سردبیر|
شاید گاهی یک انتخاب باشد، مثلا برای کسب یک تجربه جدید، اما در بیشتر موارد نه انتخاب، که یک اجبار سهمگین است. اصولا ما ترجیح می‌دهیم در وطن خود، جایی که آب‌وهوا و زمین و فرهنگ و مردمش با تاروپود وجودمان عجین است زندگی کنیم؛ بسیاری از ما چنان دلتنگِ سرزمین مادری هستیم که آخرین خواسته‌ی ما سفر کالبدِ بی‌جانمان به وطن است. گذاشتن تمامی خاطره‌ها در چمدان و رفتن به سفری گاه پرخطر و معمولاً بی‌بازگشت حتماً دلیل محکمی می‌طلبد. رفتن و عطای وطن را به لقایش بخشیدن، و برای برخی از ما شب‌ها و هفته‌ها و ماه‌ها و سال‌ها، اشکِ آشکار یا پنهانی ریختن، نمی‌تواند داوطلبانه و یا از روی هوس باشد. بیشتر ما مهاجران به دنبال مکانی برای زندگی شرافتمندانه، جایی برای حرف‌زدن آزادانه، و یا خانه‌ای امن و بدون جنگ در این راه قدم می‌گذاریم.
بر اساس گزارش سازمان ملل، در سال ۲۰۲۰، تقریباً ۲۸۱ میلیون نفر یا ۳.۶ درصد از جمعیت جهان، به دلایل مختلف خانه و کاشانه‌ی خود را ترک کرده و در گروه مهاجران بین‌المللی طبقه‌بندی شده‌اند. کانادا به‌عنوان مهاجرپذیرترین کشور جهان، میزبان میلیون‌ها نفر است که به دنبال سرپناهی امن و فرصت‌های برابر و زندگی بهتر به این پهنه‌ی جغرافیایی آمده‌اند. روز جهانی مهاجران فرصتی برای به رسمیت شناختن کمک‌های میلیون‌ها مهاجر به ساختن کانادایی قوی‌تر و پویاتر.
***
در چهارم دسامبر سال ۲۰۰۰، سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی سازمان ملل متحد (یونسکو)، ۱۸ دسامبر را به نام «روز جهانی مهاجران» نام‌گذاری کرد تا حقوق انسانی مهاجران را به جهانیان یادآوری کند و بر نقش مهاجران در جوامع میزبان تاکید ورزد. هجدهم دسامبر به این جهت انتخاب شده که در روز ۱۸ دسامبر سال ۱۹۹۰، سازمان ملل کنوانسیون بین‌المللی در مورد حمایت از حقوق کارگران مهاجر و اعضای خانواده‌های آنها را تصویب کرد. امسال و در روزهای پایانی سال ۲۰۲۱، روز جهانی مهاجران در حالی گرامی داشته می‌شود که میلیون‌ها تن از مردم افغانستان، ایران، عراق، سوریه، لیبی، سودان، سومالی، کنگو، اریتره، اتیوپی، مکزیک، پرو، ونزوئلا، اوکراین، برمه و … سر مرزها کشورهای مختلف منتظر اجازه ورود هستند. هم‌اکنون صدها پناه‌جو در مرزهای بلاروس، لهستان و لیتوانی با خطر مرگ مواجه هستند. با بازگشت طالبان در افغانستان، بیش از ۳۰ میلیون نفر در خطر فقر شدید و گرسنگی قرار دارند.
سیاستمداران پوپولیست در غرب که معمولاً خودشان نقش جدی در ایجاد تنش در اقصی‌نقاط جهان دارند، ترسِ از مهاجران را دامن می‌زنند و در بسیاری از کشورهای جهان باعث ناامنی و نگرانی برای مهاجران و اعمال نژادپرستانه علیه آنها می‌شوند.
***
علاوه‌براین روز جهانی مهاجران تلنگری است برای توجه به حقوق مهاجران غیرقانونی. طبیعی است آنها که دسترسی و امکانات کافی دارند دست به مهاجرت قانونی می‌زنند اما برای اکثریت پناه‌جویان این امکان فراهم نیست و آنان درگیر قاچاقچیان و باندهای تبهکار می‌شوند، آنها که سودشان به خون بی‌پناهانِ پناه‌جو آغشته است. در سال ۲۰۱۸، دفتر مقابله با مواد مخدر و جرایم سازمان ملل متحد اعلام کرد که از هر ۱۰ قربانی قاچاق انسان، ۵ نفر زن و ۲ نفر دختربچه بوده‌اند.
اعلام روز جهانی مهاجران توسط سازمان ملل گام مهمی برای تمام گروه‌هایی است که نگران کیفیت زندگی مهاجران هستند. شنیده‌شدن صدای مهاجران در این روز کمینه‌ای است که باید صورت بگیرد. تلاش برای بهبود زندگی مهاجران و ادغام آنها در جامعه، گامی مهم‌تر است که باید با همکاری گروه‌ها و افراد مختلف در کشور میزبان، سازمان‌های مردم‌نهاد و دولت‌ها انجام پذیرد.
دراین روزها در استان کبک با رخداد شرم‌انگیزی روبرو هستیم. اجرای قانون ۲۱ در کبک اولین قربانی خود را گرفته است؛ خانم فاطمه انوری، آموزگار مسلمان محجبه با استناد به این قانون شغل خود را از دست داده است، قانونی که مخل «منشور حقوق و آزادی‌های کانادا» و دست‌پخت پوپولیسمِ سیاستمدارنِ ترسو است. امیدوارم این قانون که لکه تاریکی در قانون‌گذاری در استان ما ایجاد کرده است به‌زودی لغو شده و جای آن را قوانین و سیاستگذاریهای معقول و منطقی در راستای عزت‌بخشی به مهاجران و مدارا با باورهای مختلف انسانها بگیرند.
پایان سخن اینکه «مجله هفته» به‌عنوان رسانه‌ای متعلق به مهاجران، در زندگی تقریبا چهارده ساله‌اش تلاش کرده تا صدای این گروه از جامعه باشد. گزارش‌ها، مصاحبه‌ها و یادداشت‌ها درباره‌ی ابعاد مختلف زندگی مهاجران و روایت‌های متعدد گروه‌های مختلف مهاجر تنها بخشی از این تلاش‌هاست.
به امید روزی که هیچ انسانی از روی اجبار به ترک سرزمین مادری خود ناچار نشود. روز جهانی مهاجران به شما خوانندگان عزیز مبارک باد.
ارسال نظرات