سردبیر|
در سال‌های اخیر، بعد از هر دور جدید گردش زمین به دور خورشید، نگران «نوروز» می‌شوم، این یادگار آسمانیِ جم. چرا نگران؟ برای اینکه باور دارم بولدوزرِ مدرنیته (با تمام وجوه مثبت‌اش) بنیادهای فرهنگ بشر را با چنان سرعتی زیرو رو می‌کند که می‌ترسم دیر یا زود نوبت «نوروز» هم برسد و باوجود ژرفا و گستردگی بی‌مانندش زیر چرخهای این ماشینِ مدرن له شود. به خاطر این نگرانی به برخی حاشیه‌ها بیشتر توجه می‌کنم، حاشیه‌هایی که ظاهرا کم‌اهمیت هستند اما در این رابطه پیام‌های نیک یا شر با خود به همراه دارند. ماجرا چیست؟
چند ساعت از تحویل سال گذشته بود. همان ساعاتی که معمولا ساکنان سرزمین نوروز پای سفره‌ی هفت سین یا هفت میوه می‌نشینند و اعضای خانواده درکنارهم ورود به سال جدید را جشن می‌گیرند. یکشنبه است اما جمعی چند ده نفره در بنیاد پریا در تورنتو آماده می‌‌شوند تا داگ فورد وزیر اول استان از راه برسد و مراسم کلنگ‌زنی ساختمان جدید بزرگترین مرکز فرهنگی-اجتماعی ایرانیان در کانادا، آغاز شود.
از اینکه در روز یکشنبه، و ساعاتی پس از تحویل سال شمسی، ده‌ها نفر از جمله چهره‌های سیاسی و اجتماعی و فرهنگی اقتصادی در مرکز پریا حضور دارند خوشحالم. خانم فروزان جلایی‌فر، مدیر اجرایی بنیاد پریا با سلیقه تمام سفره‌ی هفت‌سین زیبا و پرشکوهی را پهن کرده است و افراد سری به سری یا تک به تک کنار سفره می‌ایستند و در قاب عکسی آن سفره و آن لحظه را ضبط می‌کنند.
آقای فرانک اسکارپیتی، شهردار منطقه، اعضای شورای شهر، نماینده‌ی ایرانی‌تبار مجلس استانی، آقای مایکل پارسا و ... بسیاری دیگر از چهره‌های ایرانی و غیرو ایرانی حضور دارند درحالی که جای بسیاری خالی است. اما جایِ خالی دو چهره به طور ویژه خودنمایی می‌کند: آقایان مجید جوهری و علی احساسی.
نمی‌دانم، شاید فشردگی برنامه‌های کاریِ این دو نماینده مجلس فدرال سبب شده که در این برنامه حضور نداشته باشند. اما دلیل این عدم حضور هرچه که باشد آن حسِ نگرانیِ پیش‌گفته را تغذیه می‌کند. اگر جامعه ایرانی یک خانواده باشد پس مکان‌هایی مثل بنیاد پریا خانه او هستند. و اگر این خانواده برای امر چنین مهمی در روز عید دورهم جمع می‌شود، جا دارد که چهرهای مقتدر این خانواده نیز باشند، اما نیستند، چرا؟
جامعه ما مثل هر جمع و جامعه‌ی دیگری متکثر است و چه خوب است که چنین است اما آیا ما هم می‌توانیم مثل جوامعی که نظم مدرن را با خوبی‌ها و بدی‌هایش پذیرفته‌اند آن را بپذیریم؟ برخی وجوه جامعه مدرن غربی پیوند دهنده و برخی دیگر نفاق‌انداز است. اگر ما بخش فردگرایانه‌ی آن را با آغوش باز می‌پذیریم چرا وجه پیوند دهنده را از آن خود نکنیم، دست کم در نوروز که نماد تنفس دوباره زمین و نو شدن است؟
آقای علی احساسی و مجید جوهری عزیز جای شما در مراسم کلنگ‌زنی ساختمان جدید پریا خالی بود.
ارسال نظرات