در ۵۰ سال گذشته در کبک، دو تلاش قابل‌توجه برای کشتن روزنامه‌نگاران، توسط اعضای باند‌های جنایتکار حرفه‌ای صورت گرفته است: ژان پیر شاربونو در اتاق خبر روزنامه‌ی لُ دووار Le Devoir در سال ۱۹۷۳ مورد اصابت گلوله قرار گرفت و میشل اوگر در سال ۲۰۰۰ در پارکینگ ساختمان «ژورنال دو مونرویال»، مورد هر دو جان سالم به دربردند.
اما تهدیدی که اخیراً علنی شد نشان داد که سه سال پیش یک تلاش دیگر برای قتل یک روزنامهنگار دیگر صورت گرفته است. تبهکاران برای سر دنیل رنو، گزارشگر جنایی La Presse جایزه گذاشته بودند.
دنیل رنو در لاپرس نقل می‌کند: «از شنیدن خبر که قرار بوده مرا به قتل برسانند شکه شدم. من همیشه مراقب آنچه می‌نویسم هستم. برای من بهترین تضمین برای محافظت از من نوشته‌ام است.»
این روزنامه فرانسوی‌زبان روز جمعه گزارش داد که پلیس استان کبک در پاییز ۲۰۲۲ به رنو اطلاع داد که فردریک سیلوا، قاتل بدنام کبکی که رنو سال قبل محاکمه او را پوشش می‌داد، قراردادی ۱۰۰ هزار دلاری برای کشتن روزنامهنگار منعقد کرده است.
نخست‌وزیر فرانسوا لوگو به این خبر در مجلس ملی واکنش نشان داد و گفت: «اینجا کبک است - ما در یک فیلم نیستیم - معنایی ندارد که برای قتل یک روزنامهنگار قرارداد بسته شود زیرا او کار خود را انجام داده است.»
سیلوا در سال ۲۰۱۹ پس از ماه‌ها مخفی شدن دستگیر شد. او در سال ۲۰۲۱ به دلیل قتل درجه اول سه مرد و تلاش برای قتل یک نفر دیگر که در طول دو سال قبل از دستگیری او رخ داد، محاکمه شد.
رنو در میان معدود روزنامه‌نگارانی بود که کل دادگاه را پوشش می‌داد و در برخی مواقع تنها گزارشگر حاضر در دادگاه بود. این گزارشگر به یاد می‌آورد که او مشکوک بود که کارش باعث آزار سیلوا شده است و وقتی صبح خانه‌اش را ترک می‌کرد، به اطرافش نگاه می‌کرد.
دنیل رنو در لاپرس نقل می‌کند: «از شنیدن خبر که قرار بوده مرا به قتل برسانند شکه شدم.»
از قاتل تا خبرچین پلیس
با این حال، سال بعد، سیلوا که متوجه شد شواهد علیه او بسیار قوی است، با پلیس معامله کرد تا یک خبرچین شود.
به گفته وینسنت لاروش، رئیس واحد تحقیق روزنامه‌ی لا پرس که مقاله روز جمعه ۲۹ نوامبر ۲۰۲۴ را نوشته، او را از زندان با هواپیما بردند و به مکانی امن آوردند، جایی که پلیس فرآیندی را آغاز کرد تا از او بخواهد هر جنایتی را که در زندگی خود مرتکب شده بود به آنها بگوید.
در این روند بود که سیلوا به پلیس فاش کرد که از زندان، تیمی را برای کشتن رنو به مبلغ ۱۰۰۰۰۰ دلار استخدام کرده است. بر اساس اعترافات پلیس سیلوا که توسط لاپرس شنیده شده است، سیلوا گفت که همدستان او با اکراه موافقت کرده‌اند که یک روزنامهنگار را تعقیب کنند.
لاروش گفت که او و تیمش تصمیم گرفتند این اطلاعات را منتشر کنند، زیرا افشاگری‌های بیشتری از سیلوا به پلیس در حال پخش شدن در میان رسانه‌ها و سیستم قضایی بود. لاروش گفت که سیلوا در اعترافات خود به پلیس به ارتکاب ۱۳ قتل و شرکت در بحث درباره «ده‌ها» مورد دیگر را اعتراف کرد.
