این شماره مجله «هفته» به یک سوال و یک درد اختصاص داده شده: چگونه سرمایه‌های اجتماعی خود را حفظ کنیم.
مکیک، سینا، زاگرس، آپتین و بسیاری دیگر از سازمان‌های فرهنگی اجتماعی که دیگر نیستند، سرمایه‌هایی بودند که ما دیگر آنها را نداریم. ماجرا یک داستان تکراری است:
چند نفر جمع می شوند،
یک تلاش فرهنگی و اجتماعی را شروع می کنند،
از دل و جان مایه می‌گذارند و طبیعتا کارشان عیب و نقص دارد،
چرا که فعال اجتماعی فرهنگی «حرفه‌ای» نیستند.
از سرمایه‌ی عمر و داشته‌های مادیِ خود سرمایه‌گذاری می‌کنند،
چشم‌داشت مالی و مادی ندارند اما دغدغه فرهنگ و جامعه را دارند،
یک سال، دو سال، سه سال و… تلاش پیوسته می‌کنند،
در روزها و ماه‌های اول تعدادی علاقه‌مند در کنار آنها قرار می‌گیرند،
بسته به تلاش و توانمندی و وقتی که مدیر مربوطه دارد تعداد این افراد به مرور زمان کم یا زیاد می‌شود،
وقتی که علاقه‌مندان فعال و حاضر کم می‌شوند ناقوس مرگ به صدا درمی‌آید؛ اما وقتی هم که حلقه علاقه‌مندان بزرگتر می‌شود هرگز به حدی نمی‌رسد که بتواند مجموعه را به شکوفایی و خودکفایی اقتصادی برساند
و پایان محتوم فرا می‌رسد!
در مورد نوروززمین جمع علاقه‌مندان روزبه روز افزایش داشته و حلقه فعالانی که وقت و تخصص خود را به طور مرتب و پیوسته در اختیار این مرکز قرار می‌دهند بزرگ شده است.
امروز نوروززمین با یک کارنامه درخشان، که در پرونده این شماره گوشه‌ای از آن ارائه شده، به جایی رسیده که می‌تواند با اتکا به شما، اعضای باهمستان (کامیونیتی) ایرانی/افغان، به یکی از آرزوهای جامعه، یعنی داشتن یک مرکز فرهنگی مستقل و خودکفا جامه عمل بپوشاند.
آیا جامعه آمادگی این امر را دارد و پذیرا است. این را شما خوانندگان و علاقه‌مندان فرهنگ مشخص می‌کنید.
الان گوی و میدان اینجاست. ما می‌توانیم همزمان با شروع سال جدید 2020، آغازِ آینده‌ی درخشانِ بنیادِ نوروززمین را جشن بگیریم و یا
آن را به حال خود رها کنیم و بعد از فاجعه رفتن را سوگوار شویم.
پیشنهاد همکاران نوروززمین این است: هر ساعتی که میل دارید (درساعات کار کتابخانه) مراجعه کنید و با یکی از فعالان حاضر صحبت کنید، هر سوالی دارید بپرسید و اگر قانع شدید که نوروززمین به یک نیاز واقعی جامعه پاسخ می‌دهد به حد توان خود در کنار آن باشید.
ما متقابلا قول می‌دهیم به جای اینکه یک بار دیگر شما شاهد از دست رفتن سرمایه‌های اجتماعی باشید، نظاره‌‌گر نه، بلکه شریکِ جدی راه دشوارِ شکل‌گیری مرکزی بزرگ و واقعی برای باهمستان (کامیونیتی) بشوید.
ارسال نظرات