جشن واژهها
پنج سال پیش، از بطنِ مدرسه دهخدای مونترال نوزادی متولد شد و چنان‌که شایسته دهخدایی بودن است، درگوش نوزاد «جشن واژه» را آواز دادند. امروز این جشنواره‌ی خاصِ کودک و نوجوان خود کودک پنج ساله‌ای شده است. برخلاف هم سن و سالانش بازیگوش نیست، اتفاقا خیلی هم جدی‌ست و حوالی آغاز بهار که می‌شود ده‌ها آدم بزرگ‌سال را فعال نگاه می‌دارد و با روح کودکانه و هنرمندانه‌اش بخش‌های مختلف کامیونیتی ما در مونترال را به هم پیوند می‌دهد.
به سهم خود، از طرف مجله هفته مونترال به بنیانگذاران جشن واژه ها و همه دست‌اندرکاران آن از روز اول تا به امروز تبریک می‌گویم، بویژه به خانم نادیا کردی که نقشی جدی در آغاز این کار زیبا داشت و این یکشنبه جایش در جشن خالی بود.
این دوره اما جشن واژه ها به بلوغی زودهنگام رسید و در پنج سالگی کارنامه‌ی درخور توجهی ارائه کرد. حضور تقریبا 120 کودک و نوجوان هنرمند در جشنواره کاری درخور توجه است بویژه که کارها از کیفیتی شایسته برخوردار بودند.
تردیدی نیست که کیفیت جدید در وسعتی که این یکشنبه شاهد شدیم در ادامه مسیری میسر شده که پیشینیان هموار کردند اما بدون مدیرانی شایسته، همچون فربد داوری، محمدرضا پرهیزکاری، سهیل صائب نیا و زهرا خاوران عملی نمی‌شد.
هرکس که دستی بر آتشِ فعالیت فرهنگی و اجتماعی داشته باشد می‌داند کاری با این وسعت و کیفیت چقدر دشوار است؛ بویژه در یک کامیونیتی که در آموزش همکاری و ازخودگذشتی، جهتِ رسیدن به منافعِ جمعیِ درازمدت عجله‌ای ندارد.
دوستانِ «جشن واژه ها» خسته نباشید، دست مریزاد!
ارسال نظرات