شهرام یزدان‌پناه
در فرهنگ شرقی ما دانش و دانشگاهی همواره از ارج و قرب و احترام خاصی برخوردار بوده است. دربار پاداشاهان همواره شاهد حضور اندیشمندانی از همه حوزه‌های علمی بوده و وقف علمی و اهدای دارایی به مدرسه‌ها، یک رسم قدیمی و محبوب در تاریخ باستانی سرزمین مادریمان بوده است.
در زمان حاضر و در کامیونیتی نوپای ما در کانادا، باز هم این گروه دانش‌پژوهان بودند که برای نخستین بار، راه رسیدن به کشور پهناور جدیدمان را آزمودند. دانشجویان، آینده‌سازان این مسیر و اعتبار کامیونیتی به شمار می‌آیند. اما دانشجو بودن مخصوصا از کشورهایی همچون زادگاه ما، کار آسانی نیست. روزهای نخست رسیدن به کانادا و آغاز زندگی جدید هر چقدر که سخت باشد، برای دانشجویان می‌تواند چند برابر دشوارتر باشد. خیلی از آن‌ها تنها هستند، خیلی‌هایشان مشکل مالی دارند، برای بعضی از آن‌ها این احتمالا نخستین تجربه جدا شدن از خانواده است و هستند تعدادی از دانشجویان که تا امروز تجربه فرهنگ دیگری غیر از فرهنگ مادری خود را نداشته‌اند و این بار تفاوت فرهنگی برایشان می‌تواند ویران کننده باشد.
این‌جاست که تک‌تک ما به عنوان اعضای فعال این جامعه نوپا وظیفه داریم تا از این گل‌های سرسبد جامعه را همچون اعضای خانواده خود، حمایت کرده و از هیچ‌کاری برای موفقیت آن‌ها دریغ نکنیم. کارگاه «راهنمایی دانشجویان تازه وارد مونترال» بهانه‌ای بود برای اینکه ما در «هفته» نیازهای آن‌ها را بشناسیم تا بتوانیم صفحات تازه پاگرفته «پردیس» را زیرساخت کمک به این تازه‌واردان محترم کنیم.
آنکه در او گوهر دانایی است
بر همه کاریش توانایی است
بند فلک که تواند گشاد
آنکه بر او پای تواند نهاد
(نظامی گنجوی)
ارسال نظرات