ششصدمین شماره مجله هفته در برابر شماست.
۶۰۰ بار تهیه مطلب و مصاحبه و خبر؛ هزاران هزار بار تماس و هماهنگی و خواهش و التماس و تذکر برای یک نظر، یک مصاحبه، یک مقاله، یک عکس؛ تقریبا ۶۰۰ بار ارسال مجله به چاپخانه؛ تقریبا ۶۰۰ بار ترس ازاینکه اشتباهی وارد مجله چاپی بشود، تقریبا ۶۰۰ بار انتظار تا مجله از چاپخانه برگردد و ببینی که شکرِ خدا ایراد جدی ندارد، یا گاهی نفس ات بند آید که ای وااااای چه ایراد بزرگی و بخواهی که زمین دهان باز کند و تو برای همیشه در آن دفن شوی؛ و بالاخره ۶۰۰ بار لذت تولدی دیگر….
می‌گویند فقط یک زن باردار می‌داند ۹ ماه یعنی چه و فقط سردبیر یک هفته‌نامه می‌داند یک هفته چقدر می‌تواند کوتاه و پایان‌ناپذیر باشد.
می‌دانم اگر روزی «هفته» نباشد تنها کسر کوچکی در شهرمان متوجه نبودنِ آن می‌شوند. می‌دانم گروهی انگشت‌شمار، کوته‌فکرانه، نبودن «هفته» را جشن خواهند گرفت، البته دزدانه و پنهانی. اما گروهی دیگر به شدت غمگین خواهند شد.
خبر بدی دارم برای گروه اول که بی‌تردید سبب خوشحالی گروه دوم است: «هفته» ورودش به سیزده‌سالگی را، در اوج محدودیت‌های پاندمی کرونا، جشن نگرفت. امروز محدودیت‌ها کاهش پیدا کرده و ۶۰۰مین شماره «هفته» با نگاه به آینده منتشر می‌شود. بخش گزارش‌های ویدئویی راه‌اندازی شده، پادکست چکاوک هفته دومین شماره‌اش را منتشر کرده، تیم وب سایت و شبکه‌های اجتماعی هفته بُعد آنلاینِ رسانه هفته را به خوبی پرورش می‌دهند و مجله چاپی هفته منظم‌تر از همیشه در خدمت دوستداران، خوانندگان و همکاران‌اش است.
در طول این ۶۰۰ هفته صدها دوست و انسانِ علاقه‌مند به فرهنگ به این کار کمک کرده‌اند برخی «دست‌های لرزان و دل‌های پرجوش» گاهی هفته را محکم گرفته و گاهی آن را پیش رانده‌اند. نام بردن از تک تک این عزیزان تقریبا غیرممکن است. اما یادنکردن از زنده‌یادان زکریا اعتضادی، پرفسور پرویز قدیریان و جناب محمد فاضل حتما خطاست. علاوه بر این عزیزان که دیگر درمیان ما نیستند فرهنگ‌دوستان دیگری همچون خانم پروین زرساو، دکتر راضیه رضوی، دکتر دیانا طباطبایی، آقای حسین پورشفیعی، آقای مجید توسلیان، دکتر بهروز شریف‌نائینی، دکتر اعتضادی، خانم لیلی خاقانی، خانم عظما مرتضوی، خانم شیرین شریف‌نائینی،آقای پاشا جوادی، محمد جباری حق، بهروز زمانی، کیوان مهجور و بسیاری دیگر از عزیزان نقشی جدی در به گردش درآوردن این چرخ داشتند.
درحال حاضر جناب پرورنده، بهمن، فهیمه، نویده، فرشید، نیکروز، علیرضا، امیرعلی، ابراهیم، دنیل، فائقه، جناب تپاند، جناب عثمان، خانم رهبین، جمیله خانم گرامی، نرگس، نازیلا، هر دو مهسا، بنیامین، مهرآهنگ، مریم، بهراد، عباس، خاطره، شهرزاد و بسیاری دیگر از عزیزان در کنار هفته هستند و چرخش چرخ‌های آن را تضمین می‌کنند.
در میان آن گروه اول و این گروه آخر صدها نفر در کنار هفته بوده و به آن یاری داده‌اند که در آن میان باید از مهدیه مصطفایی و رضا داودی نام ببرم.
از راه دور از خواهر عزیزم پروانه شمیرانی سپاسگزارم که همیشه کارهایی را ردیف کرده که خودم از پس آنها برنمی‌آمدم و از همسر گرامیش علیرضا جباری. در همین نزدیکی از شریک زندگی‌ام نغمه ثابت تشکر می‌کنم که همیشه در هنگام ناتوانی عصای دست هفته شد.
درپایان باید از بزرگانی همچون دکتر محمد استعلامی، جناب کریم زیّانی، دکتر صدرالدین الهی، دکتر عبدالمیثاق قدیریان و خانم هما سمیعی سپاسگزاری کنم که نفس گرمشان و همراهی‌های بی‌چشمداشتان همواره انرژی مرا برای ادامه کار صدچندان کرده است.
هفته که برای ترویج فرهنگ مهر و همراهی در جامعه، با تکیه بر فعالیتِ رسانه‌ایِ حرفه‌ای و مستقل آمده، امروز می‌رود تا با نیرویی افزوده به سوی رویای خود پرواز کند.
و در پایان این هم مرامنامه ماست از زبان حافظ بزرگ که از روز اول در معرفی خود آوردیم.
ما نگوییم بد و میل به ناحق نکنیم
جامه کس سیه و دلق خود ازرق نکنیم
عیب درویش و توانگر به کم و بیش بد است
کار بد مصلحت آن است که مطلق نکنیم
رقم مغلطه بر دفتر دانش نزنیم
سر حق بر ورق شعبده ملحق نکنیم
شاه اگر جرعه رندان نه به حرمت نوشد
التفاتش به می صاف مروق نکنیم
خوش برانیم جهان در نظر راهروان
فکر اسب سیه و زین مغرق نکنیم
آسمان کشتی ارباب هنر می‌شکند
تکیه آن به که بر این بحر معلق نکنیم
گر بدی گفت حسودی و رفیقی رنجید
گو تو خوش باش که ما گوش به احمق نکنیم
حافظ ار خصم خطا گفت نگیریم بر او
ور به حق گفت جدل با سخن حق نکنیم
ارسال نظرات