یکشنبه گذشته مونترال شاهد یکی از بزرگترین راهپیمایی‌های اعتراضی در سال‌های اخیر بود. هزاران نفر به خیابان رفتند تا به جنابِ لوگو بگویند: آقای نخست وزیر شما با لایحه21 مشکلی را حل نمی‌کنی، چرا که موضوع این لایحه در هیچ مقطع زمانی و در هیچ نقطه‌ای از کبک مشکل‌ساز نبوده است. علاوه بر این دولت شما با تاکید بر حلِ چیزی که اصلا مساله نیست آب به آسیابِ تبعیضِ نژادی و اقلیت‌ستیزی می‌ریزد.
آمار رسمی کانادا و کبک حاکی از اوج گرفتن رفتارها و فعالیت‌های جنایی با زمینه دگرستیزی است. اوج این ستیز را سال گذشته در حمله به مسجدی در کبک شاهد بودیم که شش انسان بی‌گناه در آن جان باختند و یک جوانِ نااهل به دلیل این جنایتِ وحشتناک تا سال‌های سال در گوشه زندان خواهد پوسید. یهودیان و سیک‌ها گروه دیگری هستند که آمار رسمی حکایت از افزایش تهاجم نسبت به آنها را نشان می‌دهد. در این میان دولتی که وظیفه‌اش برقراری نظم و تعادل در جامعه است تلاش می‌کند تا روسری از سر زنان معلم و عمامه و کلاه از سر مردان سیک و یهودی بردارد.
آیا تا به حال حتی یک موردِ شکایت از یک معلم وجود داشته که به دلیل داشتن سرپوش کارش را درست انجام نداده باشد؟ به نظر می‌آید پاسخ به این سوال منفی است. پس دلیل اصرار دولت لوگو برای طرح این بحثِ تفرقه‌برانگیز چیست؟ کدام فایده از این بحث قسمتِ جامعه رنگارنگ کبک می‌شود؟ آیا غیرازاین است که حتی طرحِ بحثِ محدودیت‌های تبعیض‌آمیز برای اقلیت‌ها همواره، در هر زمان و مکانی باعث تنزل استاندارهای دمکراسی شده است؟
اما هیچ امر زمینی خیر یا شر مطلق نیست، پس لایحه21 و تلاش‌های تفرقه افکن دولت لوگو هم حتی می‌تواند پتانسیل مثبت داشته باشد و اتفاقا به نظر می‌آید دقیقا همان دگرستیزیِ سیاستِ مذکور سبب شده تا یهودی، سیک، مسلمان و سکولار در یک صف قرار بگیرند و در برابر سیاستِ تفرقه یک صف متحد تشکیل بدهند.
جامعه ما هم می‌تواند دراین رابطه تاثیرگذار باشد: ما، از مذهبی‌های مقید به شرع، تا سکولارهای دمکراسی‌خواه می‌توانیم با تماس از طریق نامه و ای‌میل به نمایندگان محل خود در مجلس ملی کبک تاکید کنیم که نکته مثبتی در تایید لایحه مذکور در پارلمان استانی نمی‌بینیم و این بحث را خطرناک می‌دانیم. ما می‌توانیم در این بحث تاثیری مثبت برجای بگذاریم. ما می‌توانیم…
ارسال نظرات