خبرهای نویسنده


بی‌تفاوت نباشیم؛ «بی‌خانمان‌های شهر» را دریابیم

تصویر نخست، وحشت است؛ وحشت از دیدن زندگی آدم‌ها در کنار خیابان‌های تاریک و ورودی مترو شهری. بن‌بست‌هایی که بوی تعفن و حضور موش و جانورهای دیگر مجالی برای ماندن به تو نمی‌دهد. از انتهای همین کوچه‌های بن‌بست صدای نفس می‌آید. صدای کشیده شدن مقوا روی سطح ناهموار، تصویری از سرما، نفس‌های تندی که با پتویی نه چندان تمیز سعی در پنهان کردن خودشان دارند. صدای آدم می‌آید.