مانده است.»

دوریان ادامه می‌دهد: «در شاهنامه می‌خوانیم که وقتی سیاوش، قهرمان داستان کشته می‌شود، همسرش فرنگیس، مثل زنان سوگوار همراهش، موهایش را می‌برد. این یک روش عزاداری پرمعنا بود که مردم برای نشان دادن خشم و ناراحتی و اعتراض خود، گیسوان خود را می‌بریدند. حالا این روزها این کار به آیینی تبدیل شده است که زنان در ایران و خارج از ایران، آن را به نشانه اعتراض انجام می‌دهند. برای ما واقعاً زیبا و دل‌انگیز است که می‌بینیم مردم در نقاط مختلف دنیا، این همه عشق و علاقه را به زنان ایرانی، نثار می‌کنند.»

دوریان که در کالج لاسال در استانبول تحصیل کرده است، می‌گوید که وقتی در ایران زندگی کرده، تجربه دستگیر شدن توسط گشت ارشاد را داشته است. او می‌گوید: «واقعاً در دوران سختی حضور داریم. این روزها، مهسا امینی به قهرمان ما تبدیل شده است. جهان، نظاره‌گر ظلمی است که در حال وقوع است. ما فقط می‌خواهیم که افراد بیشتری، حامی ما باشند و رسانه‌های بیشتری، موضوع اعتراضات سراسری در ایران و سایر نقاط جهان را پوشش دهند. واقعیت این است که تا وقتی حکومت جمهوری اسلامی وجود دارد، آزادی هم نخواهیم داشت.»

دوریان، درباره گذشته‌ خودش هم می‌گوید: «من ۲۲ سال در تهران زندگی کردم و بعد برای تحصیل به ترکیه رفتم. یادم نمی‌رود که در همان سن هفت‌سالگی، وقتی وارد دبستان شدم، مجبور شدم که حجاب داشته باشم. عادت کردن به آن برایم خیلی آزاردهنده بود. یادم می‌آید که چطور در مدرسه با تبلیغات حکومتی، بچه‌ها را شستشوی مغزی می‌دادند.»

به گفته دوریان، «ما در ایران چیزی به اسم حقوق بشر، بخصوص برای زنان جوان نداریم. در این شرایط، ما برای اولین بار شاهد جنبشی اعتراضی به رهبری زنان در ایران هستیم. شهامت دختران جوان ایرانی برای سوزاندن روسری‌هایشان، باورکردنی نیست. آن‌ها در تظاهرات ممکن است هر لحظه کشته یا دستگیر شوند، اما سکوت نمی‌کنند.»

همچنین «جنیفر هولنس»، مستندساز کانادایی هم درباره آیین گیسوبران می‌گوید: «مو به‌عنوان یک موضوع بسیار مهم در فرهنگ اعتراض به شمار می‌آید. این روزها، زنان معترض ایرانی توسط نظام حاکم بر ایران کشته می‌شوند، چون آن‌ها می‌خواهند از حق انسان مستقل بودن، بهره‌مند شوند.»