لاروش به سی‌بی‌سی نیوز گفت: «ما فکر می‌کردیم که باید آن را منتشر کنیم و آن را به‌عنوان یک حمله بسیار جدی به آزادی مطبوعات در نظر بگیریم، زیرا می‌دانید که چنین است».
رنو درخواست مصاحبه را رد کرد. لاروش توضیح داد که خبرنگار نمی‌خواست خودش «به سوژه داستان تبدیل شود».
این یک شوک بود، به‌خصوص به این دلیل که او فقط کارش را انجام می‌داد، هر روز صبح سر کار حاضر می‌شد، به دادگاه می‌رفت، گزارشی از شواهد ارائه شده در یک دادگاه علنی ارائه می‌کرد. او به استانداردهای اخلاقی ما پایبند بود.
فردریک سیلوا که متوجه شد شواهد علیه او بسیار قوی است، با پلیس معامله کرد تا یک خبرچین شود.
استرس و خطرات شغلی یک روزنامهنگار
شاربونو که در سال ۱۹۷۳ در اتاق خبر Le Devoir مورد اصابت گلوله قرار گرفت. او به یاد می‌آورد که چگونه این سوءقصد او را بر آن داشت تا یک اسلحه بخرد و در آن زمان همه‌جا با خود حمل کند.
شاربونو گفت: «احتمالاً این یک توهم بود که من قادر خواهم بود در صورت تلاش دوباره آنها از این اسلحه استفاده کنم.»
«واقعیت این است که این حرفه‌ی بسیار خطرناکی است. مردم این را نمی‌دانند. حوزه روزنامهنگار تحقیقی مانند روزنامه‌نگاران جنگی خطرناک است. وقتی این نوع روزنامه‌نگاری را انجام می‌دهید در معرض خطر هستید.»
اریک پیر شامپاین، رئیس فدراسیون روزنامه‌نگاری حرفه‌ای کبک، FPJQ، گفت که او نگران است که گستاخی سیلوا برای حمله و قتل یک روزنامهنگار بخشی از روند بزرگ‌تر تحت‌فشار نهادن این حرفه است.
شامپاین گفت: «وقتی ۲۴ سال پیش میشل اوگر به ضرب گلوله موردحمله قرار گرفت، واکنش‌های شدیدی برای سازمان‌های جنایتکار وجود داشت و فکر می‌کنم آنها فهمیدند که این چیز خوبی برای آنها نیست زیرا می‌خواستند در سکوت فعالیت کنند.»
او با استناد به نظرسنجی که دو سال پیش در سراسر کانادا انجام شد، گفت: «آنچه می‌توانم بگویم این است که ما به طور کلی شاهد تهدیدهای بسیار بیشتری هستیم.» آنها را شخصاً تجربه کرده بود.
وینسنت لاروش، رئیس واحد گزارش‌های تحقیقی در روزنامه‌ی La Presse، گفت که قرارداد جرائم سازمان‌یافته برای کشتن دنیل رنو، یک حمله جدی به آزادی مطبوعات بود. (روان کندی/سی بی سی)
لاروش موافق است که روزنامه‌نگاران با میزان فزاینده‌ای از تعدی روبرو هستند: «تهدید و آزار و اذیت‌ها بسیار رایج شده‌اند. این نگران‌کننده است.»
دنیل رنو که ۳۶ سال است در مورد جنایات گزارش می‌کند به La Presse گفت که از اینکه اطرافیان سیلوا در آن زمان «در ظاهر ابراز محبت می‌کردند».
«من خودم را سانسور نمی‌کنم، اما همیشه خویشتن‌داری می‌کنم تا وارد جزئیات زندگی خصوصی مجرمان نشوم و جان افراد را به خطر نیندازم؛ بنابراین هرگز فکر نمی‌کردم که می‌توانستم موضوع چنین قراردادی باشم.»
ارسال نظرات