سردبیر|
سازمان بین‌المللی مبارزه علیه فقر (آکسفام) در گزارش جدید خود اعلام کرد «در حالی‌که وضعیت درآمد ۹۹ درصد از جمعیت جهان در دوره‌ی پاندمی کووید۱۹ بدتر شده است، ثروت ۱۰ نفر از ثروتمندترین افراد جهان در دوره‌ی کرونا دوبرابر شده و از ۷۰۰ میلیارد دلار به ۱.۵ تریلیون دلار رسیده است.»
جهان هیچ‌وقت و در هیچ برهه‌ای برابر نبوده و چه‌بسا روزبه‌روز نابرابرتر هم شده است. برخی بر این باورند که موضوعات مختلفی در سراسر جهان زاییده‌ی همین نابرابری رو به فزون است؛ از انتخاب دونالد ترامپ گرفته تا خروج بریتانیا از اتحادیه‌ی اروپا و رشد نژادپرستی در سراسر جهان. یکی از مؤثرترین راه‌های تحقق عدالت اجتماعی، ایجاد فرصتهای برابر برای دسترسی عموم افراد جامعه به آموزش و رسیدن به عدالت آموزشی است.
سه سال از روزی که ۲۴ ژانویه توسط سازمان ملل متحد به عنوان روز جهانی آموزش گرامی داشته شد، می‌گذرد. این روز برای اهمیت دادن به نقش آموزش در ایجاد صلح جهانی و توسعه پایدار نامگذاری شده است. اگر چه آموزش به عنوان راهی برای رفع نابرابری و تبعیض می‌تواند عمل کند اما در جوامع مختلف، عرصه‌ی آموزش هم خود به یکی از حوزه‌های ظهور و بروز نابرابری تبدیل شده است. در ایران و افغانستان به دلیل فقر، شرایط خاص فرهنگی و ایدئولوژیک، این نابرابری (به‌خصوص برای دختران و زنان) شدت بیشتری دارد؛ به‌طوری‌که چهار میلیون دختر بعد از استقرار طالبان در افغانستان از درس خواندن محروم شده‌اند.
تحقیقات متعدد نشان می‌دهد که نابرابری‌های تحصیلی و آموزشی پیامد نابرابری‌های اقتصادی است نه علت آن. درواقع عملکرد تحصیلی کودکان تابعی از وضعیت خانوادگی آنان بوده و تفاوت‌های شناختی و هوش، مهم‌ترین نتیجه‌ی نابرابری است.
از دیگر سو، آموزش هم به یک کالا در نظام سرمایه‌داری تبدیل شده است و کسانی می‌توانند این کالا را در اختیار داشته باشند که ثروتمندتر باشند و از موقعیت‌های اجتماعی بالاتری برخوردارند. این ماهیت عریان و بدون رتوش جهان کالازده و تجاری‌شده‌ی امروز ماست. در عصر کرونا، این شکاف بیش‌ازپیش خود را نشان داد. اگرچه آموزش‌های مجازی رونق بسیار گرفت اما در مناطق فقیر جهان سبب شد آنها که به دستگاه‌های دیجیتال دسترسی ندارند، از این آموزش‌ها دور بمانند.
در این شماره از «مجله هفته» به آینده‌ی عصر کرونا و پیامدهای آن پرداخته‌ایم. طی دو سال گذشته ظهور پاندمی کرونا سبب شده تا افراد بیشتری در تله‌ی فقر و محرومیت گرفتار شوند. امیدوارم این بیماری همه‌گیر هر چه زودتر از جهان رخت بر بندد و آثار و پیامدهای آن رو به افول گذارد؛ گرچه نابرابری ناشی از این شرایط به این زودی رفع نخواهد شد. ما، تک تک ما می‌توانیم دراین زمینه تاثیر مثبت بگذاریم، می‌توانیم آگاهی کسب کنیم و بنا به شرائط و توان خود در جهت کاهش این مشکل گام برداریم. گروه کودکانی که در نتیجه پاندمی در ایران و افغانستان از مدرسه بازمانده‌اند بزرگ است و ما در کانادا می‌توانیم راه‌های کمک به آنها را بیابیم و درکنارشان باشیم.
آگاهی به این دردها وظیفه و حق ماست و کمک به این کودکان ساختن فرداست.
ارسال نظرات