مردی که در تشییع جنازه خودش شرکت کرد

اگر شما امکان شرکت در مراسم تدفین و خاکسپاری خود را داشتید، دوست داشتید مراسمتان چه شکلی برگزار شود و چه توقعی از عزیزان و دوستان خود داشتید؟

خدا بیامرزدش! تاریخ تولد دقیقش را نمی‌دانست و می‌گفت شناسنامه‌اش از خواهرش بوده که در سن چهار یا پنج سالگی مرده و این شناسنامه را از او به ارث برده است. با نشانه‌هایی که می‌داد، حدود یک قرن از عمرش می‌گذشت. برای دست و پاهایش رمقی باقی نمانده بود اما هوش و حواسش سر جایش بود و مثل خیلی آدم‌ها که پیر می‌شوند کنجکاو و پرحرف شده بود و می‌خواست از همه چیز سر دربیاورد. می‌گفت خدا را شکر گوش و زبانم هنوز خوب کار می‌کنند. نوه‌های بزرگترش به شوخی و با خنده به او می‌گفتند عزیزجان! قسمت‌هایی که باید کار کنند از کار افتاده‌اند و درست همان دو قسمت که دیگر نباید دیگر کار کنند، روز به روز فعال‌تر می‌شوند. پیرزن مهربان می‌خندید و می‌گفت کاش وقتی من مردم، می‌توانستم ببینیم چطور برایم عزاداری می‌کنید. نوه‌ها که از دست انداختن مادربزرگ و شوخی با او خوششان می‌آمد می‌گفتند، تو هر وقت از دست ما خسته شدی دعوت حق را لبیک بگو، ما خودمان می‌دانیم چکار کنیم. جواب می‌داد اگر در عزایم گریه نکنید، همه‌تان را خفه می‌کنم. باز همراه نوه‌ها بلندبلند می‌خندید.

برای من هم قابل تصور نبود که کسی بتواند در عزای خودش شرکت کند اما حالا یک شهروند انتاریویی به نام ران رادر این کار را کرده است.

به گزارش هفته، به نقل از ژورنال دو کبک، این مرد ۶۷ساله مبتلا به سرطان پانکراس که بوی حلوای خود را حس کرده بود، از خانواده‌اش خواست مراسم تشییع جنازه او را برگزار کنند تا خودش هم بتواند در آن شرکت کند.

ران رادر ۱۶ ژوئن وقتی از توضیحات پزشک جراح خود فهمید که سرطانش چقدر گسترش یافته و امیدی به نجاتش نیست، سایه سنگین مرگ را بالای سرش حس کرد و رو به فرزندانش با لبخند گفت آخرین آرزویش این است که به همراه خانواده و دوستانش در مراسم تشییع جنازه خودش شرکت کند. از آن جا که ران رادر نزد اعضای خانواده و دوستانش به سنت‌شکنی معروف بود، هیچکس از درخواست عجیب و غریب او تعجب نکرد و حدود ۳۵۰ نفر در مراسم تشییع جنازه‌اش شرکت کردند.

این مهمانی که به درخواست ران رادر «جشن زندگی» نامگذاری شد، ۲۳ ژوئی در خانه خودش در اکستر برگزار شد. ران رادر که فروشنده سابق ماشین بود، به همراه اعضای خانواده‌اش، همکاران سابق و تیم هاکی سابقش در «زوریخ» که کودکی‌اش را هم آنجا گذرانده بود، در این مراسم شرکت کردند.

همسر ران رادر در گفتگو با تورنتو سان گفت: «یک روز شگفت‌انگیز بود. حتی یک لحظه هم دچار خستگی و تاثر نشدیم. برای ما بهترین روز بود.»

کالین هاسکت، مدیر موسسه برگزاری مراسم تشییع و خاکسپاری که پیش از مراسم، لحظاتی درباره «تدفین زنده» با ران رادر صحبت کرد، می‌گوید موسسه او از زمان تاسیس در در ۱۴۰ سال پیش چنین چیزی را تجربه نکرده بود.

ران رادر اول اوت در خانه‌اش در حالی که اعضای خانواده و برخی دوستانش کنارش بودند، در آرامش کامل درگذشت.