پرستاران خارجی که از طریق یک برنامه دولتی استانِ کبک استخدام شده‌اند، در بدو ورود با مشکلاتی جدی در زمینه‌ی مسکن، مراقبت از کودک و حمل و نقل مواجه شده‌اند تاجایی که زندگی برایشان به زهر تبدیل شده و از آمدن به کانادا پشیمان شده‌اند.
در گزارش ویژه اداره مهاجرت استان آمده است که برنامه آموزشی فشرده، شوک فرهنگی و ترس از شکست باعث ایجاد استرس شدید در میان استخدام‌شدگان شده است. پرستاران مهاجر به درستی در مورد نیازهای برنامه یا واقعیت زندگی در کبک آگاه نشده بوده‌اند.
طرح ۶۵ میلیون دلاری استان کبک کانادا که در سال ۲۰۲۲ اعلام شد، قصد دارد تا سال ۲۰۲۸، تعداد ۱۵۰۰ پرستار خارجی را به کبک بیاورد تا در مناطقی که کمبود شدید پرستار وجود دارد مشغول به کار شوند. کاندیداها در کالج‌هایی آموزش می‌بینند که توسط دولت تامین می‌شود و ۵۰۰ دلار در هفته حقوق دریافت می‌کنند.
اما گزارشی که تازه علنی شده اما در نوامبر ۲۰۲۴ تهیه شده بوده گویای وضعیتی ناگوار است.
تصویری که این گزارش ارایه می‌دهد یک پروژه نابه‌سامان را ترسیم می‌کند که نتوانست پرستاران خارجی را برای آنچه دراینجا با آن روبرو می‌شوند آماده کند. ما درباره پرستارانی صحبت می‌کنیم که برای آمدن به کانادا زندگی خود درکشور مبدا را از دست داده‌اند.
یکی از پرستارانی که در مورد این برنامه با Canadian Press صحبت می‌کرد، گفت که او قبل از ترک کشورش در آفریقا در ژوئن ۲۰۲۳ نمی‌دانست به چه چیزی بدبختی گرفتار شده. او به شرط ناشناس ماندن صحبت کرد.
او گفت که دولت کبک این برنامه را به عنوان «آموزش به‌روزشدن» توصیف کرد و او انتظار نداشت که دوره سنگین و چند ماهه طراحی شده تجربه پرستاران خارجی را با استانداردهای کبک منطبق کند. او در سال ۲۰۱۹ دیپلم پرستاری خود را از کشورش دریافت کرده بود. او گفت: «با ما مثل بچه‌ها رفتار می‌شد. اطلاعات درست به ما داده نشده است.»
گزارش داخلی به مشکلات متعددی در اسکان پرستاران در مناطق مختلف کبک، اغلب دور از مراکز شهری استان اشاره می‌کند. یافتن مسکن مقرون به صرفه یک چالش بود، به ویژه برای کسانی که چندین فرزند دارند. این گزارش می‌گوید فقدان سابقه اعتبار بانکی آنها را در مضیقه بیشتری قرار داده است.
در منطقه گسپه، در نهایت واحدهای مدولار برای اسکان برخی از پرستاران خارجی ساخته شد.
فقدان مهدکودک، همسران برخی از نیروهای استخدام شده را مجبور به ماندن در خانه برای مراقبت از کودکان کرد. علاوه بر این، بسیاری از مناطق حمل و نقل عمومی گسترده ای ندارند، به این معنی که پرستاران مجبور بودند گواهینامه رانندگی کبک را بگیرند و ماشین بخرند. هزینه‌ای که برای خیلی از آنها غیرمنتظره بود.
این گزارش می‌گوید: «این مسائل... اهمیت ارائه تصویری صادقانه از هزینه‌ها و چالش‌های مرتبط با زندگی در کبک را برجسته می‌کند.
دولت در پایان حدود ۱۶ میلیون دلار برای مرحله اول این برنامه یا حدود ۷۷هزار دلار برای هر یک از ۲۰۷ پرستار استخدام شده هزینه کرد.
فو نیمی، مدیر اجرایی مرکز تحقیقات-اقدام در روابط نژادی، یک سازمان حقوق مدنی مستقر در مونترال، گفت: «تا آخر عمرم، نخواهم فهمید چرا این مسائل به درستی در هنگام طراحی این برنامه در نظر گرفته نشده است.»
مشکلات در خودِ برنامه آموزشی هم بسیار دردسر شده‌اند. دوره حدود ۹ تا ۱۴ ماه طول می‌کشد، و کمبود نیروی کار در سیستم مراقبت‌های بهداشتی یافتن معلمان و سرپرستان کارورزی را دشوار کرده است.
دانش آموزان استرس شدیدی را در مورد احتمال شکست تجربه می‌کنند. اگر استخدام‌شدگان در یک دوره شکست بخورند، از برنامه اخراج می‌شوند و دسترسی به حمایت مالی، از جمله کار پاره وقت به عنوان سفارش‌دهنده که در برنامه گنجانده شده است را از دست می‌دهند. البته در تئوری آنها می‌توانند دوباره ثبت نام کنند، اما در حالی که منتظر ارائه مجدد دوره هستند، اجازه کار ندارند - وضعیتی که می تواند ماه‌ها طول بکشد.
پرستاری که در ژوئن ۲۰۲۴ با Canadian Press صحبت می‌کرد، در بخش کارآموزی این برنامه در ژوئن ۲۰۲۴ شکست خورد. او توانست در ژانویه دوباره ثبت‌نام کند، اما در این مدت مجبور شد برای پرداخت اجاره و خرید مواد غذایی از دوستانش پول قرض کند. او گفت که عواقب این شکست قبل از ورودش روشن نشده بود.
او گفت که اگر قبل از آمدن به کانادا می‌دانست که این برنامه چگونه کار می‌کند، کشورش را ترک نمی‌کرد. او گفت: من خوشحال نیستم. در کشورم حداقل خانواده وجود داشت، برادران و خواهرانم بودند... اما اینجا اینطور نیست. من پولی ندارم که برای همسر و فرزندانم بفرستم یا کاری انجام دهم. پولی که دارم فقط برای خواربار کفایت می‌کند.
نکته‌ی جالبرتر اینکه برخی از پرستاران حتی پس از اتمام دوره آموزشی خود برای یافتن شغل مشکل دارند. او از یک پرستار استخدام شده شنیده است که «مردم نمی‌خواهند پرستاران سیاه پوست به آنها خدمت کنند.»
ارسال نظرات