برپایی یادبود قربانیان پرواز ۷۵۲ در ونکوور

به گزارش هفته و به نقل از «ان‌اس‌نیوز»، شورای این شهر، روز دوشنبه (۱۸ ژوئیه)، طرحِ بوکانان را تصویب کرد و به کارکنان دستور داد تا روند ساخت یک اثر هنری عمومی جدید درباره‌ی ۱۷۶ قربانی پرواز پی‌اس ۷۵۲ را که پدافند هوایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در هشتم ژانویه‌ی ۲۰۲۰ سرنگون کرد، آغاز کنند.

دست کم هفت نفر از قربانیان در نورث ونکوور یا وست ونکوور زندگی می‌کردند، اما بیشتر قربانیان در نورث شور زندگی می‌کردند و این جایی است که بیش از یک‌سوم ایرانیان بریتیش کلمبیا در آن جا زندگی می‌کنند.

ونکوور به انتخابی محبوب برای مهاجرت از ایران تبدیل شده است، به ویژه پس از انقلاب اسلامی و در طول جنگ ایران و عراق، چراکه کوه‌های این جا یادآور خانه برای ایرانیان بوده است. بوکانان افزوده که از آن زمان، آنها (ایرانیان) آمده‌اند تا «قلب جامعه ما را بسازند».

بوکانان همچنین گفته است که برپایی یک یادبود دائمی می‌تواند قدرت هنر را در راستای کمک به انسان‌ها برای ترمیم آسیب‌های روحی و بهبودی بسیج کند.

او ادامه داده است: «و این مکانی برای خانواده‌ها و جامعه‌ی ما خواهد بود تا به این جا بیایند و تأمل کنند و به یاد آورند.»

قبل از رای‌گیری، ایرانیان کانادایی با اعضای شورا صحبت کردند و از آنها خواستند که به پل زدن میان فرهنگ‌ها و جامعه‌سازی یاری رسانند.

 حسام دیهینی می‌گوید: «آنچه پس از آن فاجعه شاهد بودم، مرا متوجه کرد که احساس تعلق واقعی با ارتباط با افرادی که در یک مکان زندگی یا کار می‌کنند، به وجود می‌آید. دوستان و همسایگان ما درنورث ونکوور دسته‌جمعی آمدند تا یاری رسانند. این ابتکار هنری یادآوری بزرگی برای جامعه ما خواهد بود که، صرف نظر از تفاوت‌هایمان، وقتی روزهای سخت فرا می‌رسد، به یکدیگر یاری می‌دهیم. ما اینجا برای کمک به همدیگر هستیم، زیرا همه می‌خواهیم تعلق خاطر داشته باشیم.»

رامین جوبین، وکیلی که وکالت برخی از اعضای خانواده‌ی قربانیان را بر عهده دارد، نیز گفت که یک یادبود نمادی قدرتمند از چیزی بزرگتر خواهد بود. او افزوده است: «به خاطر سپردن یکی از راه‌هایی است که ما، به‌عنوان جامعه‌ای صلح‌‌دوست و بردبار، می‌توانیم از وقوع چنین جنایاتی در آینده جلوگیری کنیم.»

طرح بوکانان با حمایت جدی همه اعضای شورا به تصویب رسیده است.

 تینا هو، یکی از اعضای شورا، گفته است: «هنر نمی‌تواند افرادی را که از دست دادیم بازگرداند. این مانع از غم و اندوه آنها نخواهد شد. فکر می‌کنم این مکانی برای مردم است که می‌توانند غمگین شوند و عزیزانشان را به یاد آورند.»

 دان بل، یکی دیگر از اعضای شورا، هم گفته است: «فرآیند تصمیم‌گیری در مورد اینکه بنای یادبود چگونه باید باشد باید توسط اعضای محلی جامعه ایرانی کانادایی هدایت شود.»