در میانه قرن هجدهم میلادی جیمز وات ماشین بخار را به سطحِ استفاده‌ی صنعتی توسعه داد. در آن زمان احتمالا کسی گمان نمی‌برد که 250 سال بعد پیشرفت تکنولوژی ما را به اینجایی که امروز هستیم برساند: سفر به فضا و حضور ثابت در مدار زمین، امکان ارتباط صوتی و تصویریِ همزمانِ هر منطقه و هر فرد با دیگری، جراحی‌های حساس از راه دور، دریافت اطلاعات از اعماق کیهان… پیشرفت شتابانی که هر روز بر سرعت آن افزوده می‌شود. یکی، و فقط یکی از تبعات این پیشرفت می‌رود تا بنیاد زندگی اجتماعی انسان، «خانواده» را دگرگون کند. خانواده متشکل از پدر، مادر و فرزند(ان)، به عنوان پایه‌ای‌ترین واحد اجتماعی، در حال تغییر ترکیب کنونی‌اش است: شکلی که طی هزاران سال تثبت شده، رسمیت یافته و عملا جزء بدیهیات زندگی اجتماعی شده است.
همین امروز در همین شهر محل سکونت‌مان مونترال بخش بزرگی از کودکان فرزندان خانواده‌های طلاق هستند و کودک ناگزیر فقط با پدر یا مادر زندگی می‌کند و از موهبت داشتن آن دیگری محروم است.
اگرچه این واقعیت در نتیجه مستقیم پیشرفت تکنولوژی نیست اما روند حرکت نشان می‌دهد که در آینده‌ای نه چندان دور احتمالا کودکانی که به طور طبیعی صاحب پدر یا مادر نیستند افزایش خواهد یافت، امری که به طور کیفی با وضعیت فرزندان طلاق متفاوت است، فرزندانی که دارای یک والد یا بیش از دو والد هستند.
آیا این دگرگونی برای ادامه بقای بشر مثبت است؟ یا آغاز پایانِ او؟
در پرونده این هفته به طور کوتاه و اجمالی به معضل‌هایی که بر مفهوم نهاد خانواده تاثیر می‌گذارد پرداختیم، بدون آنکه مدعی یافتن پاسخ باشیم. تلاش نیز نه یافتن پاسخ که بیش و پیش از هرچیز طرح موضوع بوده است و بس.
تکنولوژی که رشد افسارگسیخته آن بنیادی‌ترین زوایای زندگی انسان را تحت تاثیر قرار داده است، در حال ترسیم کدام آینده برای ماست؟
امیدوارم جامعه بشری قبل از اینکه به سراشیب نابودی نهایی درغلتد بتواند پاسخی درخور برای سوال بالا پیدا کند.
ارسال نظرات